تفاوت میان نسخه‌های «سیمین بهبهانی»

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۹

سیمین بهبهانی

سیمین بهبهانی (1306- 1393) شاعر، نویسنده، معلم و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود.

زندگی‌نامه

سیمین‌بر خلیلی (مشهور به سیمین بهبهانی و گاه سیمین خلعت‌بری) متولد 28 تیر 1306 در محله همت آباد تهران^[۱]در خانواده‌ای اهل قلم و فرهنگ به دنیا آمد. او فرزند عباس خلیلی عراقی، فعال سیاسی، نویسنده، مترجم، روزنامه‌نگار و مدیر روزنامه اقدام و فخرعظمی ارغون، از فعالان حقوق زنان بود.^[۲]پدرش عباس خلیلی عراقی، نوه ملاعلی خلیلی تهرانی ـ از علمای بزرگ نجف ـ و از خاندان خلیلی بود که نسبشان به شیخ صدوق می‌رسید و اصالتاً قمی بودند. مادر سیمین مدت کوتاهی پس از ازدواج از عباس خلیلی جدا شد و سیمین به همراه مادر در خانه پدربزرگ مادری‌اش نشو و نما یافت و در دامان مادر پرورده شد. پس از درگذشت پدربزرگ، مادر با عادل خلعتبری که او نیز روزنامه‌نگار و صاحب امتیاز روزنامه‌های آینده میهن، آینده ایران، آزادی خلق و فریاد دانش‌آموزان بود ازدواج کرد.^[۳]

تحصیلات

سیمین زبان فرانسه را در خانه از مادرش فراگرفت.^[۴] او در سال 1309 به کودکستان آمریکایی رفت. دوره دبستان را از سال 1311 در مدرسه ناموس گذراند و دوره دبیرستان را از سال 1318 در مدرسه حسنات سپری کرد. مادر سیمین، او را حتی به آموختن موسیقی اصیل ایرانی، تا حدی که به ردیف و گوشه‌های آوازها و دستگاه‌ها آشنایی داشته باشد، تشویق کرد. او از کودکی سیمین را به قصد شاعر شدن تشویق و تربیت کرد.^[۳]از همین‌رو، سال بعد از ورود به دبیرستان، او نزد ایرج عباسی و مسعود معارفی به آموختن موسیقی پرداخت. سیمین دوران تحصیلات متوسطه را طی چهار سال و هر سال دو کلاس، تقریباً سپری کرد و قبل از آنکه دیپلم کامل دبیرستان را بگیرد در 1324 وارد مدرسه مامایی شد، اما نوشته شدن گزارشی انتقادی درباره اوضاع نابهنجار آنجا که به او نسبت داده شد، به همراه فعالیت‌هایش در حزب توده سبب شد با ریاست آموزشگاه درگیری فیزیکی پیدا کند[۱]؛ همین باعث اخراجش از آموزشگاه شد و مدتی ترک تحصیل کرد. او تا زمانی که بچه‌هایش کوچک بودند با اینکه در آزمون دانشگاه‌های مختلفی قبول شد، وارد دانشگاه نشد، تا اینکه در سال 1336 هم در دانشکده حقوق و هم دانشکده ادبیات پذیرفته شد. نخست وارد دانشکده ادبیات شد و از اساتیدی چون محمد معین بهره برد،اما دیری نپایید که انصراف داد و در 1337 به دانشکده حقوق رفت.^[۳]او سرانجام در سال 1341 از دانشکده حقوق لیسانس قضایی گرفت.^[۵]

ازدواج

سیمین در سال 1325 به فاصله چند ماه پس از اخراج از مدرسه مامایی با حسن بهبهانی ازدواج کرد.^[۵]این ازدواج انتخاب و خواست پدرش و مطابق با معیارهای او بود.^[۶]بهبهانی تحصیلات نسبتاً کافی داشت، دبیر زبان انگلیسی و رییس یک انجمن ادبی با عنوان ادبیات ایران نوین بود. حاصل ازدواج سیمین با حسن بهبهانی سه فرزند به نام‌های علی بهبهانی (1326) فارغ‌التحصیل رشته زبان و ادبیات انگلیسی، ادیب و مترجم، حسین بهبهانی (1328) فارغ‌التحصیل رشته حسابداری و دختری به نام امید بهبهانی (1333) دکترای فرهنگ و زبان‌های باستانی و استاد دانشگاه بود.^[۳]سیمین از ابتدا رابطه سردی با حسن بهبهانی داشت، از همین‌رو در سال 1348 از حسن بهبهانی جدا شد و در 1349 به همسری منوچهر کوشیار ـ از همکلاسی‌های دوره دانشگاهش که بعدها قاضی دادگستری شد ـ درآمد، اما همچنان نام خانوادگی همسر اول بر روی او ماند. این ازدواج و زندگی مشترک هر چند موفق و عاشقانه بود، اما به سبب بیماری قلبی کوشیار دیری نپایید، چرا که در تیرماه سال 1363 منوچهر کوشیار درگذشت و سیمین دوباره تنها ماند.^[۷]

فعالیت‌های شغلی

سیمین از 7 بهمن 1330 وارد آموزش و پرورش و دبیر شد. ابتدا به تدریس شیمی و فیزیک هشتم و نهم پرداخت. پس از یک سال علاوه بر فیزیک و شیمی، ادبیات و زیست‌شناسی را نیز تدریس می‌کرد و رسماً دبیر وزارت فرهنگ شد.^[۵] در سال 1334 با مجله‌ی امید ایران به عنوان سرپرست بخش ادبی همکاری کرد.^[۸]او همچنین در سال 1344 سرودن ترانه برای رادیو ایران را آغاز کرد. همچنین در این سال به انگلستان سفر کرده و با اعضای انجمن قلم لندن دیدار کرد.^[۳]در سال 1348 به عضویت شورای شعر و موسیقی رادیو ایران (شورای ترانه) درآمد. سیمین بهبهانی، هوشنگ ابتهاج، نادر نادرپور، یدالله رویایی، بیژن جلالی و فریدون مشیری این شورا را اداره می‌کردند. او در سال 1357 به عضویت کانون نویسندگان ایران درآمد.^[۹]سیمین تا 1360 به دبیری اشتغال داشت و غیر از مدت کوتاهی که عضو انجمن زنان حقوقدان بود هیچ فعالیت حقوقی دیگری انجام نداد.

فعالیت‌های ادبی

سیمین همزمان با ورود به دبیرستان، شاعری را با نوشتن سروده‌هایی به تقلید و اقتباس از شعرهای مادر پی گرفت. دیدار او با پروین اعتصامی شاعر نام‌آور و بزرگ معاصر در سیزده سالگی از اتفاقات تأثیرگذار زندگی او در آن دوران بود. جلسه‌های ادبی که در خانه‌شان برگزار می‌شد و گه گاه برخی از برجستگان شعر و ادب آن دوره مانند ملک‌الشعرای بهار، یوسف اعتصام الملک، سعید نفیسی و رشید یاسمی در آنجا حاضر می‌شدند سیمین را با فنون شاعری بیشتر آشنا می‌کرد.^[۳]در سال 1320 در سن چهارده سالگی اولین شعر او در نشریه نوبهار که مدیر و ناشرش ملک‌الشعرای بهار بود نشر یافت. مطلع شعر این بود: «ای توده گرسنه و نالان چه می‌کنی؟/ای ملت فقیر و پریشان چه می‌کنی؟». بعد از آن، شعرهای دیگری از او در روزنامه آینده ایران چاپ شد. اولین کتاب او با نام سه تار شکسته که دو داستان کوتاه و تعدادی شعر را در بر می‌گرفت در سال 1330 منتشر شد. جای پا، چلچراغ نام دو مجموعه شعر دیگر سیمین است که به ترتیب در 1335 و 1336 چاپ شد. شعر سیمین در این مجموعه‌ها عمدتاً اشعاری فردی بود که حکایت از تنهایی‌های او می‌کرد. پس از پایان تحصیلات (1341) چهارمین دفتر از سروده‌هایش را با عنوان مرمر منتشر کرد. شعرها از فضای اجتماعی به سوی حال و هوای تغزل به پیش رفت. اما از رستاخیز در 1352، اشعار او جنبه اجتماعی به خود گرفت و این روند در خطی ز سرخ و آتش (1360) ادامه یافت. او در داستان‌های دو مجموعه با قلب خود چه خریدم (1375) و کلید و خنجر (1379) خاطرات گذشته و شوربختی‌های امروز را در قالب نوشته‌هایی روایی ارائه داد.^[۲]

از جمله فعالیت‌های سیمین بهبهانی تلاش برای تأسیس کانون نویسندگان بود. او در جلسات و محافل ادبی نیز شرکت می‌کرد و از افراد ثابت انجمن امید بود که به احترام و یاد مهدی اخوان ثالث تشکیل شده بود. او در محافل ادبی و هنری خارج از کشور نیز سخنرانی می‌کرد. در فعالیت‌های ادبی، به گفته خود سیمین، میان او و فروغ فرخزاد رقابتی آشکار و پنهان بود.^[۹]

اشعار

قالب

سیمین در ابتدای شاعری خود در قالب چهارپاره شعر می‌سرود. این دوره از اشعار او بیشتر گرایش سنتی دارند. در مرحله بعد نیز او به سرودن اشعار در قالب غزل سنتی پرداخت؛ در مرحله اوج شاعری، حرکت نوگرایانه او پس از مجموعه رستاخیز آغاز شد و بدین ترتیب در مسیر غزل نو گام برداشت.

زبان

مهمترین ویژگی اشعار سیمین سادگی و روانی آن است. واژگان سیمین اغلب واژگان عادی و بسیار رایج زبان است. وی هیچ تمایلی به واژه‌های نامأنوس و بیگانه و ناآشنا نشان نمی‌دهد. به همین دلیل است که زبان خود را به کلام عادی نزدیک کرده است و حتی اغلب با گزینش واژگان، از نظر نحوی به عامیانه گویی متمایل می‌شود.^[۱۰] دایره واژگانی شعر سیمین، به دلیل آشنایی او با ادبیات پربار کلاسیک و نیز استفاده او از زبان عامیانه، بسیار گسترده است.^[۱۱]در شعر سیمین گاه از همین واژه‌های عامیانه همچون تاپ تاپ، دنگ دنگ، تیک تاک و... به جهت تسلط شاعر به نفع شاعرانگی شعر استفاده می‌شود.^[۱۲]سیمین در انتخاب کلمات هرگز به آنچه تاکنون مرسوم و متداول بوده است نمی‌اندیشد و از به کار گرفتن اصطلاحات و تعبیرات خاص زبان، هر قدر هم خشن بوده است نمی‌هراسد.^[۱۳]همین فراوانی ترکیبات ویژگی دیگر شعر سیمین اوست. این ترکیبات گاهی بسیار قدیمی است و گاهی کاملاً امروزی و معدودی نیز ساخته‌ی خود اوست. از ترکیبات بدیعی که سیمین ساخته می‌توان به مردگان قرن‌آلود، شوخ‌گین، چشم‌افسا، پساپشت و لزج بویناک عجز اشاره کرد.^[۱۴]

مضامین

در نخستین سروده‌های سیمین بهبهانی، جلوه‌ها و پدیده‌های زندگی امروز، حضور کمتر دارند و بیشتر به گونه‌ای سطحی، خام و سنتی بیان شده‌اند. دو عامل مهم فقر و سرخوردگی عاطفی که ریشه بسیاری از معضلات اجتماعی است از مفاهیم اصلی نخستین سروده‌های سیمین بهبهانی بود.^[۱۵]از دهه شصت به بعد بسیاری از ضوابط مرسوم غزل در شعر سیمین شکسته شد و غزل شکلی نو به خود گرفت. او در این دوره، جهان معاصر خود را با همه ویژگی‌هایش، با زبانی امروزین به شعر کشید. مضامین این دوره از اشعار سیمین بهبهانی همان مضامینی است که هر روزه به چشم خویش می‌دید و با آنها زندگی می‌کرد.^[۱۶]شعر سیمین از همان آغاز شاعری صبغه‌ای واقع‌گرایانه داشت و شاعر به واقعیت تلخ، غم‌انگیز و حتی نفرت‌آور اجتماع توجه نشان می‌داد.^[۱۷] او سعی کرد که زبان شعرش زبان جمع باشد، از این‌رو رنگ و روی طیف‌های گوناگونی از مردم به ویژه طبقه‌ی پایین اجتماع در شعر او به روشنی دیده می‌شود. بیشتر نشانه‌های احساسی در شعر سیمین بهبهانی، از نوع نشانه‌های غم و یأس است؛ یعنی نوعی اندوه و ناامیدی در شعر او نمایان است. این امر ریشه در رنج‌های زندگی شخصی و نگاه واقع‌گرایانه به تلخی‌های اجتماع و حوادث روزمره دوران زندگی شاعر دارد.^[۱۸]اصلی‌ترین جریان شعری که می‌توان در آثارش ردیابی کرد، عاشقانه‌های او هستند. این شعرهای عاشقانه را در یک روند کلی و با توجه به سیری که آثار سیمین ـ از آغاز تا انجام ـ می‌توان به دو گروه تقسیم‌بندی کرد، عاشقانه‌های سنتی و عاشقانه‌های نو.^[۱۹] اشعار او گاه منعکس‌کننده عواطف و احساسات فردی شاعر است و گاه نیز باید آن را رمانتیسم اجتماعی به حساب آورد و از این منظر آثار او روندی صعودی طی می‌کند و هرچه جلوتر می‌رود از تعداد عاشقانه‌های فردی کاسته شده و بر عاشقانه‌های اجتماعی افزوده می‌گردد. از دیگر خصوصیات شعر سیمین توجه به وطن و حوادث آن و سرودن عاشقانه‌های اجتماعی ـ وطنی است.^[۱۹]سیمین یک شاعر غنایی عاشقانه، یک شاعر غزلسرا به اعتبار سرودن از عشق و یک شاعر روایی به اعتبار غزل (عاشقانه) روایت (بیان ماجرا) جدل (اجتماعی و سیاسی) است.^[۲۰]

