تفاوت میان نسخه‌های «فاطمه مسعود انصاری»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
فاطمه مسعود انصاری ( نوه عموی عبدالحسین مسعود انصاری بود. این خانواده در اصل از منطقه هرات بودند که به اشلق آذربایجان مربوط می شد؛ ولی چند نسل قبل به تهران آمده بودند و همه در تهران زندگی می کردند. فاطمه هم درسش را در تهران و در مدرسه ناموس تمام کرده بود و از اولین زنانی بود که برای تحصیل به خارج فرستاده شد؛ یعنی سال 1314 به آلمان رفته و آموزش پیش از دبستان خوانده بود. البته آن زمان چند مقاله از وی در نشریه عالم نسوان چاپ شده بود که تفکر و نگاه خیلی روشنفکرانه وی نسبت به مباحث زن در تعلیم و تربیت را نشان می داد. وی چند ماه بعد از بازگشت از آلمان، در هفتم خرداد 1316با عبدالحسین مسعود انصاری ازدواج کرد.<ref>مسعودانصاری، عبدالحسین (1351). ''زندگانی من''. ج2. تهران: ابن سینا. ص 359.</ref>پس از بازگشت وی از آلمان مدیریت یک مدرسه پسرانه به وی پیشنهاد می شود که با مخالفت پدرش محسن مسعود انصاری موافقت نمی کند. بنابراین وی هرگز کار رسمی به صورت یک شغل نداشت، ولی همیشه در کارهای اجتماعی بسیار فعال بود. یکی از کارهایی که در سال های آخر عمر انجام داد، این بود که تابلوهای عالی و عتیقه هایی که همسرش از کشورهای مختلف جمع آوری کرده بود را با طیب خاطر فروختند و دو مدرسه ساختند. فاطمه مسعود انصاری به این مدارس عشق می ورزید و شاید تا یک هفته قبل از فوتش هم خوشحال می شد که بتواند در مراسم خاصی در مدارس شرکت کند و کنار بچه ها باشد. این خصوصیت را پدرش هم داشت و در منطقه ورامین از اولین مدرسه سازان بودند. آنها معتقد بودند که با ساختن مدرسه و بالا بردن سطح آگاهی و توسعه تعلیم و تربیت، می شود برای این مملکت گام هایی برداشت.
[[پرونده:فاطمه مسعودانصاری.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|فاطمه مسعود انصاری و همسرش عبدالحسین مسعود انصاری]]
فاطمه مسعود انصاری از زنان خیر و مدرسه‌ساز ایرانی بود.


انصاری، نوش آفرین (1396). ''ستاره فروزان: مصاحبه تاریخ شفاهی با نوش آفرین انصاری''. مصاحبه، تحقیق و تدوین پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. ص28.
=== زندگی‌نامه ===
فاطمه مسعود انصاری دختر [http://www.qajarwomen.org/fa/people/650.html محسن مسعود انصاری] و مادر [[نوش‌آفرین انصاری]] بود.<ref>مسعودانصاری، عبدالحسین (1351). ''زندگانی من''. ج2. تهران: ابن سینا. ص 357.</ref> این خانواده در اصل از منطقه هرات بودند که به اشلق آذربایجان مربوط می‌شد؛ ولی چند نسل قبل به تهران آمده بودند. پدرش مردی متشرع بود که در تأسیس و ساخت مسجد سجاد در خیابان جمهوری و درمانگاه در آن ناحیه سهیم بود.<ref>محقق، مهدی (1383). پیشگفتار. در ویراستار امید قنبری. ''زندگی‌نامه و خدمات علمی دکتر نوش‌آفرین انصاری''. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. ص 19.</ref> فاطمه در تهران و در [[مدرسه ناموس]] تحصیلات خود را به پایان رساند و از اولین زنانی بود که برای تحصیل به اروپا فرستاده شد. او در سال 1314 به آلمان رفت و آموزش پیش از دبستان خواند. اهل قلم بود و چند مقاله در نشریه [[عالم نسوان]] به چاپ رسانیده بود. او دیدگاه روشنفکرانه‌‎ای نسبت به مباحث زن در تعلیم و تربیت داشت. پس از بازگشت وی از آلمان مدیریت یک مدرسه پسرانه به وی پیشنهاد شد که با مخالفت پدرش محسن مسعود انصاری روبرو شد. البته خودش ظاهراً گفته بود برای این شغل خیلی جوان است. او مدتی پس از بازگشت از آلمان، در هفتم خرداد 1316، با پسرعموی پدرش، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86_%D9%85%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF_%D8%A7%D9%86%D8%B5%D8%A7%D8%B1%DB%8C#:~:text=%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%20%D9%85%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF%20%D8%A7%D9%86%D8%B5%D8%A7%D8%B1%DB%8C%20(%DB%B1%DB%B2%DB%B7%DB%B5%20%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86,%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86%20%D9%82%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1%20%D9%88%20%D9%BE%D9%87%D9%84%D9%88%DB%8C%20%D8%A8%D9%88%D8%AF.&text=%D9%88%DB%8C%20%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%AF%D9%87%20%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7%20%D9%85%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF%20%DA%AF%D8%B1%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%AF%DB%8C,%D9%BE%D9%87%D9%84%D9%88%DB%8C%20%D9%88%D8%B2%DB%8C%D8%B1%20%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B1%20%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%AC%D9%87%20%D8%B4%D8%AF. عبدالحسین مسعود انصاری]، ازدواج کرد.<ref>مسعودانصاری، عبدالحسین (1351). ''زندگانی من''. ج2. تهران: ابن سینا. ص 359.</ref> حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نوش‌آفرین، علی مراد و امیرخسرو بود.<ref>انصاری، نوش‌آفرین (1396). ''ستاره فروزان: مصاحبه تاریخ شفاهی با نوش‌آفرین انصاری''. مصاحبه، تحقیق و تدوین پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. ص 29.</ref>
 
