تفاوت میان نسخههای «شکوفه»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:شکوفه1.jpg|پیوند=link=Special:FilePath/شکوفه.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|نشریه شکوفه سال اول شماره چهارم ص 1]] | [[پرونده:شکوفه1.jpg|پیوند=link=Special:FilePath/شکوفه.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|نشریه شکوفه سال اول شماره چهارم ص 1]] | ||
[[پرونده:شکوفه کاریکاتور.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|325x325پیکسل|شکوفه کاریکاتور چهارشنبه سوری، ص 4]] | [[پرونده:شکوفه کاریکاتور.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|325x325پیکسل|شکوفه کاریکاتور چهارشنبه سوری، ص 4]] | ||
اولین نشریه مصور که در طی | اولین نشریه مصور که در طی سالهای 1292-1298 در دوران قاجار توسط بانوان و برای بانوان نوشته شد.{{TOClimit}} | ||
===تاریخچه=== | ===تاریخچه=== | ||
روزنامه شکوفه در سال 1292 (1331ق.) به صاحب امتیازی و مدیر مسئولی [[مریم عمید]] ( | روزنامه شکوفه در سال 1292 (1331ق.) به صاحب امتیازی و مدیر مسئولی [[مریم عمید]] (مزینالسلطنه)، رئیس مدرسه مزینیه و دختر میرزا سیدرضی سیدالاطباء، تأسیس شد. شکوفه نشریهای مصور و دومین روزنامه رسمی است که توسط بانوان برای بانوان نوشته شده و در چهار صفحه هر پانزده روز یکبار منتشر میشد.<ref name=":0">صدر هاشمی، محمد ( بی تا). ''تاریخ جراید و مجلات ایران''. ج3. اصفهان.</ref> نشریه چاپ سنگی و عنوان آن به خط نسخ بوده و بالای عنوان چنین نوشته شده: | ||
[[پرونده:شکوفه ش 4 ص 3.jpg|پیوند=link=Special:FilePath/شکوفه_2.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|شکوفه ش 4 ص 3]] | [[پرونده:شکوفه ش 4 ص 3.jpg|پیوند=link=Special:FilePath/شکوفه_2.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|شکوفه ش 4 ص 3]] | ||
باد آمد و بوی عنبر آورد | باد آمد و بوی عنبر آورد | ||
سطر ۲۴: | سطر ۲۴: | ||
انتشار روزنامه شکوفه تا پایان عمر مریم عمید (1298) ادامه داشت. | انتشار روزنامه شکوفه تا پایان عمر مریم عمید (1298) ادامه داشت. | ||
<br /> | |||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
[[رده:زنان - نشریات ادواری]] | [[رده:زنان - نشریات ادواری]] | ||
[[رده:نشریات زنان]] | [[رده:نشریات زنان]] | ||
<references /> | <references /> |
نسخهٔ ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۰
اولین نشریه مصور که در طی سالهای 1292-1298 در دوران قاجار توسط بانوان و برای بانوان نوشته شد.
تاریخچه
روزنامه شکوفه در سال 1292 (1331ق.) به صاحب امتیازی و مدیر مسئولی مریم عمید (مزینالسلطنه)، رئیس مدرسه مزینیه و دختر میرزا سیدرضی سیدالاطباء، تأسیس شد. شکوفه نشریهای مصور و دومین روزنامه رسمی است که توسط بانوان برای بانوان نوشته شده و در چهار صفحه هر پانزده روز یکبار منتشر میشد.[۱] نشریه چاپ سنگی و عنوان آن به خط نسخ بوده و بالای عنوان چنین نوشته شده:
باد آمد و بوی عنبر آورد
بادام و شکوفه بر سر آورد
در زیر عنوان آن چنین بیان شده است: «روزنامهایست اخلاقی، ادبی، حفظ الصحه اطفال، خانهداری، بچه داری، مسلک مستقیمش تربیت دوشیزگان و تصفیه اخلاق زنان، راجع به مدارس نسوان، فعلا ماهی دو نمره طبع میشود، پس از ارسال نمره آبونه دریافت میشود»
قیمت اشتراک روزنامه در تهران 5 قران برای دوره یک ساله، 3 قران برای دوره شش ماهه و 100 دینار برای تک شماره؛ در سایر ولایات 8 قران برای دوره یک ساله و در خارج از کشور 6 فرانک برای دوره یک ساله تعیین شده بود. هزینه چاپ اعلانات نیز در ستون اول سطری ده شاهی و در ستون آخر پنج شاهی بود.
مقالات شکوفه بیشتر در مورد مدارس زنان و طرز امتحانات آنها و سایر امور مربوط به زنان و دختران از جمله ایجاد حریم ادب و احترام، وظیفه زن و شوهر در قبال هم، اهمیت وجود محیطی امن و آرام برای آرامش خانواده و تربیت فرزندان و سلامت و بهداشت بود. مریم عمید با لحنی لطیف و پند آموز به طرح مشکلات اجتماعی زنان پرداخته و از اعتقادات، اخلاقیات و باورهای مذهبی حاکم بر جامعه نیز برای اثبات ادعاهایش کمک می گرفت. تحصیل علم از دید روزنامه شکوفه جایگاهی رفیع دارد، چنانکه آن را از لوازم ترقی و سعادت ملک و ملت می داند.[۲] یکی از نویسندگان مقالات آن ادیب الممالک بود. سر مقاله اولین شماره از سال سوم که چاپ آن سربی بود با این عنوان به چاپ رسید: «کوشش بی فایده است وسمه بر ابروی کور». در این شماره مقاله ای راجع به تدبیر منزل به قلم ادیب الممالک درج شد.[۱]
مبارزه با خرافات و خرافه پرستی نیز از جمله موضوعاتی است که در روزنامه شکوفه به صورت مفصل بدان پرداخته شده است.
از روشهای جذاب روزنامه استفاده از کاریکاتور برای بیان بعضی از موضوعات بوده است. در صفحه چهارم تمامی شماره های این نشریه کاریکاتور وجود دارد.
نوع چاپ این نشریه در سال دوم از سنگی به سربی و قطع رحلی تغییر کرد. در سال دوم مقالات روزنامه بیشتر جنبه سیاسی، انتقادی داشته و بحثهای کلی تر و جامع تری را شامل می شد.
انتشار روزنامه شکوفه تا پایان عمر مریم عمید (1298) ادامه داشت.