فمینیسم

هرچند یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه در اشعار سیمین، پرداختن به نقش تربیتی، آموزشی و مادرانه زنان است و او مرحله‌ی کمال زن را در مادر شدن می‌داند،^[۲۱]اما یکی از درون‌مایه‌های مهم شعر سیمین، طرح فمینیسم معتدل به شکل دفاع از حقوق زنان است. او بی‌مهری نسبت به زنان را نمی‌پسندد و در برابر این پدیده‌ی نابه‌هنجار موضع می‌گیرد. او در این‌گونه شعرها فریاد مظلومیت زنان و نادیده گرفته شدن ارزش والای آنان را در جامعه‌ی بشری تذکر می‌دهد و با بیان این مسائل، به نوعی خواستار برابری می‌شود. در دیدگاه سیمین مفهوم جامعه، حاصل تلاش اجتماعی همه‌ی افراد آن چه زن و چه مرد است. با چنین زاویه دیدی است که شاعر بر این باور است زن نه تنها باید در خانه نقش بنیادین داشته باشد، بلکه باید در جامعه هم نقش اجتماعی خود را ایفا کند. جانبداری شاعر از زنان سبب نشده است که رفتار او را هم به نقد نکشد، رفتاری که نه تنها سبب توفیق او نشده بلکه به فاجعه‌ای غمبار انجامیده است. این دیدگاه او به دور از هرگونه افراط است. او با بیان این مسأله خود را بیشتر به زنان اجتماع نزدیک می‌کند و در عین حال به دنبال چاره‌ای برای رفع این معضل اجتماعی می‌گردد. او به زندگی اقشار مختلفی از زنان که مورد بی‌مهری و ناسپاسی قرار گرفته‌اند، وارد می‌شود تا واقعیت زندگی آنان را به خواننده‌ی خود گوشزد کند. بهبهانی خواهان دخالت زن در سرنوشت خویش است و از او می‌خواهد که با وارد شدن در عرصه‌های مختلف زندگی به استقلال اجتماعی دست یابد.^[۲۲]او فمنیستی آگاه از تاریخ و دانا به چرایی مردسالاری در تاریخ ایران و منصف است. سیمین در شعر بلند کولی زن را اسیر اعصار تیره‌ی دیرین تاریخ می‌داند، جایگاه زن را نقشی در درون سنگواره‌ها و هلاک نشدن زنان را در گرو هلاکت سکوت می‌داند. اشعار نغمه‌ی روسپی، میراث، از تولد تا...، صبر کن ماه دیگر، بی‌سرنوشت در مجموعه‌ی رستاخیز، در خانه نشستیم از مجموعه‌ی خطی ز سرعت و از آتش، یکی مثلاً این که و سه مجموعه‌ی نثرها و داستان‌های او به نام‌های کلید و خنجر، با قلب خود چه خریدم؟ و آن مرد، مرد همراهم، بر پایه این مفاهیم شکل گرفته‌اند.^[۲۱]

ابداع اوزان جدید

سیمین بهبهانی از جمله شاعران صاحب سبک و اندیشه در ادبیات امروز ایران است که به نیمای غزل مشهور گشته است.^[۲۳]شعر سیمین بهبهانی نماینده بارز غزل نو امروز است. غزل نو از تأثیر شعر نو بر غزل شکل گرفته است. این نوع غزل در قلمرو زبان و تعبیرات، تفاوت‌های آشکاری با غزل سنتی دارد. غزل‌سرایان معاصر در غزل به جای بهره‌گیری از مضامین تکراری، اندیشه‌های شاعرانه خویش را، با زبان و ترکیبات دلپذیر صورت بسته‌اند.^[۲۴]در نخستین مواجهه با اشعار سیمین بهبهانی، کاربرد اوزان تازه و بی‌سابقه و تنوع و تعداد اوزان عروضی در اشعار او چشمگیر است.^[۱۵]سیمین خود را به اوزان تکراری و سنتی گذشته محدود نساخته و با بهره‌گیری از اوزان متعدد و متنوع به اشعار خود تازگی و طراوتی خاص بخشیده است.^[۲۵]سیمین معتقد بود به کارگیری اوزان بی‌سابقه و تازه نوعی کشف است و نه آفرینش و ابداع، یعنی چیزی وجود دارد اما ناشناخته مانده است، شاعر آن را می‌یابد و می‌شناساند.^[۲۶]غزل سیمین به خلاف غزل قدما موضوعش صرفاً عاشقانه یا عارفانه نیست. غزل او، غزل زندگی است با تمامی فرازها و فرودهای آن. عشق، ملیت، وطن، عشق به هموطن، هویت فرهنگی، جنگ، شهادت، ایثار، شهامت، جسارت و زن، همه و همه در غزل‌های زیبای او جایی برای خودنمایی دارند. او برخی از واژه‌ها را از فرهنگ شعری کلاسیک به وام گرفته و برخی را نیز با شهامت و جسارت ساخته و یا از زبان عامیانه به قلمرو شعر وارد کرده است.^[۲۷]سیمین بهبهانی به منظور انجام امر آشنایی‌زدایی از قالب غزل، از میان واحدهای ساختاری آن قالب، واحد وزن را ـ یعنی بنیادی‌ترین عنصر سازنده قالب‌های شعری را ـ برگزید، آنگاه با افزودن بیش از چهل و یک وزن کم سابقه یا به کلی بی‌سابقه بر اوزان غزل، این قالب کهنه را هویتی نو بخشید و آن را پذیرای پیام‌های نو و معانی امروزی کرد. این آشنایی‌زدایی نه از سر تفنن، که به ضرورت مضامین و مفاهیم تازه‌ای صورت بسته که سیمین از زندگی این زمانی در اشعارش به کار برده است؛ مفاهیم و مضامینی که بدون آشنایی‌زدایی از قالب غزل و یا در آن قالب خوش نمی‌نشستند.^[۲۳]

شعر سیمین در ترانه‌ها

سیمین بهبهانی شعرهای زیادی روی آهنگ‌های ترانه‌سازان برجسته ایرانی چون بدیعی، معروفی، خرم، خالدی، لشکری‌ها و دیگران سرود.^[۲۸]ترانه‌های او با صدای خوانندگان گوناگونی چون اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری، علیرضا افتخاری، ایرج بسطامی، کورس سرهنگ‌زاده، محمدرضا شجریان، علی رستمیان، ناصر مسعودی، همایون شجریان و... خوانده شده است. تصنیف سکوت گویا با صدای ایرج بسطامی، تصنیف به کنارم تو بمان که محمدرضا شجریان اجرا کرده و تصنیف هوای گریه که همایون شجریان آن را اجرا کرده است از از اجراهای ماندگار اشعار سیمین است.

اشعار جعلی

اشعار جعلی بسیار زیادی نیز به سیمین بهبهانی نسبت داده شده است؛ از جمله آنها شعری با عنوان به تو چه؟ که این‌گونه آغاز می‌شود: «من اگر کافر و بی‌‎دین و خرابم، به تو چه؟/من اگر مست می و شرب و شرابم، به تو چه؟» که در اصل از آبتین پوریاست. شعر معروف دیگر با عنوان هرگز نخواب، کوروش نیز به سیمین بهبهانی نسبت داده شده که شاعر واقعی آن سورنا آرام نام دارد.^[۲۹]همچنین برخی از اشعار‌ هادی خرسندی مانند شعر معروف قلم چرخید و فرمان را گرفتند به اشتباه به نام سیمین بهبهانی دست به دست می‌شد که اعتراض این شاعر را برانگیخت. سیمین بهبهانی با انتشار دست خطی ضمن ابراز نگرانی از انتشار اشعار نادرست به نام خود، خواهش کرد که با نشر چنین اشتباهاتی بر گناه وی نیفزایند. او همچنین گفت که اغلب اشعارش بدون امضا قابل تشخیص‌اند. از جمله دیگر اشعاری که به اشتباه به نام بهبهانی منتشر شده‌اند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- زنی را می‌شناسم من که از فریبا شش بلوکی است.

3- «خنده باید زد به ریش روزگار…» که شاعر واقعی آن محمود مسعودی نام دارد.

4- شعر «من از عقرب نمی‌ترسم ولی از نیش می‌ترسم» که از ژولیده نیشابوری است.

5- شعر «من از شب‌های تاریک بدون ماه می‌ترسم» که از مرتضی کیوان‌ هاشمی است و در مراسم ترحیم سیمین بهبهانی به اشتباه توسط خطیب مسجد جامع شهرک غرب به نام او خوانده شد.

6- شعری با آغاز «ما امت بیچاره و دربند نمازیم»

7- بعضی اشعار و نوشته‌های شادی صندوقی و نسرین بهجتی در فضای مجازی به اشتباه به سیمین بهبهانی نسبت داده می‌شوند. از آن جمله شعرهایی با مطلع «دل من حوصله کن داد زدن ممنوع است» یا «ضربه خوردیم و شکستیم و نگفتیم چرا» که این دو شعر از شادی صندوقی هستند.

8- شعری با عنوان شدم گمراه و سرگردان، میان این همه ادیان… که از دکتر سیدمحمدرضا اسلامی است.

9- شعری با مطلع «شرابی خوردم از دست عزیز رفته از دستی/ به ساز من که می‌رقصی قیامت می‌کنی، به به» از محمدرضا نظری (لادون پرند) است.

10- شعر «چه رفتن‌ها که می‌ارزد به بودن‌های پوشالی» از محمد لالوی است.

11- غزلی با مطلع «بازهم آیینه و نور و صدا» که غزلی از حسن فرازمند در کلوز آپ، نمای نزدیک، نشر روزگار نو، که برخی آن را به نام حمید مصدق هم منتشر کرده‌اند.[۲]

مفاخر

سیمین در سال 1331 به سبب نوشتن شعر ناشناس به پیشنهاد نیما، مدال بین‌المللی صلح گرفت.^[۸]5 تیر سال 1377 بنیاد جهانی پژوهش‌های زنان، سیمین بهبهانی را به عنوان زن سال برگزید و از او تقدیر کرد.^[۸]در سال 1378 سازمان جهانی حقوق بشر در برلین مدال کارل فون اوسی یتسکی را به سیمین اهدا کرد. در همان سال مدال بین‌المللی صلح، جایزه لیلیان هیلمن/ داشیل هامت را از سازمان دیدبان حقوق بشر دریافت کرد. در سال 2008 (1388ش) نخستین دوره جایزه بیتا برگزار و به سیمین بهبهانی اهدا شد. در هفتم شهریور سال 1392 جایزه یانوش پانونیوش از سوی انجمن قلم مجارستان در شهر پچ با حضور سیمین به او اهدا شد. این جایزه شامل تندیس و پنجاه هزار پوند بود. او همچنین جوایز دیگری دریافت کرد از جمله: جایزه میراث از سوی بنیاد فرهنگ (لس‌آنجلس)، لوح کانون دانشجویان ایرانی دانشگاه استنفورد و دکترای افتخاری ادبیات و علوم انسانی از دانشگاه آزادی آمریکا.^[۳۰]

آثار

سه تار شکسته: مجموعه منظوم و منثور (1329). تهران: چاپ علمی.[۳]
جای پا (1335). ت‍ه‍ران‌: کانون معرفت.[۴]
چلچراغ (1335). تهران: بی‌نا.[۵]
مرمر (1341). تهران: آهنگ.[۶]
رستاخیز (1352). تهران: زوار.[۷]
خطی ز سرعت و از آتش (1360). ت‍ه‍ران‌: زوار‏‫.[۸]
دشت ارژن (1362). تهران: زوار.[۹]
گزیده اشعار (1367)
درباره هنر و ادبیات (1368)
آن مرد، مرد همراهم (1369). تهران: زوار.[۱۰]
کاغذین جامه (1371). سن خوزه: زمانه.[۱۱]
کولی و نامه و عشق (1373). تهران: چشمه.[۱۲]
عاشق‌تر از همیشه بخوان 1373
شاعران امروز فرانسه 1373 ترجمه فارسی از اثر پیر دوبوادفر
با قلب خود چه خریدم؟ از روز و روزگارم: نقل‌ها و نقش‌ها (1375). تهران: سخن.[۱۳]
یک دریچه آزادی 1374
جای پا تا آزادی (1377). ته‍ران‌: ن‍ی‍ل‍وف‍ر.[۱۴]
مجموعه اشعار 2003
یکی مثلاً اینکه 2005
کلید و خنجر: ق‍ص‍ه‌ه‍ا و غ‍ص‍ه‌ه‍ا (1379). تهران: سخن.[۱۵]
ای دیار روشنم (1385). لس‌آنجلس: شرکت کتاب.[۱۶]
با مادرم همراه (زندگی‌نامه خودنوشت) (1390). تهران: سخن.[۱۷]
شعر زمان ما 1391
مجموعه اشعار سیمین بهبهانی 1391

همچنین صد و سه قطعه شعر او در مجموعه‌ای تحت عنوان فنجانی از آفتاب به زبان انگلیسی ترجمه و در دانشگاه نیویورک منتشر شده است.^[۳۰]

