تفاوت میان نسخههای «مهین افشار»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۳: | سطر ۳: | ||
===زندگینامه=== | ===زندگینامه=== | ||
مهین افشار فارغالتحصیل [[مدرسه ژاندارک]] و نخستین زن بازرگان ایرانی است.[https://www.magiran.com/article/2903224] او که نوه «ملکالتجار» از بازرگانان بزرگ ایرانی بود<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص162.</ref> با فروش بخشی از جهیزیه خود توانست سرمایهای فراهم کند و به عنوان نخستین زن بازرگان به تجارت بپردازد. افشار کار تجارت را با سرمایهای حدود 40 هزار تومان شروع کرد و در سال 1336 نخستین زنی بود که کارت بازرگانی به نامش صادر شد.<ref name=":0" /> وی مدیر شرکت هواپیمایی حمل و نقل اسکای ویز بود.<ref>خشایار وزیری، فخری قویمی (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص256.</ref> مهین افشار | مهین افشار فارغالتحصیل [[مدرسه ژاندارک]] و نخستین زن بازرگان ایرانی است.[https://www.magiran.com/article/2903224] او که نوه «ملکالتجار» از بازرگانان بزرگ ایرانی بود<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص162.</ref> با فروش بخشی از جهیزیه خود توانست سرمایهای فراهم کند و به عنوان نخستین زن بازرگان به تجارت بپردازد. افشار کار تجارت را با سرمایهای حدود 40 هزار تومان شروع کرد و در سال 1336 نخستین زنی بود که کارت بازرگانی به نامش صادر شد.<ref name=":0" /> وی مدیر شرکت هواپیمایی حمل و نقل اسکای ویز بود.<ref>خشایار وزیری، فخری قویمی (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص256.</ref> مهین افشار با مهندس افشار کارمند پتروشیمی ازدواج کرد. | ||
افشار نمایندگی شرکتهایی مانند «یورماستر اندون و یوخ» دانمارک و کارخانجات آرو، سارازن، ساژ و اوهاندوبر آلمان را بر عهده داشت. کالاهای وارداتی او عبارت بود از موتورهای دیزل، ژانراتور برق و ماشینهای بزرگ و کوچک جوشکاری. توسعه کارش سبب شد که در پنج بندر بزرگ دنیا مانند آمستردام، نوتردام، لندن، نیویورک و آنورس کارگزاری برای امور حمل و نقل و گمرک دایر کند. وی علاوه بر کار تجارت، سردخانه بزرگی نیز احداث کرد. عتیقهداری و نگهداری اشیاء عتیقه از دیگر فعالیتهای این بانوی تاجر بود. مهین افشار مدتی نیز منشی گروه «زنان ملیون» بود و در دکوراسیون نیز مهارت داشت.<ref name=":0">دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص60.</ref> | افشار نمایندگی شرکتهایی مانند «یورماستر اندون و یوخ» دانمارک و کارخانجات آرو، سارازن، ساژ و اوهاندوبر آلمان را بر عهده داشت. کالاهای وارداتی او عبارت بود از موتورهای دیزل، ژانراتور برق و ماشینهای بزرگ و کوچک جوشکاری. توسعه کارش سبب شد که در پنج بندر بزرگ دنیا مانند آمستردام، نوتردام، لندن، نیویورک و آنورس کارگزاری برای امور حمل و نقل و گمرک دایر کند. وی علاوه بر کار تجارت، سردخانه بزرگی نیز احداث کرد. عتیقهداری و نگهداری اشیاء عتیقه از دیگر فعالیتهای این بانوی تاجر بود. مهین افشار مدتی نیز منشی گروه «زنان ملیون» بود و در دکوراسیون نیز مهارت داشت.<ref name=":0">دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص60.</ref> |
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۰۹
زندگینامه
مهین افشار فارغالتحصیل مدرسه ژاندارک و نخستین زن بازرگان ایرانی است.[۱] او که نوه «ملکالتجار» از بازرگانان بزرگ ایرانی بود[۲] با فروش بخشی از جهیزیه خود توانست سرمایهای فراهم کند و به عنوان نخستین زن بازرگان به تجارت بپردازد. افشار کار تجارت را با سرمایهای حدود 40 هزار تومان شروع کرد و در سال 1336 نخستین زنی بود که کارت بازرگانی به نامش صادر شد.[۳] وی مدیر شرکت هواپیمایی حمل و نقل اسکای ویز بود.[۴] مهین افشار با مهندس افشار کارمند پتروشیمی ازدواج کرد.
افشار نمایندگی شرکتهایی مانند «یورماستر اندون و یوخ» دانمارک و کارخانجات آرو، سارازن، ساژ و اوهاندوبر آلمان را بر عهده داشت. کالاهای وارداتی او عبارت بود از موتورهای دیزل، ژانراتور برق و ماشینهای بزرگ و کوچک جوشکاری. توسعه کارش سبب شد که در پنج بندر بزرگ دنیا مانند آمستردام، نوتردام، لندن، نیویورک و آنورس کارگزاری برای امور حمل و نقل و گمرک دایر کند. وی علاوه بر کار تجارت، سردخانه بزرگی نیز احداث کرد. عتیقهداری و نگهداری اشیاء عتیقه از دیگر فعالیتهای این بانوی تاجر بود. مهین افشار مدتی نیز منشی گروه «زنان ملیون» بود و در دکوراسیون نیز مهارت داشت.[۳]
منابع
- ↑ خشایار وزیری، فخری قویمی (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش.
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص162.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم. ص60.
- ↑ خشایار وزیری، فخری قویمی (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص256.