تفاوت میان نسخه‌های «اُمّا شدن»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «اُمّا شدن/ɔmmɑ ʃɔdæn/ یا اُمّاخ/ɔmmɑx/ یا امّه /ɔmme/ ریشه شناختی این واژه در...» ایجاد کرد) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
/omm<big>ā</big>/ به معنای بیماری‌ای است که فرد در اثر نرسیدن به آنچه هوس کند بدان مبتلا شود. بر ورم کردن صورت در اثر ندادن غذایی که فرد خواسته است نیز دلالت دارد.<ref>ج‍م‍ال‌زاده، م‍ح‍م‍دع‍ل‍ی (1341). ''فرهنگ ل‍غ‍ات ع‍ام‍ی‍ان‍ه''. تهران: فرهنگ ایران زمین. ذیل مدخل.</ref>{{TOClimit}} | |||
===ریشه شناختی=== | |||
اُمّا یا [[امّه]] کوتاه شده واژه امّاخ /omm<big>ā</big>x/ در ترکی است.<ref name=":0" /> | |||
<br /> | |||
این | ===موارد کاربرد=== | ||
پیشینیان بر این باور بودند که اگر بوی خوراکی خوشبو به زن باردار برسد یا هوس غذایی کرده و به اصطلاح ویار کند و از آن تناول نکند جنینش سقط شده یا چشم فرزندش زاغ خواهد شد. اگر بوی خوراکی به زن شیرده برسد و میل نکند شیرش خشک خواهد شد و اگر پسر نابالغی غذایی را که هوس کند تناول نکند عقیم خواهد شد.<ref name=":0">دهخدا، علیاکبر (1377). ''لغت‌نامه''. ج3. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.</ref> | |||
این عروس ما کنون آبستن است | |||
چار ماهش تا بگاه زادن است | |||
ترسم او این بوی خوش چون بشنود | |||
هفت قرآن در میان، اُمّا شود<ref name=":0" /> | |||
<br /> | |||
==منابع== | |||
[[Category: فرهنگ عامه]] | |||
<references /> | |||
نویسنده: حکمت بروجردی | |||
[[رده:خرافات]] | |||
[[رده:باورهای عامه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۰
/ommā/ به معنای بیماری‌ای است که فرد در اثر نرسیدن به آنچه هوس کند بدان مبتلا شود. بر ورم کردن صورت در اثر ندادن غذایی که فرد خواسته است نیز دلالت دارد.[۱]
ریشه شناختی
اُمّا یا امّه کوتاه شده واژه امّاخ /ommāx/ در ترکی است.[۲]
موارد کاربرد
پیشینیان بر این باور بودند که اگر بوی خوراکی خوشبو به زن باردار برسد یا هوس غذایی کرده و به اصطلاح ویار کند و از آن تناول نکند جنینش سقط شده یا چشم فرزندش زاغ خواهد شد. اگر بوی خوراکی به زن شیرده برسد و میل نکند شیرش خشک خواهد شد و اگر پسر نابالغی غذایی را که هوس کند تناول نکند عقیم خواهد شد.[۲]
این عروس ما کنون آبستن است
چار ماهش تا بگاه زادن است
ترسم او این بوی خوش چون بشنود
هفت قرآن در میان، اُمّا شود[۲]
منابع
نویسنده: حکمت بروجردی