درباره سیمین بهبهانی و آثار و اشعارش پایان‌نامه‌های زیادی تألیف شده است که در پایگاه ایرانداک قابل مشاهده است.[۱۸]

ترجمه اشعار

در سال 1378 ترجمه 103 شعر از او به زبان انگلیسی با عنوان A Cup of Sin (یک فنجان گناه) به کوشش فرزانه میلانی و کاوه صفا با پیش‌گفتاری از مایکل بیرد توسط انتشارات دانشگاه سیراکیوز منتشر شد. در سال 1379 ترجمه آلمانی 102 شعر سیمین در کتابی با عنوان Jenseits von Worten (آن سوی واژه‌ها) به ترجمه بهرام چوبینه و جودیت وست و با کوشش نشر نیما انتشار یافت.^[۸]

مرگ

سیمین بهبهانی در سال‌های آخر عمر در خیابان زرتشت تهران زندگی می‌کرد. او در 15 مرداد 1393 به کما رفت و در ساعت یک بامداد روز سه‌شنبه 28 مرداد در سن 87 سالگی بر اثر ایست قلبی و تنفسی در بیمارستان پارس تهران درگذشت.^[۳۰]

منابع

↑ اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص۲۵.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ میرعابدینی، حسن (1386). فرهنگ داستان‌نویسان ایران از آغاز تا امروز. تهران: چشمه. ص59.
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ ^۳٫۲ ^۳٫۳ ^۳٫۴ ^۳٫۵ عابدی، کامیار (1379). ترنم غزل، بررسی زندگی و آثار سیمین بهبهانی. تهران: کتاب نادر. صص11-28.
↑ شامانی، طیبه (1400). سیمین بهبهانی. اصفهان: گویا. ص13.
↑ ^۵٫۰ ^۵٫۱ ^۵٫۲ شامانی، طیبه (1400). سیمین بهبهانی. اصفهان: گویا. صص16-17.
↑ اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص32.
↑ اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص35.
↑ ^۸٫۰ ^۸٫۱ ^۸٫۲ ^۸٫۳ دهباشی، علی (1382). زن‍ی‌ ب‍ا دام‍ن‍ی‌ ش‍ع‍ر: ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. تهران: نگاه. صص19-24.
↑ ^۹٫۰ ^۹٫۱ اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. صص38-42.
↑ اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص341.
↑ شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. ص77.
↑ دهباشی، علی (1382). زن‍ی‌ ب‍ا دام‍ن‍ی‌ ش‍ع‍ر: ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. تهران: نگاه. ص189.
↑ بهبهانی، سیمین (1352). رستاخیز. تهران: زوار. چاپ اول. ص11.
↑ شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. صص80-81.
↑ ^۱۵٫۰ ^۱۵٫۱ دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. صص27-30.
↑ حسن لی، کاووس؛ حیدری، مریم (1385). بررسی عناصر زندگی معاصر در شعر سیمین بهبهانی. علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. دوره25. شماره3. صص85-100.
↑ حسین‌پورجافی، علی (1384). جریان‌های شعری معاصر فارسی. تهران: امیرکبیر. ص103.
↑ طایفی، شیرزاد (1394). نقد نشانه ـ معناشناختی اشعار سیمین بهبهانی. دُر دَری. سال 5. شماره 16. ص100
↑ ^۱۹٫۰ ^۱۹٫۱ بیژنی‌فر، لعبت (1396). جریان‌شناسی شعر معاصر زنان در ایران و دنیای عرب (با تکیه بر اشعار پروین اعتصامی، فروغ فرخزاد، طاهره صفارزاده، سیمین بهبهانی، نازک الملائکة، غادة السمان، فدوی طوقان و سعاد الصباح). رساله دکتری دانشگاه الزهرا. صص297-300.
↑ اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص100.
↑ ^۲۱٫۰ ^۲۱٫۱ سیفی، محسن؛ اسدی‌پور، علی؛ اسماعیلی، سجاد (1393). نقد تطبیقی آزادی زنان در اشعار سعاد الصباح و سیمین بهبهانی. زن و فرهنگ. سال6. شماره22. صص43-52.
↑ ابراهیمی، مختار (1392). گرایش فمنیستی در شعر سیمین بهبهانی. زن و فرهنگ. سال 4. شماره 16. صص69-81.
↑ ^۲۳٫۰ ^۲۳٫۱ ح‍ق‌ش‍ن‍اس‌، ع‍ل‍ی‌م‍ح‍م‍د (1370). م‍ق‍الات‌ ادب‍ی‌، زب‍ان‌ش‍ن‍اخ‍ت‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: ن‍ی‍ل‍وف‍ر. صص162-163.
↑ دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی‌های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. ص29 به نقل از شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. ادب غنایی. دو فصلنامه. شماره 4. صص75-95.
↑ دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی‌های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. ص30 به نقل از حق‌شناس، علی محمد (1370). مقالات ادبی و زبان شناختی. تهران: نیلوفر. چاپ اول.
↑ دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی‌های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. ص30 به نقل از بهبهانی، سیمین (1376). تازه‌ها. تهران: زوار. چاپ اول.
↑ شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. صص96-97.
↑ اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص38.
↑ شامانی، طیبه (1400). سیمین بهبهانی. اصفهان: گویا. ص56.
↑ ^۳۰٫۰ ^۳۰٫۱ ^۳۰٫۲ شامانی، طیبه (1400). سیمین بهبهانی. اصفهان: گویا. صص19-22.

پیوند به بیرون

نگارخانه

سیمین بهبهانی در کودکی
دستخط سیمین بهبهانی از شعری که همایون شجریان به آواز خوانده است
بروشور مراسم اهدای جایزه بین‌المللی یانوش پانونیوش در سال 2013 میلادی (1392 شمسی) به سیمین بهبهانی
تندیس جایزه ادبی یانوش پانونیوش که در سال 2013 میلادی به سیمین بهبهانی اهدا شد.
جایزه شعر یانوش پانونیوش، برجستگان هنر فارسی در مجارستان، به افتخار سیمین بهبهانی

نویسنده: حکمت بروجردی

[1] اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص۲۵.

[:5-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ میرعابدینی، حسن (1386). فرهنگ داستان‌نویسان ایران از آغاز تا امروز. تهران: چشمه. ص59.

[:0-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ ^۳٫۲ ^۳٫۳ ^۳٫۴ ^۳٫۵ عابدی، کامیار (1379). ترنم غزل، بررسی زندگی و آثار سیمین بهبهانی. تهران: کتاب نادر. صص11-28.

[4] شامانی، طیبه (1400). سیمین بهبهانی. اصفهان: گویا. ص13.

[:1-5] ۵٫۰ ^۵٫۱ ^۵٫۲ شامانی، طیبه (1400). سیمین بهبهانی. اصفهان: گویا. صص16-17.

[6] اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص32.

[7] اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص35.

[:3-8] ۸٫۰ ^۸٫۱ ^۸٫۲ ^۸٫۳ دهباشی، علی (1382). زن‍ی‌ ب‍ا دام‍ن‍ی‌ ش‍ع‍ر: ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. تهران: نگاه. صص19-24.

[:8-9] ۹٫۰ ^۹٫۱ اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. صص38-42.

[10] اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص341.

[11] شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. ص77.

[12] دهباشی، علی (1382). زن‍ی‌ ب‍ا دام‍ن‍ی‌ ش‍ع‍ر: ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. تهران: نگاه. ص189.

[13] بهبهانی، سیمین (1352). رستاخیز. تهران: زوار. چاپ اول. ص11.

[14] شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. صص80-81.

[:9-15] ۱۵٫۰ ^۱۵٫۱ دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. صص27-30.

[16] حسن لی، کاووس؛ حیدری، مریم (1385). بررسی عناصر زندگی معاصر در شعر سیمین بهبهانی. علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. دوره25. شماره3. صص85-100.

[17] حسین‌پورجافی، علی (1384). جریان‌های شعری معاصر فارسی. تهران: امیرکبیر. ص103.

[18] طایفی، شیرزاد (1394). نقد نشانه ـ معناشناختی اشعار سیمین بهبهانی. دُر دَری. سال 5. شماره 16. ص100

[:2-19] ۱۹٫۰ ^۱۹٫۱ بیژنی‌فر، لعبت (1396). جریان‌شناسی شعر معاصر زنان در ایران و دنیای عرب (با تکیه بر اشعار پروین اعتصامی، فروغ فرخزاد، طاهره صفارزاده، سیمین بهبهانی، نازک الملائکة، غادة السمان، فدوی طوقان و سعاد الصباح). رساله دکتری دانشگاه الزهرا. صص297-300.

[20] اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص100.

[:6-21] ۲۱٫۰ ^۲۱٫۱ سیفی، محسن؛ اسدی‌پور، علی؛ اسماعیلی، سجاد (1393). نقد تطبیقی آزادی زنان در اشعار سعاد الصباح و سیمین بهبهانی. زن و فرهنگ. سال6. شماره22. صص43-52.

[22] ابراهیمی، مختار (1392). گرایش فمنیستی در شعر سیمین بهبهانی. زن و فرهنگ. سال 4. شماره 16. صص69-81.

[:4-23] ۲۳٫۰ ^۲۳٫۱ ح‍ق‌ش‍ن‍اس‌، ع‍ل‍ی‌م‍ح‍م‍د (1370). م‍ق‍الات‌ ادب‍ی‌، زب‍ان‌ش‍ن‍اخ‍ت‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: ن‍ی‍ل‍وف‍ر. صص162-163.

[24] دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی‌های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. ص29 به نقل از شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. ادب غنایی. دو فصلنامه. شماره 4. صص75-95.

[25] دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی‌های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. ص30 به نقل از حق‌شناس، علی محمد (1370). مقالات ادبی و زبان شناختی. تهران: نیلوفر. چاپ اول.

[26] دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی‌های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. ص30 به نقل از بهبهانی، سیمین (1376). تازه‌ها. تهران: زوار. چاپ اول.

[27] شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. صص96-97.

[28] اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص38.

[29] شامانی، طیبه (1400). سیمین بهبهانی. اصفهان: گویا. ص56.

[:7-30] ۳۰٫۰ ^۳۰٫۱ ^۳۰٫۲ شامانی، طیبه (1400). سیمین بهبهانی. اصفهان: گویا. صص19-22.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

[۲۸]

[۲۹]

[۳۰]

تفاوت میان نسخه‌های «سیمین بهبهانی»

