تفاوت میان نسخه‌های «باشماخ»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:دهان بند زنان ارمنی.jpg|بندانگشتی|دهان‌بند زنان ارمنی چهارمحال و بختیاری |جایگزین=|350x350پیکسل]]باشماخ که در برخی گویش‌ها [[یاخشام،]] [[یامشاق]] یا [[یاشماق]] هم گفته می‌شود دهان‌بندی است که نو عروس‌های ارامنه بر دهان می‌بستند. | [[پرونده:دهان بند زنان ارمنی.jpg|بندانگشتی|دهان‌بند زنان ارمنی چهارمحال و بختیاری |جایگزین=|350x350پیکسل]]باشماخ که در برخی گویش‌ها [[یاخشام،]] [[یامشاق]] یا [[یاشماق]] هم گفته می‌شود دهان‌بندی است که نو عروس‌های ارامنه بر دهان می‌بستند.{{TOClimit}} | ||
{{TOClimit}} | |||
===جنس=== | ===جنس=== | ||
باشماخ پارچهٔ سه گوش کوچک و سفیدی از جنس ململ بود که دختران ارمنی بعد از ازدواج از آن استفاده می‌کردند. این پارچهٔ مثلثی طوری روی صورت بسته می‌شد که چانه و در مواقعی دهان را به طور کامل می‌پوشاند. باشماخ زیر [[لاچاک]] (تلفظ ارمنی واژه [[لچک]]) اصلی در پشت گردن محکم می‌شد. زنان این پارچه را همواره روی صورت خود نگاه می‌داشتند و فقط موقع غذا خوردن آن را پایین می‌کشیدند.[https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/]<ref name=":0">محمدی سیف، معصومه (1398). ''جامعه‌شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین''. تهران: اندیشه | باشماخ پارچهٔ سه گوش کوچک و سفیدی از جنس ململ بود که دختران ارمنی بعد از ازدواج از آن استفاده می‌کردند. این پارچهٔ مثلثی طوری روی صورت بسته می‌شد که چانه و در مواقعی دهان را به طور کامل می‌پوشاند. باشماخ زیر [[لاچاک]] (تلفظ ارمنی واژه [[لچک]]) اصلی در پشت گردن محکم می‌شد. زنان این پارچه را همواره روی صورت خود نگاه می‌داشتند و فقط موقع غذا خوردن آن را پایین می‌کشیدند.[https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/]<ref name=":0">محمدی سیف، معصومه (1398). ''جامعه‌شناسی پوشاک سنتی و زیورآلات زنان ایران زمین''. تهران: اندیشه احسان. ص74.</ref> [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%98%D8%A7%D9%86_%D8%AF%DB%8C%D9%88%D9%84%D8%A7%D9%81%D9%88%D8%A7 دیولافوآ] در سفرنامه خود می‌نویسد: زنان ارمنی قسمت زیرین صورت را با پارچه سفید ضخیمی می‌پوشانند و این روبند را در موقع بیرون رفتن از خانه هم به قسمت زیرین صورت می‌بندند و همینکه شوهر اختیار کردند در خانه هم باید آن را دائما به صورت داشته باشند.<ref>دیولافوآ، ژان (1376). ''ایران کلده شوش''. ترجمه علی محمد فره‌وشی. تهران: دانشگاه تهران. ص237.</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
===کاربرد=== | ===کاربرد=== | ||
این دهان‌بند برای صحبت نکردن عروس با دیگران استفاده می‌شد.<ref>ضیائی، مژگان (1387). ''ازدواج و زناشوئی در میان ارامنه اصفهان''. فرهنگ مردم ایران. ش 13. ص 199.</ref> | این دهان‌بند برای صحبت نکردن عروس با دیگران استفاده می‌شد.<ref>ضیائی، مژگان (1387). ''ازدواج و زناشوئی در میان ارامنه اصفهان''. فرهنگ مردم ایران. ش 13. ص 199.</ref> ظاهراً عروس می‌بایست نیازهای خود را فقط از طریق بچه‌ای نابالغ به گوش دیگران برساند. | ||
<br /> | <br /> | ||
==منابع== | |||
<references /><br /> | <references /><br /> | ||
==پیوند به بیرون== | |||
#[https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/ «پیمان»، فصلنامه فرهنگی ارمنیان] | #[https://www.paymanonline.com/%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%AC%D9%84%D9%81%D8%A7/ «پیمان»، فصلنامه فرهنگی ارمنیان] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۰
باشماخ که در برخی گویش‌ها یاخشام، یامشاق یا یاشماق هم گفته می‌شود دهان‌بندی است که نو عروس‌های ارامنه بر دهان می‌بستند.
جنس
باشماخ پارچهٔ سه گوش کوچک و سفیدی از جنس ململ بود که دختران ارمنی بعد از ازدواج از آن استفاده می‌کردند. این پارچهٔ مثلثی طوری روی صورت بسته می‌شد که چانه و در مواقعی دهان را به طور کامل می‌پوشاند. باشماخ زیر لاچاک (تلفظ ارمنی واژه لچک) اصلی در پشت گردن محکم می‌شد. زنان این پارچه را همواره روی صورت خود نگاه می‌داشتند و فقط موقع غذا خوردن آن را پایین می‌کشیدند.[۱][۱] دیولافوآ در سفرنامه خود می‌نویسد: زنان ارمنی قسمت زیرین صورت را با پارچه سفید ضخیمی می‌پوشانند و این روبند را در موقع بیرون رفتن از خانه هم به قسمت زیرین صورت می‌بندند و همینکه شوهر اختیار کردند در خانه هم باید آن را دائما به صورت داشته باشند.[۲]
کاربرد
این دهان‌بند برای صحبت نکردن عروس با دیگران استفاده می‌شد.[۳] ظاهراً عروس می‌بایست نیازهای خود را فقط از طریق بچه‌ای نابالغ به گوش دیگران برساند.
منابع
پیوند به بیرون
نویسنده: حکمت بروجردی