تفاوت میان نسخه‌های «سازمان زنان ایران»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «=== پیشینه === سازمان زنان ایران، پیش از شکل گیری از سال 1337 شمسی تشکیلات خود را در سازمانی به نام شورای عالی جمعیتهای زنان شکل داد، اما به دنبال انتقادات شدید که در مطبوعات علیه این سازمان به دلیل کم تحرکی آن مطرح شد، شورای مذکور منحل گردید. <ref>...» ایجاد کرد) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
=== پیشینه === | === پیشینه === | ||
سازمان زنان ایران، پیش از شکل گیری از سال 1337 شمسی تشکیلات خود را در سازمانی به نام شورای عالی جمعیتهای زنان شکل داد، اما به دنبال انتقادات شدید که در مطبوعات علیه این سازمان به دلیل کم تحرکی آن مطرح شد، شورای مذکور منحل گردید. <ref>سالنامه زنان ایران، نشریه سالانه سازمان زنان ایران، تهیه و تنظیم اِلواف ایران، ص 40.</ref> | سازمان زنان ایران، پیش از شکل گیری از سال 1337 شمسی تشکیلات خود را در سازمانی به نام شورای عالی جمعیتهای زنان شکل داد، اما به دنبال انتقادات شدید که در مطبوعات علیه این سازمان به دلیل کم تحرکی آن مطرح شد، شورای مذکور منحل گردید. <ref>سالنامه زنان ایران، نشریه سالانه سازمان زنان ایران، تهیه و تنظیم اِلواف ایران، ص 40.</ref>بدین منظور تشکیل سازمان منسجم تر و وسیعتری لازم بود تا با شرایط و نیاز عصر متناسب باشد. لذا از طرف [[اشرف پهلوی]] هیئتی متشکل از شش نفر کارشناس به طور محرمانه مأمور مطالعه وضع تشکیلات شورای عالی جمعیتهای زنان شدند. هیئت تحقیق نیز گزارشی تهیه کرد و آن را در اختیار اشرف پهلوی قرار داد و او انحلال شورا را اعلام کرد.<ref>اح‍م‍دی خ‍راس‍ان‍ی، ن‍وش‍ی‍ن؛ اردلان، پروین (1382). ''س‍ن‍ات‍ور: ف‍ع‍ال‍ی‍ت‌ه‍ای م‍ه‍ران‍گ‍ی‍ز م‍ن‍وچ‍ه‍ری‍ان بر ب‍س‍ت‍ر م‍ب‍ارزات حقوقی زنان در ایران''. تهران: توسعه. صص485-486.</ref> | ||
شش ماه قبل از انحلال آن، در جریان کنگره سالیانه شورای عالی جمعیتهای زنان، انتقادها و نارضایتیها در زمینه بیاثری شورا شروع شده بود و نشریات حامی حقوق زن آشکارا نوشتند شورای عالی زنان در شکل و هیئت موجود، سازمانی نیست که بتواند پناهگاه زن محروم ایرانی باشد و بنیان تز مترقی شاه را در مورد آزادی و تساوی حقوق زن و مرد تقویت کند و طرحهایی برای رفاه اجتماعی زن ارائه دهد. <ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص115.</ref>در خلال فراهم شدن مقدمات تشکیل سازمان زنان ایران، افراد متنفّذ در شورای عالی جمعیتهای زنان (که متشکل از 29 نفر زن بود) در پیامی اعلام کردند: شورای عالی زنان، خود را منحله نمیداند. آنها همچنین گروه شش نفری کمیسیون تحقیق را که طراح سازمان زنان بودند، در جلسه خود راه ندادند. سخنگوی گروه مقاومت کننده شورا، خانم فرخرو پارسا که معاونت وزارت آموزش و پرورش وقت را عهده دار بود، خبر انحلال شورای عالی جمعیتهای زنان را تکذیب کرد. او معتقد بود: شورای عالی به ثبت رسیده و انحلال یا هر گونه تغییر در آن، باید طبق اساسنامه و با تصویب دو سوم از اعضای شورا باشد. این کشمکش بین دو جناح به مدت یک ماه طول کشید تا اینکه اشرف پهلوی طی یک مصاحبه مطبوعاتی، موجودیت سازمان زنان ایران و انحلال شورای عالی جمعیتهای زنان را رسماً مطرح کرد. او در این مصاحبه، ضمن بیان اهداف اساسی سازمان زنان اعلام کرد تا انجام انتخابات مجمع عمومیِ سازمان زنان ایران، دبیر خانه شورای عالی جمعیتهای زنان به انجام وظایف خود ادامه خواهد داد.<ref>کسری، نیلوفر (1379). ''زنان ذی نفوذ در خاندان پهلوی''. تهران: نامک. ص 126.</ref> | |||