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۹

محتویات

زندگی‌نامه

تحصیلات

ازدواج

فعالیت‌های شغلی

فعالیت‌های ادبی

اشعار

قالب

زبان

مضامین

فمینیسم

ابداع اوزان جدید

شعر سیمین در ترانه‌ها

اشعار جعلی

مفاخر

آثار

ترجمه اشعار

مرگ

منابع

پیوند به بیرون

نگارخانه

منوی ناوبری

@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
-سیمین بهبهانی ( 1306- 1393) شاعر، نویسنده، معلم و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود.
+[[پرونده:سیمین بهبهانی.jpg|بندانگشتی|260x260پیکسل|سیمین بهبهانی]]
+سیمین بهبهانی (1306- 1393) شاعر، نویسنده، معلم و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود.
-=== زندگینامه ===
+=== زندگی‌نامه ===
-سیمین‌بر خلیلی (مشهور به سیمین بهبهانی و گاه سیمین خلعت بری) متولد 28 تیر 1306 در محله همت آباد تهران <ref>اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص۲۵.</ref> در خانواده ای اهل قلم و فرهنگ به دنیا آمد. او فرزند عباس خلیلی عراقی، فعال سیاسی، نویسنده، مترجم، روزنامه نگار و مدیر روزنامه اقدام و  [[فخرعظمی ارغون]] ، از فعالان حقوق زنان بود.<ref>میرعابدینی، حسن (1386). ''فرهنگ داستان نویسان ایران از آغاز تا امروز''. تهران: چشمه. ص59. </ref>پدرش عباس خلیلی عراقی، نوه ملا علی خلیلی تهرانی ـ از علمای بزرگ نجف ـ و از خاندان خلیلی بود که نسبشان به شیخ صدوق میرسید و اصالتا قمی بودند. مادر سیمین مدت کوتاهی پس از ازدواج از عباس خلیلی جدا شد و سیمین به همراه مادر در خانه پدربزرگ مادری اش نشو و نما یافت و در دامان مادر پرورده شد. پس از درگذشت پدریزرگ، مادر با عادل خلعتبری که او نیز روزنامه نگار و صاحب امتیاز روزنامه های ''آینده میهن، آینده ایران، آزادی خلق و فریاد دانش آموزان'' بود ازدواج کرد.<ref name=":0">عابدی، کامیار (1379). ''ترنم غزل، بررسی زندگی و آثار سیمین بهبهانی''. تهران: کتاب نادر. صص11-28.</ref>
+سیمین‌بر خلیلی (مشهور به سیمین بهبهانی و گاه سیمین خلعت‌بری) متولد 28 تیر 1306 در محله همت آباد تهران<ref>اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص۲۵.</ref>در خانواده‌ای اهل قلم و فرهنگ به دنیا آمد. او فرزند [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%AE%D9%84%DB%8C%D9%84%DB%8C عباس خلیلی عراقی]، فعال سیاسی، نویسنده، مترجم، روزنامه‌نگار و مدیر روزنامه اقدام و [[فخرعظمی ارغون]]، از فعالان حقوق زنان بود.<ref name=":5">میرعابدینی، حسن (1386). ''فرهنگ داستان‌نویسان ایران از آغاز تا امروز''. تهران: چشمه. ص59. </ref>پدرش عباس خلیلی عراقی، نوه ملاعلی خلیلی تهرانی ـ از علمای بزرگ نجف ـ و از خاندان خلیلی بود که نسبشان به [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%DB%8C%D8%AE_%D8%B5%D8%AF%D9%88%D9%82 شیخ صدوق] می‌رسید و اصالتاً قمی بودند. مادر سیمین مدت کوتاهی پس از ازدواج از عباس خلیلی جدا شد و سیمین به همراه مادر در خانه پدربزرگ مادری‌اش نشو و نما یافت و در دامان مادر پرورده شد. پس از درگذشت پدربزرگ، مادر با عادل خلعتبری که او نیز روزنامه‌نگار و صاحب امتیاز روزنامه‌های ''آینده میهن، آینده ایران، آزادی خلق و فریاد دانش‌آموزان'' بود ازدواج کرد.<ref name=":0">عابدی، کامیار (1379). ''ترنم غزل، بررسی زندگی و آثار سیمین بهبهانی''. تهران: کتاب نادر. صص11-28.</ref>
 ==== تحصیلات ====
-سیمین زبان فرانسه را از  مادر در خانه فراگرفت.<ref>شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. ص13.</ref> او در سال 1309 به کودکستان آمریکایی رفت. دوره دبستان را از سال 1311 در [[مدرسه ناموس]] گذراند و دوره دبیرستان را از سال 1318 در مدرسه حسنات سپری کرد. مادر سیمین، او را حتی به آموختن موسیقی اصیل ایرانی، تا حدی که به ردیف و گوشه های آوازها و دستگاه ها آشنایی داشته باشد، تشویق کرد.  او از کودکی سیمین را به قصد شاعر شدن تشویق و تربیت کرد<ref name=":0" />. از همین رو، سال بعد از ورود به دبیرستان، او  نزد ایرج عباسی و مسعود معارفی به آموختن موسیقی پرداخت. سیمین دوران تحصیلات متوسطه را طی چهار سال و هرسال دو کلاس، تقریبا سپری کرد و قبل از آنکه دیپلم کامل دبیرستان را بگیرد در 1324 وارد مدرسه مامایی شد، اما نوشته شدن گزارشی انتقادی درباره اوضاع نابهنجار آنجا که به او نسبت داده شد، به همراه فعالیتهایش در حزب توده سبب شد با ریاست آموزشگاه درگیری فیزیکی پیدا کند و همین باعث اخراجش از آموزشگاه شد و مدتی ترک تحصیل کرد. او تا زمانی که بچه هایش کوچک بودند با اینکه در آزمون دانشگاه های مختلفی قبول شد، وارد دانشگاه نشد، تا اینکه در سال 1336 هم در دانشکده حقوق و هم دانشکده ادبیات پذیرفته شد.  نخست وارد دانشکده ادبیات شد و از اساتیدی چون محمد معین بهره برد،اما دیری نپایید که انصراف داد و به دانشکده حقوق رفت. <ref name=":0" />او سرانجام  در سال 1341 از دانشکده حقوق لیسانس قضایی گرفت.<ref>شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. ص17</ref>
+سیمین زبان فرانسه را در خانه از مادرش فراگرفت.<ref>شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. ص13.</ref> او در سال 1309 به کودکستان آمریکایی رفت. دوره دبستان را از سال 1311 در [[مدرسه ناموس]] گذراند و دوره دبیرستان را از سال 1318 در مدرسه حسنات سپری کرد. مادر سیمین، او را حتی به آموختن موسیقی اصیل ایرانی، تا حدی که به ردیف و گوشه‌های آوازها و دستگاه‌ها آشنایی داشته باشد، تشویق کرد. او از کودکی سیمین را به قصد شاعر شدن تشویق و تربیت کرد.<ref name=":0" />از همین‌رو، سال بعد از ورود به دبیرستان، او نزد ایرج عباسی و مسعود معارفی به آموختن موسیقی پرداخت. سیمین دوران تحصیلات متوسطه را طی چهار سال و هر سال دو کلاس، تقریباً سپری کرد و قبل از آنکه دیپلم کامل دبیرستان را بگیرد در 1324 وارد مدرسه مامایی شد، اما نوشته شدن گزارشی انتقادی درباره اوضاع نابهنجار آنجا که به او نسبت داده شد، به همراه فعالیت‌هایش در حزب توده سبب شد با ریاست آموزشگاه درگیری فیزیکی پیدا کند[http://tarikhirani.ir/fa/news/4628/%DA%AF%D9%81%D8%AA-%D9%88%DA%AF%D9%88%DB%8C%DB%8C-%D9%85%D9%86%D8%AA%D8%B4%D8%B1-%D9%86%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%A8%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A2%D8%B1%D8%B2%D9%88-%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%86%D8%AF-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%B4%D9%88%D9%85-%D9%BE%D8%AF%D8%B1%D9%85-%D8%AC%D8%B2%D9%88-%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B5%D8%AF%D9%82-%D8%A8%D9%88%D8%AF]؛ همین باعث اخراجش از آموزشگاه شد و مدتی ترک تحصیل کرد. او تا زمانی که بچه‌هایش کوچک بودند با اینکه در آزمون دانشگاه‌های مختلفی قبول شد، وارد دانشگاه نشد، تا اینکه در سال 1336 هم در دانشکده حقوق و هم دانشکده ادبیات پذیرفته شد. نخست وارد دانشکده ادبیات شد و از اساتیدی چون [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D9%85%D8%B9%DB%8C%D9%86 محمد معین] بهره برد،اما دیری نپایید که انصراف داد و در 1337 به دانشکده حقوق رفت.<ref name=":0" />او سرانجام در سال 1341 از دانشکده حقوق لیسانس قضایی گرفت.<ref name=":1">شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. صص16-17.</ref>
 ==== ازدواج ====
-سیمین در سال 1325 به فاصله چند ماه پس از اخراج از مدرسه مامایی با حسن بهبهانی ازدواج کرد.<ref name=":1">شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. ص16.</ref> این ازدواج انتخاب و خواست پدرش و مطابق با معیارهای او بود .<ref>اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص32.</ref>بهبهانی تحصیلات نسبتا کافی داشت، دبیر زبان انگلیسی و رییس یک انجمن ادبی با عنوان ادبیات ایران نوین بود. حاصل ازدواج سیمین با حسن بهبهانی سه فرزند به نام های علی بهبهانی (1326) فارغ التحصیل رشته زبان و ادبیات انگلیسی، ادیب و مترجم، حسین بهبهانی (1328) فارغ التحصیل رشته حسابداری و دختری به نام امید بهبهانی (1333) دکترای فرهنگ و زبان های باستانی و استاد دانشگاه بود.<ref name=":2">عابدی، کامیار (1379). ''ترنم غزل، بررسی زندگی و آثار سیمین بهبهانی''. تهران: کتاب نادر. صص11-28.</ref>سیمین در سال 1349 از حسن بهبهانی جدا شد و در همان سال به همسری منوچهر کوشیار _ از همکلاسیهای دوره دانشگاهش که بعدها قاضی دادگستری شد_ درآمد، اما همچنان نام خانوادگی همسر اول بر روی او ماند. این ازدواج و زندگی مشترک تا تیرماه سال 1363 ـ فوت منوچهر کوشیار ـ ادامه یافت.<ref>اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص35.</ref>
+سیمین در سال 1325 به فاصله چند ماه پس از اخراج از مدرسه مامایی با حسن بهبهانی ازدواج کرد.<ref name=":1" />این ازدواج انتخاب و خواست پدرش و مطابق با معیارهای او بود.<ref>اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص32.</ref>بهبهانی تحصیلات نسبتاً کافی داشت، دبیر زبان انگلیسی و رییس یک انجمن ادبی با عنوان ادبیات ایران نوین بود. حاصل ازدواج سیمین با حسن بهبهانی سه فرزند به نام‌های علی بهبهانی (1326) فارغ‌التحصیل رشته زبان و ادبیات انگلیسی، ادیب و مترجم، حسین بهبهانی (1328) فارغ‌التحصیل رشته حسابداری و دختری به نام امید بهبهانی (1333) دکترای فرهنگ و زبان‌های باستانی و استاد دانشگاه بود.<ref name=":0" />سیمین از ابتدا رابطه سردی با حسن بهبهانی داشت، از همین‌رو در سال 1348 از حسن بهبهانی جدا شد و در 1349 به همسری منوچهر کوشیار ـ از همکلاسی‌های دوره دانشگاهش که بعدها قاضی دادگستری شد ـ درآمد، اما همچنان نام خانوادگی همسر اول بر روی او ماند. این ازدواج و زندگی مشترک هر چند موفق و عاشقانه بود، اما به سبب بیماری قلبی کوشیار دیری نپایید، چرا که در تیرماه سال 1363 منوچهر کوشیار درگذشت و سیمین دوباره تنها ماند.<ref>اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص35.</ref>
-=== فعالیت های شغلی ===
+=== فعالیت‌های شغلی ===
-سیمین از 7 بهمن 1330 وارد آموزش و پرورش و دبیر شد. ابتدا به تدریس شیمی و فیزیک هشتم و نهم پرداخت. پس از یک سال علاوه بر فیزیک و شیمی به تدریس ادبیات و زیست شناسی نیز پرداخت و رسماً دبیر وزارت فرهنگ شد. <ref name=":1" />  در سال 1334 با مجله ی ''امید ایران'' به عنوان سرپرست بخش ادبی همکاری کرد.<ref name=":3">دهباشی، علی (1382). ''زن‍ی‌ ب‍ا دام‍ن‍ی‌ ش‍ع‍ر: ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. تهران: نگاه. صص19-24.</ref> او همچنین در سال 1344 سرودن ترانه برای رادیو ایران را آغاز کرد. همچنین در این سال به انگلستان سفر کرده و با اعضای انجمن قلم لندن دیدار کرد. <ref name=":2" /> در سال 1348 به عضویت شورای شعر و موسیقی رادیو ایران (شورای ترانه) درآمد. سیمین بهبهانی، هوشنگ ابتهاج، نادر نادرپور، یدالله رویایی، بیژن جلالی و فریدون مشیری این شورا را اداره می کردند.  او در سال 1357  به عضویت کانون نویسندگان ایران درآمد.<ref>اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص38.</ref>
