تفاوت میان نسخههای «مهین افشار»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایششده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
مهین افشار تاجر ایرانی و نخستین زن دارنده کارت بازرگانی در ایران است.[[پرونده:مهین افشار- بازرگان.jpg|بندانگشتی|300x300پیکسل|مهین افشار، نخستین زن دارنده کارت بازرگانی<ref>خشایار وزیری، فخری قویمی (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش.</ref>]] | مهین افشار تاجر ایرانی و نخستین زن دارنده کارت بازرگانی در ایران است.[[پرونده:مهین افشار- بازرگان.jpg|بندانگشتی|300x300پیکسل|مهین افشار، نخستین زن دارنده کارت بازرگانی<ref>خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش.</ref>]] | ||
{{TOClimit}} | {{TOClimit}} | ||
===زندگینامه=== | ===زندگینامه=== | ||
مهین افشار فارغالتحصیل [[مدرسه ژاندارک]] زن بازرگان ایرانی است.<ref>روزنامه اعتماد، شماره 2898، شنبه 26 بهمن 1392.</ref>[https://www.magiran.com/article/2903224] او که نوه | مهین افشار فارغالتحصیل [[مدرسه ژاندارک]] زن بازرگان ایرانی است.<ref>روزنامه اعتماد، شماره 2898، شنبه 26 بهمن 1392.</ref>[https://www.magiran.com/article/2903224] او که نوه ملکالتجار از بازرگانان بزرگ ایرانی بود<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص162.</ref> با فروش بخشی از جهیزیه خود توانست سرمایهای فراهم کند و به تجارت بپردازد. افشار کار تجارت را با سرمایهای حدود 40 هزار تومان شروع کرد و در سال 1336 نخستین زنی بود که کارت بازرگانی به نامش صادر شد.<ref name=":0">دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص60.</ref> او که منشی گروه زنان ملیون بود و در دکوراسیون نیز مهارت داشت<ref name=":0" />مدیر شرکت هوایی اسکای ویز بود.<ref>خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص256.</ref> | ||
افشار نمایندگی شرکتهایی مانند | افشار نمایندگی شرکتهایی مانند یورماستر اندون و یوخ دانمارک و کارخانجات آرو، سارازن، ساژ و اوهاندوبر آلمان را برعهده داشت. کالاهای وارداتی او عبارت بود از موتورهای دیزل، ژانراتور برق و ماشینهای بزرگ و کوچک جوشکاری. توسعه کارش سبب شد که در پنج بندر بزرگ دنیا مانند آمستردام، نوتردام، لندن، نیویورک و آنورس کارگزاری برای امور حمل و نقل و گمرک دایر کند. وی علاوه بر کار تجارت، سردخانه بزرگی نیز احداث کرد. عتیقهداری و نگهداری اشیاء عتیقه از دیگر فعالیتهای این بانوی تاجر بود. مهین افشار با مهندس افشار کارمند پتروشیمی ازدواج کرد.[https://www.magiran.com/article/2903224] | ||
<br /> | <br /> | ||
==منابع== | |||
[[رده:زنان بازرگان]] | [[رده:زنان بازرگان]] | ||
[[رده:اولین زنان]] | [[رده:اولین زنان]] | ||
<references /><br /> | <references /><br /> | ||
==پیوند به بیرون== | |||
#[https://www.magiran.com/article/2903224 مگیران] | #[https://www.magiran.com/article/2903224 مگیران] | ||
نویسنده: سمیه سادات هاشمی |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۱
مهین افشار تاجر ایرانی و نخستین زن دارنده کارت بازرگانی در ایران است.
زندگینامه
مهین افشار فارغالتحصیل مدرسه ژاندارک زن بازرگان ایرانی است.[۲][۱] او که نوه ملکالتجار از بازرگانان بزرگ ایرانی بود[۳] با فروش بخشی از جهیزیه خود توانست سرمایهای فراهم کند و به تجارت بپردازد. افشار کار تجارت را با سرمایهای حدود 40 هزار تومان شروع کرد و در سال 1336 نخستین زنی بود که کارت بازرگانی به نامش صادر شد.[۴] او که منشی گروه زنان ملیون بود و در دکوراسیون نیز مهارت داشت[۴]مدیر شرکت هوایی اسکای ویز بود.[۵]
افشار نمایندگی شرکتهایی مانند یورماستر اندون و یوخ دانمارک و کارخانجات آرو، سارازن، ساژ و اوهاندوبر آلمان را برعهده داشت. کالاهای وارداتی او عبارت بود از موتورهای دیزل، ژانراتور برق و ماشینهای بزرگ و کوچک جوشکاری. توسعه کارش سبب شد که در پنج بندر بزرگ دنیا مانند آمستردام، نوتردام، لندن، نیویورک و آنورس کارگزاری برای امور حمل و نقل و گمرک دایر کند. وی علاوه بر کار تجارت، سردخانه بزرگی نیز احداث کرد. عتیقهداری و نگهداری اشیاء عتیقه از دیگر فعالیتهای این بانوی تاجر بود. مهین افشار با مهندس افشار کارمند پتروشیمی ازدواج کرد.[۲]
منابع
- ↑ خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش.
- ↑ روزنامه اعتماد، شماره 2898، شنبه 26 بهمن 1392.
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص162.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم. ص60.
- ↑ خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص256.
پیوند به بیرون
نویسنده: سمیه سادات هاشمی