=== آغاز تشکیل === | |||
با تشکیل اولین مجمع عمومی زنان در تاریخ 28 آبان ماه 1345 شمسی. سازمان زنان ایران عملاً موجودیت یافت. در این گردهمایی که سه روز به طول انجامید، و شش هزار نفر از زنان ایرانی شرکت داشتند، اشرف پهلوی درباره ساختار و عملکرد سازمان به سخنرانی پرداخت. در این اجتماع که نمایندگان زنان اقشار مختلف جامعه حضور داشتند، از سوی اشرف پهلوی خانمها: پروین مؤید ثابتی، شمسی حکمت، مهوش صفی نیا، اختر معدل، فلورا طغرل، ایران اعلم و عزت معتمدی به عنوان اعضای هیئت مدیره، و خانمها هما نوشیروانی، فخرالسادات امین، هما افضل، فرزین فریدنی، پروین بوذری و هما روحی به عنوان اعضای انتصابی انتخاب شدند. <ref>سالنامه کشور ایران، س 22، 1345 شمسی، خواندنی‌ها، ش 20، س 27، 1345 شمسی.</ref> | |||
در پایان این جلسه، قطعنامه ای مشتمل بر چهارده ماده به تصویب رسید که مفاد مهم آن عبارتاند از: همکاری مؤثر با کمیته ملی مبارزه با بی سوادی؛ تأسیس کلاسهای اَکابر برای اطفال لازم التعلیم بین هفت تا سیزده سال که به عللی به مدارس راه نیافتهاند، اعزام مددکاران به روستاها که در واقع ایجاد نوعی سپاه دانش و سپاه بحران زنان و دختران بود؛ آشنا کردن زنان با حقوق خانوادگی؛ خدمات رایگان به زنان در زمینه حقوقی به وسیله وکلای سازمان زنان؛ انتخاب دخترانی که حق استفاده از بورس تحصیلی سازمان زنان را دارند. همچنین در این مجمع، حشمت یوسفی به عنوان اولین دبیر کل سازمان زنان ایران انتخاب گردید. <ref>اح‍م‍دی خ‍راس‍ان‍ی، ن‍وش‍ی‍ن؛ اردلان، پروین (1382). ''س‍ن‍ات‍ور: ف‍ع‍ال‍ی‍ت‌ه‍ای م‍ه‍ران‍گ‍ی‍ز م‍ن‍وچ‍ه‍ری‍ان بر ب‍س‍ت‍ر م‍ب‍ارزات حقوقی زنان در ایران''. تهران: توسعه. ص 488.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۴
پیشینه
سازمان زنان ایران، پیش از شکل گیری از سال 1337 شمسی تشکیلات خود را در سازمانی به نام شورای عالی جمعیتهای زنان شکل داد، اما به دنبال انتقادات شدید که در مطبوعات علیه این سازمان به دلیل کم تحرکی آن مطرح شد، شورای مذکور منحل گردید. [۱]بدین منظور تشکیل سازمان منسجم تر و وسیعتری لازم بود تا با شرایط و نیاز عصر متناسب باشد. لذا از طرف اشرف پهلوی هیئتی متشکل از شش نفر کارشناس به طور محرمانه مأمور مطالعه وضع تشکیلات شورای عالی جمعیتهای زنان شدند. هیئت تحقیق نیز گزارشی تهیه کرد و آن را در اختیار اشرف پهلوی قرار داد و او انحلال شورا را اعلام کرد.[۲]