+سیمین از 7 بهمن 1330 وارد آموزش و پرورش و دبیر شد. ابتدا به تدریس شیمی و فیزیک هشتم و نهم پرداخت. پس از یک سال علاوه بر فیزیک و شیمی، ادبیات و زیست‌شناسی را نیز تدریس می‌کرد و رسماً دبیر وزارت فرهنگ شد.<ref name=":1" /> در سال 1334 با مجله‌ی ''امید ایران'' به عنوان سرپرست بخش ادبی همکاری کرد.<ref name=":3">دهباشی، علی (1382). ''زن‍ی‌ ب‍ا دام‍ن‍ی‌ ش‍ع‍ر: ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. تهران: نگاه. صص19-24.</ref>او همچنین در سال 1344 سرودن ترانه برای رادیو ایران را آغاز کرد. همچنین در این سال به انگلستان سفر کرده و با اعضای انجمن قلم لندن دیدار کرد.<ref name=":0" />در سال 1348 به عضویت شورای شعر و موسیقی رادیو ایران (شورای ترانه) درآمد. سیمین بهبهانی، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%86%DA%AF_%D8%A7%D8%A8%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AC هوشنگ ابتهاج]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1_%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D9%BE%D9%88%D8%B1 نادر نادرپور]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%B1%D8%A4%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C یدالله رویایی]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%DB%8C%DA%98%D9%86_%D8%AC%D9%84%D8%A7%D9%84%DB%8C بیژن جلالی] و [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%DB%8C%D8%AF%D9%88%D9%86_%D9%85%D8%B4%DB%8C%D8%B1%DB%8C فریدون مشیری] این شورا را اداره می‌کردند. او در سال 1357 به عضویت کانون نویسندگان ایران درآمد.<ref name=":8" />سیمین تا 1360 به دبیری اشتغال داشت و غیر از مدت کوتاهی که عضو انجمن زنان حقوقدان بود هیچ فعالیت حقوقی دیگری انجام نداد.
-=== اشعار ===
+=== فعالیت‌های ادبی ===
-سیمین همزمان با ورود به دبیرستان، شاعری را با نوشتن سروده هایی به تقلید و اقتباس از شعرهای مادر پی گرفت.
+سیمین همزمان با ورود به دبیرستان، شاعری را با نوشتن سروده‌هایی به تقلید و اقتباس از شعرهای مادر پی گرفت. دیدار او با [[پروین اعتصامی]] شاعر نام‌آور و بزرگ معاصر در سیزده سالگی از اتفاقات تأثیرگذار زندگی او در آن دوران بود. جلسه‌های ادبی که در خانه‌شان برگزار می‌شد و گه گاه برخی از برجستگان شعر و ادب آن دوره مانند [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%AA%D9%82%DB%8C_%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%B1 ملک‌الشعرای بهار]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D8%B3%D9%81_%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C یوسف اعتصام الملک]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D8%B9%DB%8C%D8%AF_%D9%86%D9%81%DB%8C%D8%B3%DB%8C سعید نفیسی] و [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%BA%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%B1%D8%B6%D8%A7_%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF_%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D9%85%DB%8C رشید یاسمی] در آنجا حاضر می‌شدند سیمین را با فنون شاعری بیشتر آشنا می‌کرد.<ref name=":0" />در سال 1320 در سن چهارده سالگی اولین شعر او در نشریه ''نوبهار'' که مدیر و ناشرش ملک‌الشعرای بهار بود نشر یافت. مطلع شعر این بود: «ای توده گرسنه و نالان چه می‌کنی؟/ای ملت فقیر و پریشان چه می‌کنی؟». بعد از آن، شعرهای دیگری از او در روزنامه ''آینده ایران'' چاپ شد. اولین کتاب او با نام ''سه تار شکسته'' که دو داستان کوتاه و تعدادی شعر را در بر می‌گرفت در سال 1330 منتشر شد. ''جای پا''، ''چلچراغ'' نام دو مجموعه شعر دیگر سیمین است که به ترتیب در 1335 و 1336 چاپ شد. شعر سیمین در این مجموعه‌ها عمدتاً اشعاری فردی بود که حکایت از تنهایی‌های او می‌کرد. پس از پایان تحصیلات (1341) چهارمین دفتر از سروده‌هایش را با عنوان ''مرمر'' منتشر کرد. شعرها از فضای اجتماعی به سوی حال و هوای تغزل به پیش رفت. اما از ''رستاخیز'' در 1352، اشعار او جنبه اجتماعی به خود گرفت و این روند در ''خطی ز سرخ و آتش'' (1360) ادامه یافت. او در داستان‌های دو مجموعه ''با قلب خود چه خریدم'' (1375) و ''کلید و خنجر'' (1379) خاطرات گذشته و شوربختی‌های امروز را در قالب نوشته‌هایی روایی ارائه داد.<ref name=":5" />
-در سال 1320 در سن چهارده سالگی یکی از اشعار آغازینش در روزنامه نوبهار که مدیر و ناشرش ملک الشعرای بهار بود و مورد تشویق پروین اعتصامی قرار گرفته بود نشر یافت.
-ای توده گرسنه و نالان چه می کنی؟
+از جمله فعالیت‌های سیمین بهبهانی تلاش برای تأسیس کانون نویسندگان بود. او در جلسات و محافل ادبی نیز شرکت می‌کرد و از افراد ثابت انجمن امید بود که به احترام و یاد مهدی اخوان ثالث تشکیل شده بود. او در محافل ادبی و هنری خارج از کشور نیز سخنرانی می‌کرد. در فعالیت‌های ادبی، به گفته خود سیمین، میان او و [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%D9%88%D8%BA_%D9%81%D8%B1%D8%AE%D8%B2%D8%A7%D8%AF فروغ فرخزاد] رقابتی آشکار و پنهان بود.<ref name=":8">اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. صص38-42.</ref>
-ای ملت فقیر و پریشان چه می کنی؟
+=== اشعار ===
-بعد از آن، شعرهای دیگری از او در روزنامه ''آینده ایران'' چاپ شد. اما مهمترین اتفاق زندگی شاعر، دیدارش با پروین اعتصامی شاعر نام آور و بزرگ معاصر در سیزده سالگی بود. سیمین از جلسه های ادبی که در خانه برگزار می شد و گه گاه برخی از برجستگان شعر و ادب آن دوره مانند ملک الشعرا بهار، یوسف اعتصام الملک، سعید نفیسی و رشید یاسمی در آنجا حاضر می شدند بهره می برد و با گوش دادن به سروده ها با فنون شاعری بیشتر آشنا می شد. <ref>عابدی، کامیار (1379). ''ترنم غزل، بررسی زندگی و آثار سیمین بهبهانی''. تهران: کتاب نادر. صص11-28</ref>
+==== قالب ====
-هرشب جمعه در خانه آنها جلسه های شعرخوانی برگزار می شد و انجمن دانشوران در خانه مادر و شوهرمادر سیمین بود. سیمین در آن جلسه ها شعر می خواند ولی بعد از مدتی از آنها کنار کشید.<ref>شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. ص15.</ref>
+سیمین در ابتدای شاعری خود در قالب چهارپاره شعر می‌سرود. این دوره از اشعار او بیشتر گرایش سنتی دارند. در مرحله بعد نیز او به سرودن اشعار در قالب غزل سنتی پرداخت؛ در مرحله اوج شاعری، حرکت نوگرایانه او پس از مجموعه ''رستاخیز'' آغاز شد و بدین ترتیب در مسیر غزل نو گام برداشت.
-'''اشعار'''
+==== زبان ====
+مهمترین ویژگی اشعار سیمین سادگی و روانی آن است. واژگان سیمین اغلب واژگان عادی و بسیار رایج زبان است. وی هیچ تمایلی به واژه‌های نامأنوس و بیگانه و ناآشنا نشان نمی‌دهد. به همین دلیل است که زبان خود را به کلام عادی نزدیک کرده است و حتی اغلب با گزینش واژگان، از نظر نحوی به عامیانه گویی متمایل می‌شود.<ref>اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص341.</ref> دایره واژگانی شعر سیمین، به دلیل آشنایی او با ادبیات پربار کلاسیک و نیز استفاده او از زبان عامیانه، بسیار گسترده است.<ref>شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. ''زبان و ادبیات فارسی'' دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. ص77.</ref>در شعر سیمین گاه از همین واژه‌های عامیانه همچون تاپ تاپ، دنگ دنگ، تیک تاک و... به جهت تسلط شاعر به نفع شاعرانگی شعر استفاده می‌شود.<ref>دهباشی، علی (1382). ''زن‍ی‌ ب‍ا دام‍ن‍ی‌ ش‍ع‍ر: ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. تهران: نگاه. ص189.</ref>سیمین در انتخاب کلمات هرگز به آنچه تاکنون مرسوم و متداول بوده است نمی‌اندیشد و از به کار گرفتن اصطلاحات و تعبیرات خاص زبان، هر قدر هم خشن بوده است نمی‌هراسد.<ref>بهبهانی، سیمین (1352). ''رستاخیز''. تهران: زوار. چاپ اول. ص11.</ref>همین فراوانی ترکیبات ویژگی دیگر شعر سیمین اوست. این ترکیبات گاهی بسیار قدیمی است و گاهی کاملاً امروزی و معدودی نیز ساخته‌ی خود اوست. از ترکیبات بدیعی که سیمین ساخته می‌توان به '''مردگان قرن‌آلود'''، '''شوخ‌گین'''، '''چشم‌افسا'''، '''پساپشت''' و '''لزج بویناک عجز''' اشاره کرد.<ref>شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. صص80-81.</ref>
-سیمین بهبهانی شعرهای زیادی روی آهنگ های ترانه سازان برجسته ایرانی چون بدیعی، معروفی، خرم، خالدی، لشکری ها و دیگران سرود.
+==== مضامین ====
+در نخستین سروده‌های سیمین بهبهانی، جلوه‌ها و پدیده‌های زندگی امروز، حضور کمتر دارند و بیشتر به گونه‌ای سطحی، خام و سنتی بیان شده‌اند. دو عامل مهم فقر و سرخوردگی عاطفی که ریشه بسیاری از معضلات اجتماعی است از مفاهیم اصلی نخستین سروده‌های سیمین بهبهانی بود.<ref name=":9">دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. صص27-30.</ref>از دهه شصت به بعد بسیاری از ضوابط مرسوم غزل در شعر سیمین شکسته شد و غزل شکلی نو به خود گرفت. او در این دوره، جهان معاصر خود را با همه ویژگی‌هایش، با زبانی امروزین به شعر کشید. مضامین این دوره از اشعار سیمین بهبهانی همان مضامینی است که هر روزه به چشم خویش می‌دید و با آنها زندگی می‌کرد.<ref>حسن لی، کاووس؛ حیدری، مریم (1385). بررسی عناصر زندگی معاصر در شعر سیمین بهبهانی. ''علوم اجتماعی و انسانی'' دانشگاه شیراز. دوره25. شماره3. صص85-100.</ref>شعر سیمین از همان آغاز شاعری صبغه‌ای واقع‌گرایانه داشت و شاعر به واقعیت تلخ، غم‌انگیز و حتی نفرت‌آور اجتماع توجه نشان می‌داد.<ref>حسین‌پورجافی، علی (1384). ''جریان‌های شعری معاصر فارس''ی. تهران: امیرکبیر. ص103.</ref> او سعی کرد که زبان شعرش زبان جمع باشد، از این‌رو رنگ و روی طیف‌های گوناگونی از مردم به ویژه طبقه‌ی پایین اجتماع در شعر او به روشنی دیده می‌شود. بیشتر نشانه‌های احساسی در شعر سیمین بهبهانی، از نوع نشانه‌های غم و یأس است؛ یعنی نوعی اندوه و ناامیدی در شعر او نمایان است. این امر ریشه در رنج‌های زندگی شخصی و نگاه واقع‌گرایانه به تلخی‌های اجتماع و حوادث روزمره دوران زندگی شاعر دارد.<ref>طایفی، شیرزاد (1394). نقد نشانه ـ معناشناختی اشعار سیمین بهبهانی. ''دُر دَری''. سال 5. شماره 16. ص100</ref>اصلی‌ترین جریان شعری که می‌توان در آثارش ردیابی کرد، عاشقانه‌های او هستند. این شعرهای عاشقانه را در یک روند کلی و با توجه به سیری که آثار سیمین ـ از آغاز تا انجام ـ می‌توان به دو گروه تقسیم‌بندی کرد، عاشقانه‌های سنتی و عاشقانه‌های نو.<ref name=":2">بیژنی‌فر، لعبت (1396). ''جریان‌شناسی شعر معاصر زنان در ایران و دنیای عرب (با تکیه بر اشعار پروین اعتصامی، فروغ فرخزاد، طاهره صفارزاده، سیمین بهبهانی، نازک الملائکة، غادة السمان، فدوی طوقان و سعاد الصباح)''. رساله دکتری دانشگاه الزهرا. صص297-300.</ref> اشعار او گاه منعکس‌کننده عواطف و احساسات فردی شاعر است و گاه نیز باید آن را رمانتیسم اجتماعی به حساب آورد و از این منظر آثار او روندی صعودی طی می‌کند و هرچه جلوتر می‌رود از تعداد عاشقانه‌های فردی کاسته شده و بر عاشقانه‌های اجتماعی افزوده می‌گردد. از دیگر خصوصیات شعر سیمین توجه به وطن و حوادث آن و سرودن عاشقانه‌های اجتماعی ـ وطنی است.<ref name=":2" />سیمین یک شاعر غنایی عاشقانه، یک شاعر غزلسرا به اعتبار سرودن از عشق و یک شاعر روایی به اعتبار غزل (عاشقانه) روایت (بیان ماجرا) جدل (اجتماعی و سیاسی) است.<ref>اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص100.</ref>
-اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص38.
+===== فمینیسم =====
