تفاوت میان نسخههای «آجیل مشکلگشا»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۲: | سطر ۲: | ||
=== انواع === | === انواع === | ||
خرما و کشمش و توت خشکه و مغز بادام و فندق و پسته و گردو و نخودچی<ref name=":0">شاملو، احمد (1385). کتاب کوچه جامع لغات، اصطلاحات، تعبیرات، ضرب المثل های فارسی. حرف آ. با همکاری آیدا سرکیسیان. تهران: مازیار. صص269-270.</ref>آجیل مشکل گشا تشکیل می شود از نخود و پسته و بادام و فندق و کشمش و خرما و توت خشکه و انجیر و تخمه<ref name=":1" />.نخودچی گُل، کشمش سبز، توت خشک، خرما، فندق، بادام، نقل؛ ولی گاه انجیر خشک<ref name=":0" />خرما و پسته و فندق و مغز بادام (؟) و نخودچی و کشمش و توت خشکه،<ref name=":2" /> | |||
سطر ۷: | سطر ۹: | ||
این آجیل که به صورت نذر در میان ایرانیان کاربرد زیادی دارد بر گرفته از رسوم زرتشتیان و ایران باستان بوده و احتمالا ریشه در آیینی زرتشتی دارد که در آن خشکبار مخصوص لرک گهنبار که مخلوطی از بادام، گردو، سنجد، خرما، کشمش، برگه هلو و انجیر است را نذر و بخشش میکنند.<ref>حیدری، ملیکا (1394). ''یَشت و خشت: آیین های زرتشتیان یزد''. تهران: سازمان انتشارات فروهر. صص49-50.</ref> | این آجیل که به صورت نذر در میان ایرانیان کاربرد زیادی دارد بر گرفته از رسوم زرتشتیان و ایران باستان بوده و احتمالا ریشه در آیینی زرتشتی دارد که در آن خشکبار مخصوص لرک گهنبار که مخلوطی از بادام، گردو، سنجد، خرما، کشمش، برگه هلو و انجیر است را نذر و بخشش میکنند.<ref>حیدری، ملیکا (1394). ''یَشت و خشت: آیین های زرتشتیان یزد''. تهران: سازمان انتشارات فروهر. صص49-50.</ref> | ||
این آجیل شامل هفت نوع خشکبار، شیرین و به صورت مغز است. هفت نوع آجیل معمولاً عبارت است از پسته، بادام، فندق، توت خشک، کشک، نخودچی به همراه نقل. البته این ترکیب در نواحی مختلف متفاوت است. و گاه با کم شدن یکی دو نوع، گردو و انجیر، بادام زمینی، کشمش، خرما، قیسی، نیز بدان افزوده میشود<ref>شکورزاده، ابراهیم (1363). ''عقاید و رسوم مردم خراسان''. تهران: سروش. صص67-68.</ref>. | این آجیل شامل هفت نوع خشکبار، شیرین و به صورت مغز است. هفت نوع آجیل معمولاً عبارت است از پسته، بادام، فندق، توت خشک، کشک، نخودچی به همراه نقل. البته این ترکیب در نواحی مختلف متفاوت است. و گاه با کم شدن یکی دو نوع، گردو و انجیر، بادام زمینی، کشمش، خرما، قیسی، نیز بدان افزوده میشود<ref name=":1">شکورزاده، ابراهیم (1363). ''عقاید و رسوم مردم خراسان''. تهران: سروش. صص67-68.</ref>. | ||
پیشتر که در مغازه ها آجیلها با پوست عرضه میشد، میبایست پس از خریداری آجیل زنان به همراه فرد صاحب حاجت، آجیل را مغز کرده و پاک کنند. در زمان پاک کردن از سخن بیهوده پرهیز کرده و ذکر میگفتند و برای گشوده شدن بخت دختر مورد نظر دعا میکردند. سپس آن را به بستههای کوچک تقسیم کرده و به افراد مختلف میدادند یا مشتی درون دست هر کس میگذاشتند. | پیشتر که در مغازه ها آجیلها با پوست عرضه میشد، میبایست پس از خریداری آجیل زنان به همراه فرد صاحب حاجت، آجیل را مغز کرده و پاک کنند. در زمان پاک کردن از سخن بیهوده پرهیز کرده و ذکر میگفتند و برای گشوده شدن بخت دختر مورد نظر دعا میکردند. سپس آن را به بستههای کوچک تقسیم کرده و به افراد مختلف میدادند یا مشتی درون دست هر کس میگذاشتند. | ||