شش ماه قبل از انحلال آن، در جریان کنگره سالیانه شورای عالی جمعیتهای زنان، انتقادها و نارضایتیها در زمینه بیاثری شورا شروع شده بود و نشریات حامی حقوق زن آشکارا نوشتند شورای عالی زنان در شکل و هیئت موجود، سازمانی نیست که بتواند پناهگاه زن محروم ایرانی باشد و بنیان تز مترقی شاه را در مورد آزادی و تساوی حقوق زن و مرد تقویت کند و طرحهایی برای رفاه اجتماعی زن ارائه دهد. [۳]در خلال فراهم شدن مقدمات تشکیل سازمان زنان ایران، افراد متنفّذ در شورای عالی جمعیتهای زنان (که متشکل از 29 نفر زن بود) در پیامی اعلام کردند: شورای عالی زنان، خود را منحله نمیداند. آنها همچنین گروه شش نفری کمیسیون تحقیق را که طراح سازمان زنان بودند، در جلسه خود راه ندادند. سخنگوی گروه مقاومت کننده شورا، خانم فرخرو پارسا که معاونت وزارت آموزش و پرورش وقت را عهده دار بود، خبر انحلال شورای عالی جمعیتهای زنان را تکذیب کرد. او معتقد بود: شورای عالی به ثبت رسیده و انحلال یا هر گونه تغییر در آن، باید طبق اساسنامه و با تصویب دو سوم از اعضای شورا باشد. این کشمکش بین دو جناح به مدت یک ماه طول کشید تا اینکه اشرف پهلوی طی یک مصاحبه مطبوعاتی، موجودیت سازمان زنان ایران و انحلال شورای عالی جمعیتهای زنان را رسماً مطرح کرد. او در این مصاحبه، ضمن بیان اهداف اساسی سازمان زنان اعلام کرد تا انجام انتخابات مجمع عمومیِ سازمان زنان ایران، دبیر خانه شورای عالی جمعیتهای زنان به انجام وظایف خود ادامه خواهد داد.[۴]
آغاز تشکیل
با تشکیل اولین مجمع عمومی زنان در تاریخ 28 آبان ماه 1345 شمسی. سازمان زنان ایران عملاً موجودیت یافت. در این گردهمایی که سه روز به طول انجامید، و شش هزار نفر از زنان ایرانی شرکت داشتند، اشرف پهلوی درباره ساختار و عملکرد سازمان به سخنرانی پرداخت. در این اجتماع که نمایندگان زنان اقشار مختلف جامعه حضور داشتند، از سوی اشرف پهلوی خانمها: پروین مؤید ثابتی، شمسی حکمت، مهوش صفی نیا، اختر معدل، فلورا طغرل، ایران اعلم و عزت معتمدی به عنوان اعضای هیئت مدیره، و خانمها هما نوشیروانی، فخرالسادات امین، هما افضل، فرزین فریدنی، پروین بوذری و هما روحی به عنوان اعضای انتصابی انتخاب شدند. [۵] در پایان این جلسه، قطعنامه ای مشتمل بر چهارده ماده به تصویب رسید که مفاد مهم آن عبارتاند از: همکاری مؤثر با کمیته ملی مبارزه با بی سوادی؛ تأسیس کلاسهای اَکابر برای اطفال لازم التعلیم بین هفت تا سیزده سال که به عللی به مدارس راه نیافتهاند، اعزام مددکاران به روستاها که در واقع ایجاد نوعی سپاه دانش و سپاه بحران زنان و دختران بود؛ آشنا کردن زنان با حقوق خانوادگی؛ خدمات رایگان به زنان در زمینه حقوقی به وسیله وکلای سازمان زنان؛ انتخاب دخترانی که حق استفاده از بورس تحصیلی سازمان زنان را دارند. همچنین در این مجمع، حشمت یوسفی به عنوان اولین دبیر کل سازمان زنان ایران انتخاب گردید. [۶]
منابع
- ↑ سالنامه زنان ایران، نشریه سالانه سازمان زنان ایران، تهیه و تنظیم اِلواف ایران، ص 40.
- ↑ اح‍م‍دی خ‍راس‍ان‍ی، ن‍وش‍ی‍ن؛ اردلان، پروین (1382). س‍ن‍ات‍ور: ف‍ع‍ال‍ی‍ت‌ه‍ای م‍ه‍ران‍گ‍ی‍ز م‍ن‍وچ‍ه‍ری‍ان بر ب‍س‍ت‍ر م‍ب‍ارزات حقوقی زنان در ایران. تهران: توسعه. صص485-486.
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص115.
- ↑ کسری، نیلوفر (1379). زنان ذی نفوذ در خاندان پهلوی. تهران: نامک. ص 126.
- ↑ سالنامه کشور ایران، س 22، 1345 شمسی، خواندنی‌ها، ش 20، س 27، 1345 شمسی.
- ↑ اح‍م‍دی خ‍راس‍ان‍ی، ن‍وش‍ی‍ن؛ اردلان، پروین (1382). س‍ن‍ات‍ور: ف‍ع‍ال‍ی‍ت‌ه‍ای م‍ه‍ران‍گ‍ی‍ز م‍ن‍وچ‍ه‍ری‍ان بر ب‍س‍ت‍ر م‍ب‍ارزات حقوقی زنان در ایران. تهران: توسعه. ص 488.