+هرچند یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه در اشعار سیمین، پرداختن به نقش تربیتی، آموزشی و مادرانه زنان است و او مرحله‌ی کمال زن را در مادر شدن می‌داند،<ref name=":6">سیفی، محسن؛ اسدی‌پور، علی؛ اسماعیلی، سجاد (1393). نقد تطبیقی آزادی زنان در اشعار سعاد الصباح و سیمین بهبهانی. ''زن و فرهنگ''. سال6. شماره22. صص43-52.</ref>اما یکی از درون‌مایه‌های مهم شعر سیمین، طرح فمینیسم معتدل به شکل دفاع از حقوق زنان است. او بی‌مهری نسبت به زنان را نمی‌پسندد و در برابر این پدیده‌ی نابه‌هنجار موضع می‌گیرد. او در این‌گونه شعرها فریاد مظلومیت زنان و نادیده گرفته شدن ارزش والای آنان را در جامعه‌ی بشری تذکر می‌دهد و با بیان این مسائل، به نوعی خواستار برابری می‌شود. در دیدگاه سیمین مفهوم جامعه، حاصل تلاش اجتماعی همه‌ی افراد آن چه زن و چه مرد است. با چنین زاویه دیدی است که شاعر بر این باور است زن نه تنها باید در خانه نقش بنیادین داشته باشد، بلکه باید در جامعه هم نقش اجتماعی خود را ایفا کند. جانبداری شاعر از زنان سبب نشده است که رفتار او را هم به نقد نکشد، رفتاری که نه تنها سبب توفیق او نشده بلکه به فاجعه‌ای غمبار انجامیده است. این دیدگاه او به دور از هرگونه افراط است. او با بیان این مسأله خود را بیشتر به زنان اجتماع نزدیک می‌کند و در عین حال به دنبال چاره‌ای برای رفع این معضل اجتماعی می‌گردد. او به زندگی اقشار مختلفی از زنان که مورد بی‌مهری و ناسپاسی قرار گرفته‌اند، وارد می‌شود تا واقعیت زندگی آنان را به خواننده‌ی خود گوشزد کند. بهبهانی خواهان دخالت زن در سرنوشت خویش است و از او می‌خواهد که با وارد شدن در عرصه‌های مختلف زندگی به استقلال اجتماعی دست یابد.<ref>ابراهیمی، مختار (1392). گرایش فمنیستی در شعر سیمین بهبهانی. ''زن و فرهنگ''. سال 4. شماره 16. صص69-81.</ref>او فمنیستی آگاه از تاریخ و دانا به چرایی مردسالاری در تاریخ ایران و منصف است. سیمین در شعر بلند ''کولی'' زن را اسیر اعصار تیره‌ی دیرین تاریخ می‌داند، جایگاه زن را نقشی در درون سنگواره‌ها و هلاک نشدن زنان را در گرو هلاکت سکوت می‌داند. اشعار ''نغمه‌ی روسپی،'' ''میراث''، ''از تولد تا...،'' ''صبر کن ماه دیگر، بی‌سرنوشت'' در مجموعه‌ی ''رستاخیز''، ''در خانه نشستیم'' از مجموعه‌ی ''خطی ز سرعت و از آتش''، ''یکی مثلاً این که'' و سه مجموعه‌ی نثرها و داستان‌های او به نام‌های ''کلید و خنجر''، ''با قلب خود چه خریدم؟'' و ''آن مرد، مرد همراهم''، بر پایه این مفاهیم شکل گرفته‌اند.<ref name=":6" />
+==== ابداع اوزان جدید ====
+سیمین بهبهانی از جمله شاعران صاحب سبک و اندیشه در ادبیات امروز ایران است که به نیمای غزل مشهور گشته است.<ref name=":4">ح‍ق‌ش‍ن‍اس‌، ع‍ل‍ی‌م‍ح‍م‍د (1370). ''م‍ق‍الات‌ ادب‍ی‌، زب‍ان‌ش‍ن‍اخ‍ت‍ی''‌. ت‍ه‍ران‌: ن‍ی‍ل‍وف‍ر. صص162-163.</ref>شعر سیمین بهبهانی نماینده بارز غزل نو امروز است. غزل نو از تأثیر شعر نو بر غزل شکل گرفته است. این نوع غزل در قلمرو زبان و تعبیرات، تفاوت‌های آشکاری با غزل سنتی دارد. غزل‌سرایان معاصر در غزل به جای بهره‌گیری از مضامین تکراری، اندیشه‌های شاعرانه خویش را، با زبان و ترکیبات دلپذیر صورت بسته‌اند.<ref>دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی‌های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. ''پژوهش در هنر و علوم انسانی''. سال3. شماره3. جلد 2. ص29 به نقل از شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. ''ادب غنایی''. دو فصلنامه. شماره 4. صص75-95.</ref>در نخستین مواجهه با اشعار سیمین بهبهانی، کاربرد اوزان تازه و بی‌سابقه و تنوع و تعداد اوزان عروضی در اشعار او چشمگیر است.<ref name=":9" />سیمین خود را به اوزان تکراری و سنتی گذشته محدود نساخته و با بهره‌گیری از اوزان متعدد و متنوع به اشعار خود تازگی و طراوتی خاص بخشیده است.<ref>دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی‌های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. ''پژوهش در هنر و علوم انسانی''. سال3. شماره3. جلد 2. ص30 به نقل از حق‌شناس، علی محمد (1370). ''مقالات ادبی و زبان شناختی''. تهران: نیلوفر. چاپ اول.</ref>سیمین معتقد بود به کارگیری اوزان بی‌سابقه و تازه نوعی کشف است و نه آفرینش و ابداع، یعنی چیزی وجود دارد اما ناشناخته مانده است، شاعر آن را می‌یابد و می‌شناساند.<ref>دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی‌های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. ''پژوهش در هنر و علوم انسانی''. سال3. شماره3. جلد 2. ص30 به نقل از بهبهانی، سیمین (1376). ''تازه‌ها''. تهران: زوار. چاپ اول.</ref>غزل سیمین به خلاف غزل قدما موضوعش صرفاً عاشقانه یا عارفانه نیست. غزل او، غزل زندگی است با تمامی فرازها و فرودهای آن. عشق، ملیت، وطن، عشق به هموطن، هویت فرهنگی، جنگ، شهادت، ایثار، شهامت، جسارت و زن، همه و همه در غزل‌های زیبای او جایی برای خودنمایی دارند. او برخی از واژه‌ها را از فرهنگ شعری کلاسیک به وام گرفته و برخی را نیز با شهامت و جسارت ساخته و یا از زبان عامیانه به قلمرو شعر وارد کرده است.<ref>شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. ''زبان و ادبیات فارسی'' دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. صص96-97.</ref>سیمین بهبهانی به منظور انجام امر آشنایی‌زدایی از قالب غزل، از میان واحدهای ساختاری آن قالب، واحد وزن را ـ یعنی بنیادی‌ترین عنصر سازنده قالب‌های شعری را ـ برگزید، آنگاه با افزودن بیش از چهل و یک وزن کم سابقه یا به کلی بی‌سابقه بر اوزان غزل، این قالب کهنه را هویتی نو بخشید و آن را پذیرای پیام‌های نو و معانی امروزی کرد. این آشنایی‌زدایی نه از سر تفنن، که به ضرورت مضامین و مفاهیم تازه‌ای صورت بسته که سیمین از زندگی این زمانی در اشعارش به کار برده است؛ مفاهیم و مضامینی که بدون آشنایی‌زدایی از قالب غزل و یا در آن قالب خوش نمی‌نشستند.<ref name=":4" />
-شعرهایی از سیمین بهبهانی همچون هوای گریه، چرا رفتی؟ چرا؟ من بی قرارم توسط خوانندگانی چون محمدرضا شجریان، همایون شجریان سروده شده است.
+=== شعر سیمین در ترانه‌ها ===
+سیمین بهبهانی شعرهای زیادی روی آهنگ‌های ترانه‌سازان برجسته ایرانی چون بدیعی، معروفی، خرم، خالدی، لشکری‌ها و دیگران سرود.<ref>اب‍وم‍ح‍ب‍وب‌، اح‍م‍د (1398). ''گ‍ه‍واره‌ س‍ب‍ز اف‍را: زن‍دگ‍ی‌ و ش‍ع‍ر س‍ی‍م‍ی‍ن‌ ب‍ه‍ب‍ه‍ان‍ی‌''. ت‍ه‍ران‌: نشر ثالث. ص38.</ref>ترانه‌های او با صدای خوانندگان گوناگونی چون [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DA%A9%D8%A8%D8%B1_%DA%AF%D9%84%D9%BE%D8%A7%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C اکبر گلپایگانی]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%AC_(%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%86%D8%AF%D9%87) حسین خواجه امیری]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%84%DB%8C%D8%B1%D8%B6%D8%A7_%D8%A7%D9%81%D8%AA%D8%AE%D8%A7%D8%B1%DB%8C علیرضا افتخاری]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%AC_%D8%A8%D8%B3%D8%B7%D8%A7%D9%85%DB%8C ایرج بسطامی]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%B1%D8%B3_%D8%B3%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%E2%80%8C%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87 کورس سرهنگ‌زاده]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%B6%D8%A7_%D8%B4%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86 محمدرضا شجریان]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%84%DB%8C_%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86 علی رستمیان]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1_%D9%85%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF%DB%8C ناصر مسعودی]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D9%85%D8%A7%DB%8C%D9%88%D9%86_%D8%B4%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86 همایون شجریان] و... خوانده شده است. تصنیف ''سکوت گویا'' با صدای ایرج بسطامی، تصنیف ''به کنارم تو بمان'' که محمدرضا شجریان اجرا کرده و تصنیف ''هوای گریه'' که همایون شجریان آن را اجرا کرده است از از اجراهای ماندگار اشعار سیمین است.
-چرا رفتی؟ چرا؟ من بی قرارم
-به سر سودای آغوش تو دارم
-نگفتی ماهتاب امشب چه زیباست؟
-ندیدی جانم از غم ناشکیباست؟
-هوای گریه
-نه بسته ام به کس دل
-نه بسته کس به من دل
-چو تخته پاره بر موج
-رها، رها، رها من
-مرا هزار امید است و هر هزار تویی
-شروع شادی و پایان انتظار تویی
-بهارها که زعمرم گذشت و بی تو گذشت
-چه بود غیرخزان ها، اگر بهار تویی؟
-دلم زهرچه به غیر از تو بود خالی ماند
-در این سرا تو بمان، ای که ماندگار تویی
 === اشعار جعلی ===
-اشعار جعلی بسیار زیادی نیز به سیمین بهبهانی نسبت داده شده است از جمله آنها شعری است با عنوان «به تو چه؟» که این گونه آغاز می شود:من اگر کافر و بی دین و خرابم، به تو چه؟/من اگر مست می و شرب و شرابم، به تو چه؟ که در اصل از آبتین پوریاست. شعر معروف دیگر با عنوان «هرگز نخواب، کوروش» نیز به سیمین بهبهانی نسبت داده شده که  شاعر واقعی آن سورنا آرام نام دارد.<ref>شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. ص56.</ref>همچنین برخی از اشعار‌ هادی خرسندی مانند شعر معروف «قلم چرخید و فرمان را گرفتند» به اشتباه به نام سیمین بهبهانی دست به دست می‌شد که اعتراض این شاعر را برانگیخت.سیمین بهبهانی با انتشار دست خطی ضمن ابراز نگرانی از انتشار اشعار نادرست به نام خود، خواهش کرد که با نشر چنین اشتباهاتی «بر گناه وی نیفزایند». او همچنین گفت که اغلب اشعارش بدون امضا قابل تشخیص‌اند. از جمله دیگر اشعاری که «به اشتباه» به نام بهبهانی منتشر شده‌اند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
+اشعار جعلی بسیار زیادی نیز به سیمین بهبهانی نسبت داده شده است؛ از جمله آنها شعری با عنوان ''به تو چه؟'' که این‌گونه آغاز می‌شود: «من اگر کافر و بی‌‎دین و خرابم، به تو چه؟/من اگر مست می و شرب و شرابم، به تو چه؟» که در اصل از آبتین پوریاست. شعر معروف دیگر با عنوان ''هرگز نخواب، کوروش'' نیز به سیمین بهبهانی نسبت داده شده که شاعر واقعی آن سورنا آرام نام دارد.<ref>شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. ص56.</ref>همچنین برخی از اشعار‌ [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C_%D8%AE%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%AF%DB%8C هادی خرسندی] مانند شعر معروف ''قلم چرخید و فرمان را گرفتند'' به اشتباه به نام سیمین بهبهانی دست به دست می‌شد که اعتراض این شاعر را برانگیخت. سیمین بهبهانی با انتشار دست خطی ضمن ابراز نگرانی از انتشار اشعار نادرست به نام خود، خواهش کرد که با نشر چنین اشتباهاتی بر گناه وی نیفزایند. او همچنین گفت که اغلب اشعارش بدون امضا قابل تشخیص‌اند. از جمله دیگر اشعاری که به اشتباه به نام بهبهانی منتشر شده‌اند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
-- زنی را می‌شناسم من که از« فریبا شش بلوکی» است.
+- ''زنی را می‌شناسم من'' که از فریبا شش بلوکی است.
-- قصه این جاست که شب بود و هوا ریخت به هم». این شعر از سیمین بهبهانی «نیست».
+- «خنده باید زد به ریش روزگار…» که شاعر واقعی آن محمود مسعودی نام دارد.
-- خنده باید زد به ریش روزگار…» که شاعر واقعی آن «محمود مسعودی» نام دارد.
+- شعر «من از عقرب نمی‌ترسم ولی از نیش می‌ترسم» که از ژولیده نیشابوری است.
-- شعری با عنوان «من از عقرب نمی‌ترسم ولی از نیش می‌ترسم». شاعر این شعر مرحوم مدیحه سرای معاصر ژولیده نیشابوری است .
+-  شعر «من از شب‌های تاریک بدون ماه می‌ترسم» که از مرتضی کیوان‌ هاشمی است و در مراسم ترحیم سیمین بهبهانی به اشتباه توسط خطیب مسجد جامع شهرک غرب به نام او خوانده شد.
-- همچنین می‌توان به شعر مشابهی اشاره کرد با سرآغاز «من از شب‌های تاریک بدون ماه می‌ترسم» که از «مرتضی کیوان‌هاشمی» است و در مراسم ترحیم سیمین بهبهانی به اشتباه توسط خطیب مسجد جامع شهرک غرب به نام او خوانده شد.
 -  شعری با آغاز «ما امت بیچاره و دربند نمازیم»
-- بعضی اشعار و نوشته‌های شادی صندوقی و نسرین بهجتی در فضای مجازی به اشتباه به سیمین بهبهانی نسبت داده می‌شوند. از آن جمله شعرهایی با مطلع« دل من حوصله کن داد زدن ممنوع است»یا «ضربه خوردیم و شکستیم و نگفتیم چرا »که این دو شعر از «شادی صندوقی» هستند.
+- بعضی اشعار و نوشته‌های شادی صندوقی و نسرین بهجتی در فضای مجازی به اشتباه به سیمین بهبهانی نسبت داده می‌شوند. از آن جمله شعرهایی با مطلع «دل من حوصله کن داد زدن ممنوع است» یا «ضربه خوردیم و شکستیم و نگفتیم چرا» که این دو شعر از شادی صندوقی هستند.
-- شعری با عنوان (شدم گمراه و سرگردان، میان این همه ادیان…). این شعر از دکتر سید محمدرضا اسلامی است
+- شعری با عنوان ''شدم گمراه و سرگردان، میان این همه ادیان''… که از دکتر سیدمحمدرضا اسلامی است.
