تفاوت میان نسخه‌های «ویکتوریا اوهانجانیان»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{TOClimit}} | ویکتوریا اوهانجانیان (زاده ۱۳۰۸) اولین زن دانش‌آموخته مهندسی معماری در ایران است.{{TOClimit}} | ||
=== | ===زندگی‌نامه=== | ||
ویکتوریا اوهانجانیان در سال 1308 در تبریز به دنیا آمد. پدرش [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%88%D8%AF%DB%8C%D8%B3_%D8%A7%D9%88%D9%87%D8%A7%D9%86%D8%AC%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86#:~:text=%D8%A2%D9%88%D8%AF%DB%8C%D8%B3%20%D8%A7%D9%88%D9%87%D8%A7%D9%86%D8%AC%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86%20(%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C%3A%20%D4%B1%D5%BE%D5%A5%D5%BF%D5%AB%D5%BD%20%D5%95%D5%B0%D5%A1%D5%B6%D5%BB%D5%A1%D5%B6%D5%B5%D5%A1%D5%B6,%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%B1%D8%B4%D8%AA%D9%87%D9%94%20%D9%85%D8%B9%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C%20%D8%A8%D9%88%D8%AF. آودیس اوهانجانیان] مهندس شهرداری تبریز بود و آثار زیادی در آن شهر داشت. ویکتوریا تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند<ref name=":0">لازاریان، ژانت د (<bdi>۱۳۸۲</bdi>). ''معماران''. ''دانشنامه ایرانیان ارمنی''. تهران: هیرمند. صص263-264.</ref> و سپس وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در سال 1343، در رشته معماری فارغ‌التحصیل شد.<ref>انجمن مفاخر معماری ایران (1386). ''معماران ایران.'' ج1. تهران: مؤسسه فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر نظر. ص50.</ref> وی پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه تهران، در سال 1336 به استخدام وزارت مسکن و شهرسازی درآمد و تا سال 1356 در آنجا فعالیت داشت<ref name=":0" /> و به عنوان رئیس دفتر فنی وزارت توسعه و مسکن قبل از فعالیت خصوصی خود در آرتک، مشغول به کار بود.<ref>Tabibi, Baharak (2014). ''Propagating “Modernities: Art and Architectural Patronage of Shahbanu Farah Pahlavi'', Phd Thesis, Architectural History, Middle East Technical University, Turkey. p143.</ref> اوهانجانیان در مدت اشتغال در وزارت مسکن و شهرسازی به مأموریت‌هایی در داخل و خارج از کشور اعزام می‌شد که از جمله‌ی آن اعزام به فرانسه برای مطالعه در زمینه‌ی روش‌های نو ساختمان صنعتی بود. وی پس از ترک وزارت مسکن و شهرسازی فعالیت معماری را در دفتر شخصی خود در تهران و به طور همزمان در ایالت کالیفرنیای آمریکا ادامه داد. وی تاکنون ساختمان‌های متعددی در تهران و دیگر شهرستان‌های ایران و همچنین در ایالت متحده آمریکا ساخته است.<ref name=":0" /> او با دکتر [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%AC_%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85 ایرج اعتصام] همکلاس بود.<ref>خانبانزاده، ساناز؛ ارمغان، مریم؛ سهیلی، جمال‌الدین (1399). ''بررسی نقش زنان معمار در معماری معاصر ایران''. زن در فرهنگ و هنر. دوره 12. شماره 1. ص 30. به نقل از مصاحبه شخصی ایرج اعتصام (1398/7/15).</ref> اوهانجانیان [[اولین زن]] مهندس معمار در ایران است که در وزارت مسکن و شهرسازی به کار مشغول شد.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص71.</ref> | |||
=== | <br /> | ||
===جوایز=== | |||
*دریافت نشان آبادانی و پیشرفت در سال 1351ش. (۱۹۷2م.) | |||
*معرفی به عنوان یکی از پیشکسوتان معماری ایرانی توسط کانون معماران ایران در سال 1378ش. (۱۹۹۹م.) <ref name=":0" /> | |||
<br /> | |||
==منابع== | |||
[[رده:زنان معمار]] | [[رده:زنان معمار]] | ||
[[رده:اولین زنان]] | [[رده:اولین زنان]] | ||
<references /> | |||
نویسنده: هانیه قهرمانی | |||
[[رده:زنان ارمنی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۱
ویکتوریا اوهانجانیان (زاده ۱۳۰۸) اولین زن دانش‌آموخته مهندسی معماری در ایران است.
زندگی‌نامه
ویکتوریا اوهانجانیان در سال 1308 در تبریز به دنیا آمد. پدرش آودیس اوهانجانیان مهندس شهرداری تبریز بود و آثار زیادی در آن شهر داشت. ویکتوریا تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند[۱] و سپس وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در سال 1343، در رشته معماری فارغ‌التحصیل شد.[۲] وی پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه تهران، در سال 1336 به استخدام وزارت مسکن و شهرسازی درآمد و تا سال 1356 در آنجا فعالیت داشت[۱] و به عنوان رئیس دفتر فنی وزارت توسعه و مسکن قبل از فعالیت خصوصی خود در آرتک، مشغول به کار بود.[۳] اوهانجانیان در مدت اشتغال در وزارت مسکن و شهرسازی به مأموریت‌هایی در داخل و خارج از کشور اعزام می‌شد که از جمله‌ی آن اعزام به فرانسه برای مطالعه در زمینه‌ی روش‌های نو ساختمان صنعتی بود. وی پس از ترک وزارت مسکن و شهرسازی فعالیت معماری را در دفتر شخصی خود در تهران و به طور همزمان در ایالت کالیفرنیای آمریکا ادامه داد. وی تاکنون ساختمان‌های متعددی در تهران و دیگر شهرستان‌های ایران و همچنین در ایالت متحده آمریکا ساخته است.[۱] او با دکتر ایرج اعتصام همکلاس بود.[۴] اوهانجانیان اولین زن مهندس معمار در ایران است که در وزارت مسکن و شهرسازی به کار مشغول شد.[۵]
جوایز
- دریافت نشان آبادانی و پیشرفت در سال 1351ش. (۱۹۷2م.)
- معرفی به عنوان یکی از پیشکسوتان معماری ایرانی توسط کانون معماران ایران در سال 1378ش. (۱۹۹۹م.) [۱]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ لازاریان، ژانت د (۱۳۸۲). معماران. دانشنامه ایرانیان ارمنی. تهران: هیرمند. صص263-264.
- ↑ انجمن مفاخر معماری ایران (1386). معماران ایران. ج1. تهران: مؤسسه فرهنگی پژوهشی چاپ و نشر نظر. ص50.
- ↑ Tabibi, Baharak (2014). Propagating “Modernities: Art and Architectural Patronage of Shahbanu Farah Pahlavi, Phd Thesis, Architectural History, Middle East Technical University, Turkey. p143.
- ↑ خانبانزاده، ساناز؛ ارمغان، مریم؛ سهیلی، جمال‌الدین (1399). بررسی نقش زنان معمار در معماری معاصر ایران. زن در فرهنگ و هنر. دوره 12. شماره 1. ص 30. به نقل از مصاحبه شخصی ایرج اعتصام (1398/7/15).
- ↑ دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم. ص71.
نویسنده: هانیه قهرمانی