 
=== تأسیس مدرسه ===
فاطمه مسعود انصاری هرچند به لحاظ شخصیتی مدیری بسیار قوی بود<ref>انصاری، نوش‌آفرین (1396). ''ستاره فروزان: مصاحبه تاریخ شفاهی با نوش‌‎آفرین انصاری''. مصاحبه، تحقیق و تدوین پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. ص 32.</ref>هرگز کار رسمی به صورت یک شغل نداشت، ولی همیشه در کارهای اجتماعی بسیار فعال بود. به علت این که همسرش دیپلمات بود به کشورهای مختلفی سفر کرده بود. یکی از کارهایی که در سال‌های آخر عمر انجام داد، این بود که تابلوهای عالی و عتیقه‌هایی که همسرش از کشورهای مختلف جمع‌آوری کرده بود را با طیب خاطر فروخت و دو مدرسه ساخت. فاطمه مسعود انصاری به این مدارس عشق می‌ورزید و شاید تا یک هفته قبل از فوتش هم خوشحال می‌شد که بتواند در مراسم خاصی در مدارس شرکت کند و کنار کودکان باشد. این خصوصیت را از پدرش به ارث برده بود که  از اولین مدرسه‌سازان منطقه ورامین بود. خانواده او معتقد بودند که با ساختن مدرسه و بالا بردن سطح آگاهی و توسعه تعلیم و تربیت می‌شود برای این مملکت گام‌هایی برداشت.<ref>انصاری، نوش‌آفرین (1396). ''ستاره فروزان: مصاحبه تاریخ شفاهی با نوش‌آفرین انصاری''. مصاحبه، تحقیق و تدوین پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. ص28.</ref>
 
 
== منابع ==
<references />
 
 
== پیوند به بیرون ==
 
# [http://www.qajarwomen.org/fa/people/650.html دنیای زنان در عصر قاجار]
#[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86_%D9%85%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF_%D8%A7%D9%86%D8%B5%D8%A7%D8%B1%DB%8C#:~:text=%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%20%D9%85%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF%20%D8%A7%D9%86%D8%B5%D8%A7%D8%B1%DB%8C%20(%DB%B1%DB%B2%DB%B7%DB%B5%20%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86,%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86%20%D9%82%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1%20%D9%88%20%D9%BE%D9%87%D9%84%D9%88%DB%8C%20%D8%A8%D9%88%D8%AF.&text=%D9%88%DB%8C%20%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%AF%D9%87%20%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7%20%D9%85%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF%20%DA%AF%D8%B1%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%AF%DB%8C,%D9%BE%D9%87%D9%84%D9%88%DB%8C%20%D9%88%D8%B2%DB%8C%D8%B1%20%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B1%20%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%AC%D9%87%20%D8%B4%D8%AF. ویکی‌پدیای فارسی]
 
 
نویسنده: حکمت بروجردی
[[رده:زنان واقف]]
[[رده:زنان مدرسه ساز]]
[[رده:زنان خیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۵

فاطمه مسعود انصاری و همسرش عبدالحسین مسعود انصاری

فاطمه مسعود انصاری از زنان خیر و مدرسه‌ساز ایرانی بود.