زمان | === زمان === | ||
در شب اول ماهی که مصادف با شب جمعه هست <ref>همایونی، صادق (1371). ''فرهنگ مردم سروستان''. تهران: به نشر. ص348.</ref>ماهی یکبار تا هفت مرتبه آجیل مشکل گشا باید گرفت<ref name=":2">هدایت، صادق (1356). ''نیرنگستان''. تهران: جاویدان. ص44.</ref>همه عمر هر ماه یا هر هفته یک بار<ref>شکورزاده، ابراهیم (1363). ''عقاید و رسوم مردم خراسان''. تهران: سروش. صص67-68.</ref>اهالی اهواز از آجیل مشکل گشا برای بخت گشایی و رفع نازایی و دفع هوو و از بین بردن اختلاف میان زن و شوهر استفاده می کنند و عقیده دارند که دختران خانه مانده، باید دوازده هفته و زنان نازا هیجده هفته و زنانی که با شوهر خود در موضوعهای مختلف نزاع و اختلاف دارند بیست و یک بار آجیل مشکل گشا بخرند.<ref name=":1" /> | |||
در شب اول ماهی که مصادف با شب جمعه هست <ref>همایونی، صادق (1371). ''فرهنگ مردم سروستان''. تهران: به نشر. ص348.</ref>ماهی یکبار تا هفت مرتبه آجیل مشکل گشا باید گرفت<ref>هدایت، صادق (1356). ''نیرنگستان''. تهران: جاویدان. ص44.</ref>همه عمر هر ماه یا هر هفته یک بار<ref>شکورزاده، ابراهیم (1363). ''عقاید و رسوم مردم خراسان''. تهران: سروش. صص67-68.</ref> | |||
=== آیین === | === آیین === |
نسخهٔ ۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۱
آجیل مشکلگشا آجیلی است شامل هفت نوع خشکبار که زنان برای برآورده شدن حاجت در امور مختلف از جمله بختگشایی نذر میکنند.
انواع
خرما و کشمش و توت خشکه و مغز بادام و فندق و پسته و گردو و نخودچی[۱]آجیل مشکل گشا تشکیل می شود از نخود و پسته و بادام و فندق و کشمش و خرما و توت خشکه و انجیر و تخمه[۲].نخودچی گُل، کشمش سبز، توت خشک، خرما، فندق، بادام، نقل؛ ولی گاه انجیر خشک[۱]خرما و پسته و فندق و مغز بادام (؟) و نخودچی و کشمش و توت خشکه،[۳]
این آجیل که به صورت نذر در میان ایرانیان کاربرد زیادی دارد بر گرفته از رسوم زرتشتیان و ایران باستان بوده و احتمالا ریشه در آیینی زرتشتی دارد که در آن خشکبار مخصوص لرک گهنبار که مخلوطی از بادام، گردو، سنجد، خرما، کشمش، برگه هلو و انجیر است را نذر و بخشش میکنند.[۴]
این آجیل شامل هفت نوع خشکبار، شیرین و به صورت مغز است. هفت نوع آجیل معمولاً عبارت است از پسته، بادام، فندق، توت خشک، کشک، نخودچی به همراه نقل. البته این ترکیب در نواحی مختلف متفاوت است. و گاه با کم شدن یکی دو نوع، گردو و انجیر، بادام زمینی، کشمش، خرما، قیسی، نیز بدان افزوده میشود[۲].
پیشتر که در مغازه ها آجیلها با پوست عرضه میشد، میبایست پس از خریداری آجیل زنان به همراه فرد صاحب حاجت، آجیل را مغز کرده و پاک کنند. در زمان پاک کردن از سخن بیهوده پرهیز کرده و ذکر میگفتند و برای گشوده شدن بخت دختر مورد نظر دعا میکردند. سپس آن را به بستههای کوچک تقسیم کرده و به افراد مختلف میدادند یا مشتی درون دست هر کس میگذاشتند.