-- شعری با مطلع (شرابی خوردم از دست عزیز رفته از دستی…)
+- شعری با مطلع «شرابی خوردم از دست عزیز رفته از دستی/ به ساز من که می‌رقصی قیامت می‌کنی، به به» از محمدرضا نظری (لادون پرند) است.
-به ساز من که می‌رقصی قیامت می‌کنی، به به
+- شعر «چه رفتن‌ها که می‌ارزد به بودن‌های پوشالی» از محمد لالوی است.
-بنازم دلبری‌هایت، قلم، الحق که تردستی
-این شعر از محمدرضا نظری (لادون پرند) است که به نام سیمین بهبهانی جعل شده ‌است.
-- شعر چه رفتن‌ها که می‌ارزد به بودن‌های پوشالی؛شاعر این شعر محمد لالوی است و به اشتباه به سیمین بهبهانی نسبت داده می‌شود.
-- و غزلی با مطلع «بازهم آیینه و نور وصدا» که غزلی ازحسن فرازمند در کتاب «کلوز آپ، نمای نزدیک» نشر روزگار نو، که برخی آن را به نام حمید مصدق هم منتشر کرده‌اند.
-سیمین بهبهانی حدود سیصد و پنجاه ترانه سروده است. ترانه های او با صدای خوانندگان گوناگونی چون اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری، علیرضا افتخاری، ایرج بسطامی، کوروس سرهنگ زاده، محمدرضا شجریان، علی رستمیان، ناصر مسعودی، همایون شجریان و... به گوش مردم رسیده بود.
-تصنیف زیبای سکوت گویا با صدای ایرج بسطامی از اجراهای ماندگار شعرهای سیمین است.
-سکوت اگر نشانه رضا بود
-چگونه باور نکنم، سکوت گویای تو را؟
-نگاه اگر پیام آشنا بود
-چرا تمنا نکنم نگاه گیرای تو را
-تصنیف به کنارم تو بمان که محمدرضا شجریان اجرا کرده است:
-چه محفل آرایی، چه شیرین سخنی
-نمی کنم باور که مهمان منی
-نمی کنم باور که با خنده خود
-سکوت سنگین را چنین سنگین می شکنی<ref>شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. صص58-61.</ref>
-=== ویژگی اشعار ===
-زبان سیمین، زبان کتاب است که پا به کوچه می گذارد و در برخورد با زبان کوچه سوده می شود، بی آنکه فرسوده شود.<ref>کریم خانی، مسعود (1383). شعر نیمایی از نیما یوشیج تا سیمین بهبهانی. ''واژه''. شماره 3. ص9.</ref>دایره لغوی زبان شعر سیمین، به دلیل آشنایی او با ادبیات پربار کلاسیک و نیز استفاده او از زبان و کلمات عامیانه، بسیار گسترده استد.<ref>شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. ص77.</ref>سیمین در انتخاب کلمات هرگز به آنچه تاکنون مرسوم و متداول بوده است نمی اندیشد و از به کار گرفتن اصطلاحات و تعبیرات خاص  زبان، هر قدر هم خشن بوده است نمیهراسد. <ref>بهبهانی، سیمین (1352). رستاخیز. تهران: زوار. چاپ اول. ص11.</ref>
-==== ترکیبات ====
-یکی از ویژگی های زبان شعر سیمین فراوانی ترکیبات شعر اوست. این ترکیبات گاهی بسیار قدیمی است و گاهی کاملاً امروزی و معدودی نیز ساخته ی خود اوست. از ترکیبات بدیعی که سیمین ساخته میتوان به مردگان قرن آلود، شوخ گین، چشم افسا، پساپشت و لزج بویناک عجز اشاره کرد.<ref>شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. صص80-81.</ref>
-==== مضامین ====
-در نخستین سروده های سیمین بهبهانی، جلوه ها و پدیده های زندگی امروز، حضور کمتر دارند و بیشتر به گونه ای سطحی، خام و سنتی بیان شده اند. دو عامل مهم فقر و سرخوردگی عاطفی که ریشه بسیاری از معضلات اجتماعی است از مفاهیم اصلی نخستین سروده های سیمین بهبهانی بود.<ref>دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. ص27.</ref>از دهه شصت به بعد است که بسیاری از ضوابط مرسوم غزل در شعر سیمین شکسته می شود و غزل در آسمانی گسترده تر بال باز می کند و حیاتی تازه می یابد. او در این دوره، جهان معاصر خود را با همه ویژگی هایش، با زبانی امروزین به شعر می کشد و با مخاطبان خود به سادگی پیوند می خورد. مضامین این دوره از اشعار سیمین بهبهانی همان مضامینی است که هر روزه به چشم خویش می بیند و با آنها زندگی می کند.<ref>حسن لی، کاووس؛ حیدری، مریم (1385). بررسی عناصر زندگی معاصر در شعر سیمین بهبهانی. علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. دوره25. شماره3. صص85-100.</ref>سیمین بهبهانی شاعری اجتماعی است که در به کار گرفتن نمادهای خاص اندیشه ای متفاوت ارائه داده است و از این رو شیوه ی تفکر و شاعری او در حوزه ی مکتب رئالیسم قرار می‌گیرد (محمدی، حسنعلی (1379). از بهار تا شهریار. تهران: ارغنون. ص61.) و به دلیل توجه ویژه به مسائل فرهنگی و اجتماعی چه در عرصه ی رویدادها و تحولات جهانی چه در عرصه ی اقلیمی جامعه ی خود او شاعری ست که واقع گرایی را با سمبلیسم اجتماعی یک جا گرد کرده است.
-شعر سیمین از همان آغاز شاعری صبغه ای واقع گرایانه داشت و شاعر به واقعیت تلخ، غم انگیز و حتی نفرت آور اجتماع توجه نشان می داد. (حسین‌پورجافی، علی (1384). جریان‌های شعری معاصر فارسی. تهران: امیرکبیر. ص103.) او سعی کرده است که زبان شعرش زبان جمع باشد از این رو رنگ و روی طیف های گوناگونی از مردم به ویژه طبقه ی پایین اجتماع در شعر او به روشنی ترسیم و تصویر شده است.
-سیمین بهبهانی در تمام موارد جنبه ی رئالیستی مسائل اجتماعی را در نظر دارد. از این روست که شعر او در چنین حال و احوالی از لطافت شاعرانه دور می شود و به خشونت تراژیک نزدیک می گردد.<ref>ابراهیمی، مختار (1392). گرایش فمنیستی در شعر سیمین بهبهانی. ''زن و فرهنگ''. سال 4. شماره 16. صص69-81.</ref>
-===== فمینیسم =====
-یکی از درون مایه های مهم شعر سیمین، طرح فمنیسم معتدل به شکل دفاع از حقوق زن است. این مسأله سیمین را به حضور در عرصه ی اجتماع فرا خوانده است، او بی مهری نسبت به زنان را نمی پسندد و در برابر این پدیده ی نابه هنجار به فغان آمده است. وی در این گونه شعرها فریاد مظلومیت زنان و نادیده گرفته شدن ارزش والای آنان را در جامعه ی بشری تذکر می دهد و با بیان این مسائل، به نوعی خواستار برابری و عدالت جهانی می شود. در دیدگاه سیمین مفهوم جامعه، حاصل تلاش اجتماعی همه ی افراد آن چه زن و چه مرد است. با چنین زاویه دیدی است که شاعر بر این باور است زن نه تنها باید در خانه نقش بنیادین داشته باشد بلکه باید در جامعه هم نقش اجتماعی خود را ایفا کند. جانبداری شاعر از نوع زن سبب نشده است که رفتار او را هم به نقد نکشیده باشد، رفتاری که نه تنها سبب توفیق او نشده بلکه به فاجعه ای تراژیک انجامیده است.
-دیدگاه او از نوع فمنیسم معتدل و به دور از هرگونه افراطی است. دیدگاه فمنیستی او نه درباره ی جامعه ای خاص بلکه می تواند، تمام طول و عرض جامعه ی بشری را مورد نقد قرار دهد. او با بیان این مسأله خود را بیشتر به زنان اجتماع نزدیک می کند و در عین هم حسی شاعرانه نسبت به آنان، به دنبال چاره ای برای رفع این معضل اجتماعی می گردد و خواستار برابری میان انسان ها چه زن و چه مرد می شود. در همین راستا به زندگی اقشار مختلفی از زنان که مورد بی مهری و ناسپاسی قرار گرفته اند، وارد می شود تا واقعیت زندگی آنان را به خواننده ی خود گوشزد کند.بهبهانی خواهان دخالت زن در سرنوشت خویش است و از او می خواهد که با وارد شدن در عرصه های مختلف زندگی به استقلال اجتماعی دست یابد.<ref>ابراهیمی، مختار (1392). گرایش فمنیستی در شعر سیمین بهبهانی. ''زن و فرهنگ''. سال 4. شماره 16. صص69-81.</ref>با نگاهی به اشعار سیمین بهبهانی میتوان دریافت که سیمین فمنیست است و مدافع حقوق زنان، اما فمنیستی آگاه از تاریخ و دانا به چرایی مردسالاری در تاریخ ایران و پس منصف در قضاوتهای خود. در شعر او زهره (تسلیم و رضا) و کولی (حرکت و فریاد اعتراض)، دو نماد گوناگون از زن و ایلخان نماد مردسالاری یا سروری مرد است.سیمین در شعر کولی زن را اسیر اعصار تیره ی دیرین تاریخ می داند و جایگاه زن را نقشی در درون سنگواره ها می داند و هلاک نشدن زنان را در گرو هلاکت سکوت می داند و راه رهایی زن را در حلال دانستن حرام خدا که همان ترانه خوانی زنان است بیان می‌کند.
-شعر نغمه ی روسپی سیمین در کتاب جای پا روایتی است از تسلیم و حقارت زن که حاصل فقر است و برای چند درم بیشتر به انواع ریاکاریهای خودفروشانه دست می یازد.شعر میراث
-شعر از تولد تا...
-شعر صبر کن ماه دیگر
-شعر بی سرنوشت در مجموعه ی رستاخیز
-شعر در خانه نشستیم از مجموعه ی خطی ز سرعت و از آتش
-شعر یکی مثلاً این که
-سه مجموعه ی نثرها و داستان های او به نام های کلید و خنجر، با قلب خود چه خریدم؟ و آن مرد، مرد همراهم، نمونه های متعدد دیگری از این گونه تحلیل ها و مسائل به دست می دهد.
-یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه در اشعار سیمین، پرداختن به نقش تربیتی، آموزشی و مادرانه زنان است. سیمین مرحله‌ی کمال زن را در مادر شدن می‌داند.<ref>سیفی، محسن؛ اسدی پور، علی؛ اسماعیلی، سجاد (1393). نقد تطبیقی آزادی زنان در اشعار سعاد الصباح و سیمین بهبهانی. زن و فرهنگ. سال6. شماره22. صص43-52.</ref>
-==== ابداع اوزان جدید ====
-سیمین بهبهانی از جمله ی شاعران صاحب سبک و اندیشه در ادبیات امروز ایران است که به نیمای غزل مشهور گشته است.<ref name=":4">ح‍ق‌ش‍ن‍اس‌، ع‍ل‍ی‌م‍ح‍م‍د (1370). ''م‍ق‍الات‌ ادب‍ی‌، زب‍ان‌ش‍ن‍اخ‍ت‍ی''‌. ت‍ه‍ران‌: ن‍ی‍ل‍وف‍ر. صص162-163.</ref>شعر سیمین بهبهانی نماینده بارز غزل نو امروز است. غزل نو از تأثیر شعر نو بر غزل شکل گرفت. این نوع غزل در قلمرو زبان و تعبیرات، تفاوت های آشکاری با غزل گذشته دارد. غزل سرایان معاصر در غزل به جای سودجویی از مضامین تکراری و زبانی سرشار از ترکیبات ملال آور اندیشه های شاعرانه خویش را، با زبان و ترکیبات دلپذیر و سحرآفرین صورت بسته اند. دایره لغوی زبان شعر سیمین، به دلیل آشنایی او با ادبیات پربار کلاسیک و نیز استفاده او از زبان و کلمات عامیانه بسیار وسیع است.<ref>دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. ص29 به نقل از شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. ادب غنایی. دو فصلنامه. شماره 4. صص75-95.</ref>در نخستین مواجهه با اشعار سیمین بهبهانی، کاربرد اوزان تازه و بی سابقه و تنوع و تعداد اوزان عروضی در اشعار او چشمگیر است.<ref>دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. ص30.</ref> سیمین خود را به اوزان تکراری و سنتی گذشته محدود نساخته و با بهره گیری از اوزان متعدد و متنوع به اشعار خود تازگی و طراوتی خاص بخشیده است. او از راه ابداع یا احیای وزن های تازه یا ناشناخته، به آشنازدایی از قالب کهن غزل ره برده و در پی این بدعت، توانسته است قالب غزل را پذیرای فضاهای معنایی تازه کند.<ref>دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. ص30 به نقل از حق شناس، علی محمد (1370). مقالات ادبی و زبان شناختی. تهران: نیلوفر. چاپ اول.</ref>وی معتقد بود به کارگیری اوزان بی سابقه و تازه نوعی کشف است و نه آفرینش و ابداع، یعنی چیزی وجود دارد اما ناشناخته مانده است، شاعر آن را می یابد و می شناساند.<ref>دهبندی، مریم (1397). بررسی ویژگی های فرمی و روند محتوای اجتماعی در شعر سیمین بهبهانی. پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال3. شماره3. جلد 2. ص30 به نقل از بهبهانی، سیمین (1376). تازه ها. تهران: زوار. چاپ اول.</ref>غزل سیمین به خلاف غزل قدما موضوعش صرفاً عاشقانه یا عارفانه نیست. غزل او، غزل زندگی است با تمامی فرازها و فرودهای آن. عشق، ملیت، وطن، عشق به هموطن، هویت فرهنگی، جنگ، شهادت، ایثار، شهامت، جسارت وزن، همه و همه در غزلهای زیبای او جایی برای خودنمایی دارند.برخی از لغات را از فرهنگ شعری کلاسیک به وام گرفته و برخی را نیز با شهامت و جسارت ساخته و یا از زبان عوام به قلمرو شعر وارد کرده است.<ref>شریفیان، مهدی (1384). نقش زبان در شعر سیمین بهبهانی. زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. سال3. صص96-97.</ref>
-سیمین بهبهانی به منظور انجام امر آشنایی زدایی از قالب غزل، از میان واحدهای ساختاری آن قالب، واحد وزن را ـ یعنی بنیادی ترین عنصر سازنده قالبهای شعری را ـ برگزید آنگاه با افزودن بیش از چهل و یک وزن کم سابقه یا به کلی بی سابقه بر اوزان غزل، این قالب کهنه را هویتی نوبخشیده و آن را پذیرای پیامهای نو و معانی امروزی کرده است.این آشنایی زدایی نه از سر تفنن، که به ضرورت مضامین و مفاهیم تازه ای صورت بسته که سیمین از هستی و حیات امروزین برگرفته و پیام هنر خود کرده است؛ مفاهیم و مضامینی که بدون آشنایی زدایی از قالب غزل، یا در آن قالب خوش نمی نشستند.<ref name=":4" />