زندگی‌نامه

فاطمه مسعود انصاری دختر محسن مسعود انصاری و مادر نوش‌آفرین انصاری بود.[۱] این خانواده در اصل از منطقه هرات بودند که به اشلق آذربایجان مربوط می‌شد؛ ولی چند نسل قبل به تهران آمده بودند. پدرش مردی متشرع بود که در تأسیس و ساخت مسجد سجاد در خیابان جمهوری و درمانگاه در آن ناحیه سهیم بود.[۲] فاطمه در تهران و در مدرسه ناموس تحصیلات خود را به پایان رساند و از اولین زنانی بود که برای تحصیل به اروپا فرستاده شد. او در سال 1314 به آلمان رفت و آموزش پیش از دبستان خواند. اهل قلم بود و چند مقاله در نشریه عالم نسوان به چاپ رسانیده بود. او دیدگاه روشنفکرانه‌‎ای نسبت به مباحث زن در تعلیم و تربیت داشت. پس از بازگشت وی از آلمان مدیریت یک مدرسه پسرانه به وی پیشنهاد شد که با مخالفت پدرش محسن مسعود انصاری روبرو شد. البته خودش ظاهراً گفته بود برای این شغل خیلی جوان است. او مدتی پس از بازگشت از آلمان، در هفتم خرداد 1316، با پسرعموی پدرش، عبدالحسین مسعود انصاری، ازدواج کرد.[۳] حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نوش‌آفرین، علی مراد و امیرخسرو بود.[۴]


تأسیس مدرسه

فاطمه مسعود انصاری هرچند به لحاظ شخصیتی مدیری بسیار قوی بود[۵]هرگز کار رسمی به صورت یک شغل نداشت، ولی همیشه در کارهای اجتماعی بسیار فعال بود. به علت این که همسرش دیپلمات بود به کشورهای مختلفی سفر کرده بود. یکی از کارهایی که در سال‌های آخر عمر انجام داد، این بود که تابلوهای عالی و عتیقه‌هایی که همسرش از کشورهای مختلف جمع‌آوری کرده بود را با طیب خاطر فروخت و دو مدرسه ساخت. فاطمه مسعود انصاری به این مدارس عشق می‌ورزید و شاید تا یک هفته قبل از فوتش هم خوشحال می‌شد که بتواند در مراسم خاصی در مدارس شرکت کند و کنار کودکان باشد. این خصوصیت را از پدرش به ارث برده بود که از اولین مدرسه‌سازان منطقه ورامین بود. خانواده او معتقد بودند که با ساختن مدرسه و بالا بردن سطح آگاهی و توسعه تعلیم و تربیت می‌شود برای این مملکت گام‌هایی برداشت.[۶]


منابع

  1. ↑ مسعودانصاری، عبدالحسین (1351). زندگانی من. ج2. تهران: ابن سینا. ص 357.
  2. ↑ محقق، مهدی (1383). پیشگفتار. در ویراستار امید قنبری. زندگی‌نامه و خدمات علمی دکتر نوش‌آفرین انصاری. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. ص 19.
  3. ↑ مسعودانصاری، عبدالحسین (1351). زندگانی من. ج2. تهران: ابن سینا. ص 359.
  4. ↑ انصاری، نوش‌آفرین (1396). ستاره فروزان: مصاحبه تاریخ شفاهی با نوش‌آفرین انصاری. مصاحبه، تحقیق و تدوین پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. ص 29.
  5. ↑ انصاری، نوش‌آفرین (1396). ستاره فروزان: مصاحبه تاریخ شفاهی با نوش‌‎آفرین انصاری. مصاحبه، تحقیق و تدوین پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. ص 32.
  6. ↑ انصاری، نوش‌آفرین (1396). ستاره فروزان: مصاحبه تاریخ شفاهی با نوش‌آفرین انصاری. مصاحبه، تحقیق و تدوین پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. ص28.


پیوند به بیرون

  1. دنیای زنان در عصر قاجار
  2. ویکی‌پدیای فارسی


نویسنده: حکمت بروجردی

برگرفته از «https://portals.nlai.ir/zanan/index.php?title=فاطمه_مسعود_انصاری&oldid=14156»