تفاوت میان نسخه‌های «مکنو»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
مکنو یا مکنا /makno<big>(ā)</big>/ [[پوشش سر]] و [[حجاب]] زنان زرتشتی ایران است.[[پرونده:ADBF4026-04A1-4231-8F98-D3272426F8DD.jpg|بندانگشتی|خانواده ای زرتشتی با لباس مرسوم زرتشتیان،<ref name=":0">افشار، ایرج. (1370). ''گنجینه عکسهای ایران''. تهران: نشر فرهنگ ایران، صص 211-212.</ref> دو زن در راست و چپ تصویر مکنو بر سر دارند.]]
مکنو یا مکنا /makno<big>(ā)</big>/ [[پوشش سر]] و [[حجاب]] زنان زرتشتی ایران است.[[پرونده:ADBF4026-04A1-4231-8F98-D3272426F8DD.jpg|بندانگشتی|خانواده‌ای زرتشتی با لباس مرسوم زرتشتیان،<ref name=":0">افشار، ایرج (1370). ''گنجینه عکس‌های ایران''. تهران: نشر فرهنگ ایران، صص 211-212.</ref> دو زن در راست و چپ تصویر مکنو بر سر دارند.]]
<br />
<br />


سطر ۵: سطر ۵:


===تعریف===
===تعریف===
مکنو یا مکنا نوعی پوشش سر است که میان زنان زرتشتی ایران مرسوم است.<ref>ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت نامه''. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا. ذیل مدخل.</ref> در هرمزگان به [[شال]] مکنا گفته می‌شود<ref>''پ‍وش‍اک‌در ای‍ران‌زم‍ی‍ن‌''(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.ص 410.</ref> که احتمالا فارسی شده [[مقنا]]( گویشی از [[مقناع]] یا [[مقنعه]]) می‌باشد.<ref>یادداشت مولف</ref>
مکنو یا مکنا نوعی پوشش سر است که میان زنان زرتشتی ایران مرسوم است.<ref>ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت نامه''. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا، ذیل مدخل.</ref> در هرمزگان به [[شال]] مکنا گفته می‌شود<ref>''پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌'' (1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر، ص 410.</ref> که احتمالا فارسی شده [[مقنا]] (گویشی از [[مقناع]] یا [[مقنعه]]) می‌باشد.<ref>یادداشت مؤلف</ref>


<br />
===شکل===
===شکل===
تکه ای پارچه به شکل مستطیل به طول سه متر و اغلب به رنگ سبز که با الیاف طلایی در هم بافته شده و زنان زرتشتی در یزد به عنوان سربند روی[[ لچک]] می پوشند و در زیر چانه به گونه ای بسته می‌شود تا یک دنباله آن روی سینه افتاده و قسمت سمت چپ به روسری سنجاق شده و از پشت تا پایین زانوها می‌افتد.<ref>بهنام، عیسی؛ دانشور، سیمین (1337). ''لباس زرتشتیان ایران''. نقش و نگار. ش 5. صص 16-22.</ref> جنس آن بیشتر از ابریشم است و بر روی آن گلابتون دوزی می‌شود.  
تکه‌ای پارچه به شکل مستطیل به طول سه متر و اغلب به رنگ سبز که با الیاف طلایی در هم بافته شده و زنان زرتشتی در یزد به عنوان سربند روی[[ لچک]] می‌پوشند و در زیر چانه به گونه‌ای بسته می‌شود تا یک دنباله آن روی سینه افتاده و قسمت سمت چپ به روسری سنجاق شده و از پشت تا پایین زانوها می‌افتد.<ref>بهنام، عیسی؛ دانشور، سیمین (1337). ''لباس زرتشتیان ایران''. نقش و نگار. ش صص 16-22.</ref> جنس آن بیشتر از ابریشم است و بر روی آن گلابتون‌دوزی می‌شود.  
[[پرونده:E709072D-DDA8-4509-AE79-1C35E3739508.jpg|بندانگشتی|زنان زرتشتی با مکنو بر سر<ref name=":0" />]]
[[پرونده:E709072D-DDA8-4509-AE79-1C35E3739508.jpg|بندانگشتی|زنان زرتشتی با مکنو بر سر<ref name=":0" />]]
[[پرونده:09F5A8EB-FCA2-4074-8118-68C4C949CBED.jpg|بندانگشتی|جایگزین=|400x400پیکسل|لباس زنان زرتشتی <ref>''نگار زن: تاریخ مصور لباس زن در ایران'' (1352). تهران: انجمن بین‌المللی زنان در ایران. تصویر 25. </ref>]]
[[پرونده:09F5A8EB-FCA2-4074-8118-68C4C949CBED.jpg|بندانگشتی|جایگزین=|400x400پیکسل|لباس زنان زرتشتی<ref>''نگار زن: تاریخ مصور لباس زن در ایران'' (1352). تهران: انجمن بین‌المللی زنان در ایران. تصویر 25. </ref>]]
<br />


===منابع===
=== منابع ===
[[رده:پوشش سر]]
[[رده:پوشش سر]]
[[رده:زنان زرتشتی]]
[[رده:زنان زرتشتی]]

نسخهٔ ‏۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۳۱

مکنو یا مکنا /makno(ā)/ پوشش سر و حجاب زنان زرتشتی ایران است.

خانواده‌ای زرتشتی با لباس مرسوم زرتشتیان،[۱] دو زن در راست و چپ تصویر مکنو بر سر دارند.


تعریف

مکنو یا مکنا نوعی پوشش سر است که میان زنان زرتشتی ایران مرسوم است.[۲] در هرمزگان به شال مکنا گفته می‌شود[۳] که احتمالا فارسی شده مقنا (گویشی از مقناع یا مقنعه) می‌باشد.[۴]


شکل

تکه‌ای پارچه به شکل مستطیل به طول سه متر و اغلب به رنگ سبز که با الیاف طلایی در هم بافته شده و زنان زرتشتی در یزد به عنوان سربند رویلچک می‌پوشند و در زیر چانه به گونه‌ای بسته می‌شود تا یک دنباله آن روی سینه افتاده و قسمت سمت چپ به روسری سنجاق شده و از پشت تا پایین زانوها می‌افتد.[۵] جنس آن بیشتر از ابریشم است و بر روی آن گلابتون‌دوزی می‌شود.

زنان زرتشتی با مکنو بر سر[۱]
لباس زنان زرتشتی[۶]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ افشار، ایرج (1370). گنجینه عکس‌های ایران. تهران: نشر فرهنگ ایران، صص 211-212.
  2. ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا، ذیل مدخل.
  3. پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌ (1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر، ص 410.
  4. یادداشت مؤلف
  5. بهنام، عیسی؛ دانشور، سیمین (1337). لباس زرتشتیان ایران. نقش و نگار. ش 5، صص 16-22.
  6. نگار زن: تاریخ مصور لباس زن در ایران (1352). تهران: انجمن بین‌المللی زنان در ایران. تصویر 25.


نویسنده: حکمت بروجردی