تفاوت میان نسخه‌های «ایراندخت تیمورتاش»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «ایراندخت تیمورتاش متولد کاشمر خراسان، مسلط به زبان فرانسه، سخنور، مترجم و نویسنده بود. خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص270.» ایجاد کرد) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص270. | خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص270. | ||
=== زندگینامه === | |||
ایراندخت تیمورتاش بزرگ‌ترین دختر عبدالحسین تیمورتاش و شایسته خانم ملقب به سرورالسلطنه بود. او از دانش آموزان ممتاز مدرسه ناموس بود. عمه‌اش دکتر بدری تیمورتاش پزشک فارغ‌التحصیل از بلژیک بوده و همراه با ایراندخت از پایه‌گذاران دانشگاه پزشکی مشهد بودند. | |||
او که از نخستین زنان علاقمند به فرهنگ و ادبیات جدید بود، در امور اجتماعی مربوط به حقوق زنان مشارکت داشت و در نشریات شعر و داستان می نوشت. از جمله در 1309 رمان اجتماعی ـ اخلاقی ''دختره تیره بخت و جوان بلهوس'' را به عنوان یک داستان عجیب برای عبرت خانم ها منتشر کرد. او از 1340 مقیم پاریس شد و از دانشگاه سوربن در رشته فلسفه دکترا گرفت.<ref>میرعابدینی، حسن (1386). ''فرهنگ داستان نویسان ایران از آغاز تا امروز''. تهران: چشمه. ص83.</ref> | |||
او پیش از سفر به فرانسه، برای اندک زمانی، رئیس اداره حمایت مادران و کودکان در وزارت کار بود. ایراندخت پیش از عزیمت به فرانسه، برای 5 سال در تهران، روزنامه سیاسی ـ اجتماعی ''رستاخیز ایران'' را که مشی سوسیالیستی داشت اداره می‌کرد. ایراندخت طبع شعر داشت و برای مجله ''آینده'' مطلب می‌نوشت. او در اردیبهشت 1339، در مطلبِ به مناسبت 17دی و آزادی زنان در مجله ''آینده'' دریافت‌هایش را از کتاب ''سفر دراز روز در شب'' اثر یوجین اونیل با مخاطب در میان گذاشت و در ادامه وضع اجتماعی زن ایرانی را در پرتو تحولات پدیده آمده از پس واقعه 17دی بررسی کرد. | |||
نسخهٔ ۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۳
ایراندخت تیمورتاش متولد کاشمر خراسان، مسلط به زبان فرانسه، سخنور، مترجم و نویسنده بود.
خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص270.
زندگینامه
ایراندخت تیمورتاش بزرگ‌ترین دختر عبدالحسین تیمورتاش و شایسته خانم ملقب به سرورالسلطنه بود. او از دانش آموزان ممتاز مدرسه ناموس بود. عمه‌اش دکتر بدری تیمورتاش پزشک فارغ‌التحصیل از بلژیک بوده و همراه با ایراندخت از پایه‌گذاران دانشگاه پزشکی مشهد بودند.
او که از نخستین زنان علاقمند به فرهنگ و ادبیات جدید بود، در امور اجتماعی مربوط به حقوق زنان مشارکت داشت و در نشریات شعر و داستان می نوشت. از جمله در 1309 رمان اجتماعی ـ اخلاقی دختره تیره بخت و جوان بلهوس را به عنوان یک داستان عجیب برای عبرت خانم ها منتشر کرد. او از 1340 مقیم پاریس شد و از دانشگاه سوربن در رشته فلسفه دکترا گرفت.[۱]
او پیش از سفر به فرانسه، برای اندک زمانی، رئیس اداره حمایت مادران و کودکان در وزارت کار بود. ایراندخت پیش از عزیمت به فرانسه، برای 5 سال در تهران، روزنامه سیاسی ـ اجتماعی رستاخیز ایران را که مشی سوسیالیستی داشت اداره می‌کرد. ایراندخت طبع شعر داشت و برای مجله آینده مطلب می‌نوشت. او در اردیبهشت 1339، در مطلبِ به مناسبت 17دی و آزادی زنان در مجله آینده دریافت‌هایش را از کتاب سفر دراز روز در شب اثر یوجین اونیل با مخاطب در میان گذاشت و در ادامه وضع اجتماعی زن ایرانی را در پرتو تحولات پدیده آمده از پس واقعه 17دی بررسی کرد.
- ↑ میرعابدینی، حسن (1386). فرهنگ داستان نویسان ایران از آغاز تا امروز. تهران: چشمه. ص83.