+- غزلی با مطلع «بازهم آیینه و نور و صدا» که غزلی از حسن فرازمند در ''کلوز آپ، نمای نزدیک''، نشر روزگار نو، که برخی آن را به نام [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D9%85%DB%8C%D8%AF_%D9%85%D8%B5%D8%AF%D9%82 حمید مصدق] هم منتشر کرده‌اند.[https://www.ettelaat.com/mobile/archives/132421?device=phone]
 === مفاخر ===
-سیمین در سال 1331 به سبب نوشتن شعر '''ناشناس''' به پیشنهاد نیما، مدال بین المللی صلح می گیرد.<ref name=":3" /> 5 تیر سال 1377 بنیاد جهانی پژوهش های زنان، سیمین بهبهانی را به عنوان زن سال برمی گزیند و از او تقدیر می کند<ref name=":3" />.در سال 1378 سازمان جهانی حقوق بشر در برلین مدال کارل فون اوسی یتسکی را به سیمین اهدا کرد. در همان سال مدال بین المللی صلح، جایزه لیلیان هیلمن/ داشیل هامت را از سازمان دیدبان حقوق بشر دریافت کرد. در سال 2008 نخستین دوره جایزه بیتا برگزار و به سیمین بهبهانی اهدا شد. در هفتم شهریور سال 1392 جایزه یانوش پانونیوش از سوی انجمن قلم مجارستان در شهر پچ با حضور سیمین به او اهدا شد. این جایزه شامل تندیس و پنجاه هزار پوند بود. او همچنین جوایز دیگری دریافت کرد از جمله: جایزه میراث از سوی بنیاد فرهنگ (لس آنجلس)، لوح کانون دانشجویان ایرانی دانشگاه استنفورد، دکترای افتخاری ادبیات و علوم انسانی از دانشگاه آزادی آمریکا.<ref>شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. ص19.</ref>
+سیمین در سال 1331 به سبب نوشتن شعر '''ناشناس''' به پیشنهاد نیما، مدال بین‌المللی صلح گرفت.<ref name=":3" />5 تیر سال 1377 بنیاد جهانی پژوهش‌های زنان، سیمین بهبهانی را به عنوان زن سال برگزید و از او تقدیر کرد.<ref name=":3" />در سال 1378 سازمان جهانی حقوق بشر در برلین مدال کارل فون اوسی یتسکی را به سیمین اهدا کرد. در همان سال مدال بین‌المللی صلح، جایزه لیلیان هیلمن/ داشیل هامت را از سازمان دیدبان حقوق بشر دریافت کرد. در سال 2008 (1388ش) نخستین دوره جایزه بیتا برگزار و به سیمین بهبهانی اهدا شد. در هفتم شهریور سال 1392 جایزه یانوش پانونیوش از سوی انجمن قلم مجارستان در شهر پچ با حضور سیمین به او اهدا شد. این جایزه شامل تندیس و پنجاه هزار پوند بود. او همچنین جوایز دیگری دریافت کرد از جمله: جایزه میراث از سوی بنیاد فرهنگ (لس‌آنجلس)، لوح کانون دانشجویان ایرانی دانشگاه استنفورد و دکترای افتخاری ادبیات و علوم انسانی از دانشگاه آزادی آمریکا.<ref name=":7" />
 === آثار ===
-سه تار شکسته1330
-جای پا 1335
-چلچراغ 1336
-مرمر 1341
-رستاخیز 1352
-خطی ز سرعت و از آتش 1360
-دشت ارژن 1362
-گزیده اشعار 1367
-درباره هنر و ادبیات 1368
-آن مرد، مرد همراهم 1369
-کاغذین جامه 1371
-کولی و نامه و عشق 1373
-عاشق تر از همیشه بخوان 1373
-شاعران امروز فرانسه 1373 ترجمه فارسی از اثر پیر دوبوادفر
-با قلب خود چه خریدم؟ 1375
-یک دریچه آزادی 1374
-جا پا تا آزادی 1377
-مجموعه اشعار 2003
-یکی مثلاً اینکه 2005
-کلید و خنجر 1379
-با مادرم همراه ـ زندگی نامه خودنوشت 1390
-شعر زمان ما 1391
-مجموعه اشعار سیمین بهبهانی 1391
+# ''سه تار شکسته: مجموعه منظوم و منثور'' (1329). تهران: چاپ علمی.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=6004508&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''جای پا'' (1335). ت‍ه‍ران‌: کانون معرفت.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=876917&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''چلچراغ'' (1335). تهران: بی‌نا.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=877627&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''مرمر'' (1341). تهران: آهنگ.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1999659&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''رستاخیز'' (1352). تهران: زوار.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1579863&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''خطی ز سرعت و از آتش'' (1360). ت‍ه‍ران‌: زوار‏‫.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2428359&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''دشت ارژن'' (1362). تهران: زوار.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=572342&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# گزیده اشعار (1367)
+# درباره هنر و ادبیات (1368)
+# ''آن مرد، مرد همراهم'' (1369). تهران: زوار.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=554779&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''کاغذین جامه'' (1371). سن خوزه: زمانه.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=510452&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''کولی و نامه و عشق'' (1373). تهران: چشمه.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=511806&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''عاشق‌تر از همیشه بخوان'' 1373
+# ''شاعران امروز فرانسه'' 1373 ترجمه فارسی از اثر پیر دوبوادفر
+# ''با قلب خود چه خریدم؟ از روز و روزگارم: نقل‌ها و نقش‌ها'' (1375). تهران: سخن.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=563685&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''یک دریچه آزادی'' 1374
+# ''جای پا تا آزادی'' (1377). ته‍ران‌: ن‍ی‍ل‍وف‍ر.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=562477&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# مجموعه اشعار 2003
+# ''یکی مثلاً اینکه'' 2005
+# ''کلید و خنجر: ق‍ص‍ه‌ه‍ا و غ‍ص‍ه‌ه‍ا'' (1379). تهران: سخن.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=598045&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''ای دیار روشنم'' (1385). لس‌آنجلس: شرکت کتاب.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1173524&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''با مادرم همراه'' (زندگی‌نامه خودنوشت) (1390). تهران: سخن.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2451136&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
+# ''شعر زمان ما'' 1391
+# مجموعه اشعار سیمین بهبهانی 1391
-همچنین صد و سه قطعه شعر او در مجموعه ای تحت عنوان فنجانی از آفتاب به زبان انگلیسی ترجمه و در دانشگاه نیویورک منتشر شده است.<ref>شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. ص22.</ref>
+همچنین صد و سه قطعه شعر او در مجموعه‌ای تحت عنوان فنجانی از آفتاب به زبان انگلیسی ترجمه و در دانشگاه نیویورک منتشر شده است.<ref name=":7" />
-درباره سیمین بهبهانی و آثار و اشعارش پایان نامه های زیادی تألیف شده است که در پایگاه ایرانداک قابل مشاهده است.
+درباره سیمین بهبهانی و آثار و اشعارش پایان‌نامه‌های زیادی تألیف شده است که در پایگاه ایرانداک قابل مشاهده است.[https://ganj.irandoc.ac.ir/#/search?keywords=%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86%20%D8%A8%D9%87%D8%A8%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C&basicscope=1]
 === ترجمه اشعار ===
-در سال 1378 ترجمه 103 شعر از او به زبان انگلیسی به کوشش فرزانه میلانی و کاوه صفا با پیش گفتاری از مایکل بیرد توسط انتشارات دانشگاه سیراکیوز منتشر می شود  A Cup of Sin
+در سال 1378 ترجمه 103 شعر از او به زبان انگلیسی با عنوان ''A Cup of Sin'' (''یک فنجان گناه'') به کوشش [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D9%86%D9%87_%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7%D9%86%DB%8C فرزانه میلانی] و کاوه صفا با پیش‌گفتاری از مایکل بیرد توسط انتشارات دانشگاه سیراکیوز منتشر شد. در سال 1379 ترجمه آلمانی 102 شعر سیمین در کتابی با عنوان ''Jenseits von Worten'' (''آن سوی واژه‌ها'') به ترجمه [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%85_%DA%86%D9%88%D8%A8%DB%8C%D9%86 بهرام چوبینه] و جودیت وست و با کوشش نشر نیما انتشار یافت.<ref name=":3" />
-در سال 1379 ترجمه آلمانی 102 شعر سیمین در کتابی با عنوان Jenseits von Worten (آن سوی واژه ها) به ترجمه بهرام چوبینه و جودیت وست و با کوشش نشر نیما منتشر می شود.<ref name=":3" />
 === مرگ ===
-سیمین بهبهانی در سال های آخر عمر در خیابان زرتشت تهران زندگی می کرد. او در 15 مرداد 1393 به کما رفت و در ساعت یک بامداد روز سه شنبه 28 مرداد در سن 87 سالگی بر اثر ایست قلبی و تنفسی در بیمارستان پارس تهران درگذشت.<ref>شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. صص20-21</ref>
+سیمین بهبهانی در سال‌های آخر عمر در خیابان زرتشت تهران زندگی می‌کرد. او در 15 مرداد 1393 به کما رفت و در ساعت یک بامداد روز سه‌شنبه 28 مرداد در سن 87 سالگی بر اثر ایست قلبی و تنفسی در بیمارستان پارس تهران درگذشت.<ref name=":7">شامانی، طیبه (1400). ''سیمین بهبهانی''. اصفهان: گویا. صص19-22.</ref>
-.
+== منابع ==
+<references />
+== پیوند به بیرون ==
+# [http://tarikhirani.ir/fa/news/4628/%DA%AF%D9%81%D8%AA-%D9%88%DA%AF%D9%88%DB%8C%DB%8C-%D9%85%D9%86%D8%AA%D8%B4%D8%B1-%D9%86%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%A8%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A2%D8%B1%D8%B2%D9%88-%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%86%D8%AF-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%B4%D9%88%D9%85-%D9%BE%D8%AF%D8%B1%D9%85-%D8%AC%D8%B2%D9%88-%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B5%D8%AF%D9%82-%D8%A8%D9%88%D8%AF تاریخ ایرانی]
+#[https://www.ettelaat.com/mobile/archives/132421?device=phone روزنامه اطلاعات]
+# [https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/bibliographicAdvancedSearch.do?command=NEW_SEARCH&classType=0&pageStatus=1 سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران]
+# [https://ganj.irandoc.ac.ir/#/search?keywords=%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86%20%D8%A8%D9%87%D8%A8%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C&basicscope=1 ایرانداک]
+== نگارخانه ==
+<gallery>
+پرونده:سیمین بهبهانی در کودکی.jpg|سیمین بهبهانی در کودکی
+پرونده:شعری از سیمین بهبهانی.jpg|دستخط سیمین بهبهانی از شعری که همایون شجریان به آواز خوانده است
+پرونده:بروشور مارسم یانوش پانونیوش- سیمین بهبهانی.jpg|بروشور مراسم اهدای جایزه بین‌المللی یانوش پانونیوش در سال 2013 میلادی (1392 شمسی) به سیمین بهبهانی
+پرونده:تندیس جایزه یانوش پانونیوش- سیمین بهبهانی.jpg|تندیس جایزه ادبی یانوش پانونیوش که در سال 2013 میلادی به سیمین بهبهانی اهدا شد.
+پرونده:جایزه شعر یانوش پانونیوش- سیمین بهبهانی.jpg|جایزه شعر یانوش پانونیوش، برجستگان هنر فارسی در مجارستان، به افتخار سیمین بهبهانی
+</gallery>
-<nowiki>***</nowiki> در حال تکمیل
-== منابع ==
+نویسنده: حکمت بروجردی
-<references />
-== پیوند به بیرون ==
 [[رده:زنان شاعر]]
 [[رده:نویسندگان زن]]
 [[رده:زنان معلم]]
 [[رده:اعضای کانون نویسندگان ایران]]

تفاوت میان نسخه‌های «سیمین بهبهانی»

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۹

زندگی‌نامه

تحصیلات

ازدواج

فعالیت‌های شغلی

فعالیت‌های ادبی

اشعار

قالب

زبان

مضامین

فمینیسم

ابداع اوزان جدید

شعر سیمین در ترانه‌ها

اشعار جعلی

مفاخر

آثار

ترجمه اشعار

مرگ

منابع

پیوند به بیرون

نگارخانه

منوی ناوبری

جستجو