تفاوت میان نسخههای «مکنو»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:ADBF4026-04A1-4231-8F98-D3272426F8DD.jpg|بندانگشتی|خانواده ای زرتشتی با لباس مرسوم | [[پرونده:ADBF4026-04A1-4231-8F98-D3272426F8DD.jpg|بندانگشتی|خانواده ای زرتشتی با لباس مرسوم زرتشتیان،<ref name=":0">افشار، ایرج. (1370). ''گنجینه عکسهای ایران''. تهران: نشر فرهنگ ایران، صص 211-212.</ref> دو زن در راست و چپ تصویر مکنو بر سر دارند؛ از کتاب گنجینه عکسهای ایران، ایرج افشار]] | ||
مکنو /makno<big>(ā)</big>/ | مکنو /makno<big>(ā)</big>/ | ||
سطر ۵: | سطر ۵: | ||
===تعریف=== | ===تعریف=== | ||
مکنو یا مکنا نوعی پوشش سر است که میان زنان زرتشتی ایران مرسوم است.<ref>دهخدا، علیاکبر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.</ref> در هرمزگان به شال مکنا گفته می شود<ref>پوشاکدر ایرانزمین(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.</ref>که احتمالا فارسی شده [[مقنا]]( گویشی از [[مقناع]] یا [[مقنعه]]) می باشد.<ref>یادداشت مولف</ref> | مکنو یا مکنا نوعی پوشش سر است که میان زنان زرتشتی ایران مرسوم است.<ref>دهخدا، علیاکبر (1377). ''لغت نامه''. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.</ref> در هرمزگان به شال مکنا گفته می شود<ref>''پوشاکدر ایرانزمین''(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.</ref> که احتمالا فارسی شده [[مقنا]]( گویشی از [[مقناع]] یا [[مقنعه]]) می باشد.<ref>یادداشت مولف</ref> | ||
===شکل=== | ===شکل=== | ||
تکه ای پارچه به شکل مستطیل به طول سه متر و اغلب به رنگ سبز که با الیاف طلایی در هم بافته شده و زنان زرتشتی در یزد به عنوان سربند روی [[ لچک]] می پوشند و در زیر چانه به گونه ای بسته می شود تا یک دنباله آن روی سینه افتاده و قسمت سمت چپ به روسری سنجاق شده و از پشت تا پایین زانوها می افتد.<ref>بهنام، عیسی؛ دانشور، سیمین (1337). ''لباس زرتشتیان ایران''. نقش و نگار. ش 5. | تکه ای پارچه به شکل مستطیل به طول سه متر و اغلب به رنگ سبز که با الیاف طلایی در هم بافته شده و زنان زرتشتی در یزد به عنوان سربند روی [[ لچک]] می پوشند و در زیر چانه به گونه ای بسته می شود تا یک دنباله آن روی سینه افتاده و قسمت سمت چپ به روسری سنجاق شده و از پشت تا پایین زانوها می افتد.<ref>بهنام، عیسی؛ دانشور، سیمین (1337). ''لباس زرتشتیان ایران''. نقش و نگار. ش 5. صص 16-22.</ref> جنس آن بیشتر از ابریشم است و بر روی آن گلابتون دوزی میشود. | ||
[[پرونده:E709072D-DDA8-4509-AE79-1C35E3739508.jpg|بندانگشتی|زنان زرتشتی با مکنو بر سر<ref name=":0" />؛ عکس از کتاب گنجینه عکسهای ایران، ایرج افشار]] | [[پرونده:E709072D-DDA8-4509-AE79-1C35E3739508.jpg|بندانگشتی|زنان زرتشتی با مکنو بر سر<ref name=":0" />؛ عکس از کتاب گنجینه عکسهای ایران، ایرج افشار]] | ||
[[پرونده:09F5A8EB-FCA2-4074-8118-68C4C949CBED.jpg|بندانگشتی|جایگزین=|400x400پیکسل|لباس زنان زرتشتی<ref>رامتین، ایرج. (1390). ''پرتو ایزدی بانو، جایگاه زن در ایران باستان.'' مشهد: سنبله.</ref>، عکس از پرتو ایزدی بانو، ایرج رامتین]] | [[پرونده:09F5A8EB-FCA2-4074-8118-68C4C949CBED.jpg|بندانگشتی|جایگزین=|400x400پیکسل|لباس زنان زرتشتی<ref>رامتین، ایرج. (1390). ''پرتو ایزدی بانو، جایگاه زن در ایران باستان.'' مشهد: سنبله.</ref>، عکس از پرتو ایزدی بانو، ایرج رامتین]] | ||
سطر ۱۴: | سطر ۱۴: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
[[رده:پوشش سر]] | [[رده:پوشش سر]] | ||
[[رده:زنان زرتشتی]] | [[رده:زنان زرتشتی]] |
نسخهٔ ۲۵ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۲
مکنو /makno(ā)/
تعریف
مکنو یا مکنا نوعی پوشش سر است که میان زنان زرتشتی ایران مرسوم است.[۲] در هرمزگان به شال مکنا گفته می شود[۳] که احتمالا فارسی شده مقنا( گویشی از مقناع یا مقنعه) می باشد.[۴]
شکل
تکه ای پارچه به شکل مستطیل به طول سه متر و اغلب به رنگ سبز که با الیاف طلایی در هم بافته شده و زنان زرتشتی در یزد به عنوان سربند روی لچک می پوشند و در زیر چانه به گونه ای بسته می شود تا یک دنباله آن روی سینه افتاده و قسمت سمت چپ به روسری سنجاق شده و از پشت تا پایین زانوها می افتد.[۵] جنس آن بیشتر از ابریشم است و بر روی آن گلابتون دوزی میشود.
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ افشار، ایرج. (1370). گنجینه عکسهای ایران. تهران: نشر فرهنگ ایران، صص 211-212.
- ↑ دهخدا، علیاکبر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.
- ↑ پوشاکدر ایرانزمین(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.
- ↑ یادداشت مولف
- ↑ بهنام، عیسی؛ دانشور، سیمین (1337). لباس زرتشتیان ایران. نقش و نگار. ش 5. صص 16-22.
- ↑ رامتین، ایرج. (1390). پرتو ایزدی بانو، جایگاه زن در ایران باستان. مشهد: سنبله.
نویسنده: حکمت بروجردی