زمان
در شب اول ماهی که مصادف با شب جمعه هست [۵]ماهی یکبار تا هفت مرتبه آجیل مشکل گشا باید گرفت[۳]همه عمر هر ماه یا هر هفته یک بار[۶]اهالی اهواز از آجیل مشکل گشا برای بخت گشایی و رفع نازایی و دفع هوو و از بین بردن اختلاف میان زن و شوهر استفاده می کنند و عقیده دارند که دختران خانه مانده، باید دوازده هفته و زنان نازا هیجده هفته و زنانی که با شوهر خود در موضوعهای مختلف نزاع و اختلاف دارند بیست و یک بار آجیل مشکل گشا بخرند.[۲]
آیین
ظاهرا این آیین در نواحی مختلف به گونه های متفاوتی اجرا میشده است. بنا بر یک قول برای اجابت دعا و یا دفع بلا، آجیل مشکلگشا خریده داستان آن را ماهی یکبار تا هفت مرتبه بازگو میکنند. در روز جمعه، در کنج دستمالی یک سکه دو شاهی (یک دهم ریال) می گذارند و گره می زنند و بی آنکه سخنی بگویند آن را به آجیل فروش می دهند. آجیل فروش موضوع را درمی یابد و این میوه ها را می دهد: از یک سو پسته، بادام، فندق، نخودچی، از سوی دیگر کشمش، خرما، قیسی، از هرکدام از اینها قبلاً هفت عدد برمی دارند و بر هر کدام هفت بار صلوات خوانده و می دمند و آنگاه همه را بین هفت تن تقسیم می کنند که آنان نیز باید هرکدام هفت بار صلوات بخوانند. تمام این آجیل ها را باید قبلاً پوست کند و به صورت مغز درآورد (مغز بادام، پسته، فندق و ...).[۷]
بنا بر قولی دیگر مادر یا نزدیکان زنانه دختر پولی برداشته و به دکانی آجیل فروشی، که رو به قبله بود، می رفت و پول را به آجیل فروش می داد و از او درخواست آجیل مشکل گشا میکرد. آجیل فروش پول را می گرفت و هفت نوع آجیل که عبارت بود از کشمش سبز، توت خشکه، پسته، بادام، فندق، شکر پنیر، مغز گردو به او میداد و برای حل مشکل او دعا میکرد. آن زن به خانه می آمد و دختر دم بخت و چند زن دیگر را دور هم می نشاند و مشغول شکستن پسته و فندق و درآوردن هسته خرما و پاک کردن نخودچی و گرفتن دم کشمش سبز می شدند و همین طور که مشغول پاک کردن آجیل بودند، پیرزنی که رو به قبله نشسته بود، داستان آجیل مشکل گشا را می گفت و حاضرین سرتا پا گوش می شدند.[۸]
قصه
قصه سرگذشت خارکن پیر و فقیری است که در یکی از روزهای درماندگیاش در عالم رؤیا از او خواسته میشود که هر ماه مبلغی معین آجیل بخرد و خیر کند؛ در مقابل خارکن به جواهراتی دست مییابد که از فروش آن به ثروت کلانی میرسد. اما زمانی که به مسافرت رفته بود، زنش سفارش او را در خرید و پخش آجیل فراموش میکند. همین امر سبب میشود مشکل بزرگی برای خارکن و خانوادهاش پیش میآید و به زندان بیافتند. با از سرگیری تهیه و پخش آجیل مشکلش رفع میشود..
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ شاملو، احمد (1385). کتاب کوچه جامع لغات، اصطلاحات، تعبیرات، ضرب المثل های فارسی. حرف آ. با همکاری آیدا سرکیسیان. تهران: مازیار. صص269-270.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ شکورزاده، ابراهیم (1363). عقاید و رسوم مردم خراسان. تهران: سروش. صص67-68.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ هدایت، صادق (1356). نیرنگستان. تهران: جاویدان. ص44.
- ↑ حیدری، ملیکا (1394). یَشت و خشت: آیین های زرتشتیان یزد. تهران: سازمان انتشارات فروهر. صص49-50.
- ↑ همایونی، صادق (1371). فرهنگ مردم سروستان. تهران: به نشر. ص348.
- ↑ شکورزاده، ابراهیم (1363). عقاید و رسوم مردم خراسان. تهران: سروش. صص67-68.
- ↑ ماسه، هانری (1391). معتقدات و آداب ایرانی (از عصر صفویه تا دوره پهلوی). مترجم مهدی روشنضمیر. تهران: شفیعی. ص483
- ↑ سعدوندیان، سیروس (1380). خاطرات مونس الدوله. تهران: زرین. صص109-115.