تفاوت میان نسخه‌های «هما زاهدی»
H-ghahremani (بحث | مشارکت‌ها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده: | [[پرونده:هما زاهدی.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|هما زاهدی، نماینده مجلس شورای ملی [http://rijaldb.com/fa/11998/%D9%87%D9%85%D8%A7+%D8%B2%D8%A7%D9%87%D8%AF%DB%8C]]] | ||
هما زاهدی (1310-1392) نماینده دوره های بیست و دوم تا بیست و چهارم مجلس شورای ملی از همدان بود.[https://rc.majlis.ir/fa/parliament_member/show/770797] | هما زاهدی (1310-1392) نماینده دوره های بیست و دوم تا بیست و چهارم مجلس شورای ملی از همدان بود.[https://rc.majlis.ir/fa/parliament_member/show/770797] | ||
نسخهٔ ۱۱ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۴
هما زاهدی (1310-1392) نماینده دوره های بیست و دوم تا بیست و چهارم مجلس شورای ملی از همدان بود.[۲]
زندگینامه
هما زاهدی در سال 1310 در تهران به دنیا آمد.[۳] پدرش سپهبد فضل الله زاهدی نخست وزیر و مادرش خدیجه پیرنیا دختر حسین پیرنیا مؤتمن الملک از مردان بزرگ مشروطه و رئیس دوره های دوم تا چهارم مجلس شورای ملی بود.[۱] همچنین برادرش اردشیر زاهدی، وزیر امور خارجه ایران بود.[۲] وی تحصیلات متوسطه را در مدرسه ژاندارک به پایان رساند و به سوییس رفته و در رشته تجارت ادامه تحصیل داد. در بازگشت به ایران به فعالیتهای بازرگانی پرداخت. هما زاهدی دوبار ازدواج کرد. همسر اولش حسین اتحادیه نام داشت و حاصل این ازدواج دو دختر به نام های لیلا و شهره بود. وی در دی ماه سال 1350 با داریوش همایون، روزنامه نگار و مدیرعامل روزنامه آیندگان که بعدها وزیر اطلاعات و جهانگردی شد ازدواج کرد.[۱]
هما زاهدی به زبان فرانسه مسلط بود و کتاب هایی چون «سرگذشت رز»[۴]، «شاهزاده و مرغ آتشین»[۵]و «ژرژ کنجکاو»[۲] توسط او ترجمه و منتشر گردید. وی سرانجام در ۱۵ مهرماه ۱۳۹۲ خورشیدی در سن ۸۳ سالگی به علت سرطان در شهر ژنو درگذشت.[۲]
فعالیتهای اجتماعی و سیاسی
هما زاهدی در سال 1344 به سمت مدیر انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که ریاست آن را فرح پهلوی برعهده داشت، منصوب شد. وی با دو ملکه وقت ایران، یعنی ثریا و فرح، دوستی نزدیک داشته است. همچنین عضو هیئت امنای دانشگاه بوعلی سینای همدان به مدت سه سال بود.[۲]
زاهدی در سال 1346 به عنوان کاندیدای حزب ایران نوین در انتخابات دوره بیست و دوم قانون گذاری شرکت کرد و از سوی مردم همدان به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد. پس از آن در سال 1350 در دوره بیست و سوم و در سال 1354 در دوره بیست و چهارم مجلس شورای ملی به طور متوالی به این سمت انتخاب شد.[۳] وی در مجلس عضو کمیسیون های آموزش و پرورش، امور خارجه، اطلاعات و جهانگردی و نایب رئیس کمیسیون فرهنگ و هنر بود.[۲]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهرایران، ص135-136.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ نظری، منوچهر (1395). زنان در عرصه قانون گذاری ایران (1285-1395ش). تهران: کویر، صص182-183.
- ↑ زندگینامه نمایندگان زن در مجلس سنا و شورا (دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی) (1380). تهران: مرکز امور مشارکت زنان، واحد اطلاع رسانی زنان.