تفاوت میان نسخه‌های «باشماخ»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
===جنس=== | ===جنس=== | ||
باشماخ پارچهٔ سه گوش کوچک و سفیدی از جنس ململ بود که دختران ارمنی بعد از ازدواج از آن استفاده می کردند. این پارچهٔ مثلثی طوری روی صورت بسته می شد که چانه و در مواقعی دهان را به طور کامل می پوشاند. باشماخ زیر [[لاچاک]] (تلفظ ارمنی واژه [[لچک]]) اصلی در پشت گردن محکم می شد. زنان این پارچه را همواره روی صورت خود نگاه می داشتند و فقط موقع غذا خوردن آن را پایین می کشیدند.<ref>https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/</ref><ref name=":0">محمدی سیف، معصومه (1398). ''جامعه شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین''. تهران: اندیشه احسان.</ref> | باشماخ پارچهٔ سه گوش کوچک و سفیدی از جنس ململ بود که دختران ارمنی بعد از ازدواج از آن استفاده می کردند. این پارچهٔ مثلثی طوری روی صورت بسته می شد که چانه و در مواقعی دهان را به طور کامل می پوشاند. باشماخ زیر [[لاچاک]] (تلفظ ارمنی واژه [[لچک]]) اصلی در پشت گردن محکم می شد. زنان این پارچه را همواره روی صورت خود نگاه می داشتند و فقط موقع غذا خوردن آن را پایین می کشیدند.<ref>https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/</ref><ref name=":0">محمدی سیف، معصومه (1398). ''جامعه شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین''. تهران: اندیشه احسان.ص74.</ref> | ||
===کاربرد=== | ===کاربرد=== | ||
نسخهٔ ۱۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۱
باشماخ که در برخی گویشها یاخشام، یامشاق یا یاشماق هم گفته میشود دهان بندی است که نو عروسهای ارامنه بر دهان میبستند.
جنس
باشماخ پارچهٔ سه گوش کوچک و سفیدی از جنس ململ بود که دختران ارمنی بعد از ازدواج از آن استفاده می کردند. این پارچهٔ مثلثی طوری روی صورت بسته می شد که چانه و در مواقعی دهان را به طور کامل می پوشاند. باشماخ زیر لاچاک (تلفظ ارمنی واژه لچک) اصلی در پشت گردن محکم می شد. زنان این پارچه را همواره روی صورت خود نگاه می داشتند و فقط موقع غذا خوردن آن را پایین می کشیدند.[۱][۲]
کاربرد
این دهان بند برای صحبت نکردن عروس با دیگران استفاده میشد.[۲] ظاهرا عروس میبایست نیازهای خود را فقط از طریق بچه ای نابالغ به گوش دیگران برساند.
منابع
- ↑ https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ محمدی سیف، معصومه (1398). جامعه شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین. تهران: اندیشه احسان.ص74.
نویسنده: حکمت بروجردی