تفاوت میان نسخه‌های «بیبی»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
بی بی زن نیکو و خاتون خانه را گویند. عنوانی است برای زنان اشراف و سادات. | بی بی زن نیکو و خاتون خانه را گویند. عنوانی است برای زنان اشراف و سادات. | ||
پیشینه | === پیشینه === | ||
این واژه اصالتا از ترکی شرقی به زبان فارسی و هندی وارد شده است.در منابع قدیم ترکی مشاهده نمی شود. از این رو بعید نیست کلمه دخیل باشد<ref>هادی، اسماعیل (1386). ''لغتنامه جامع اتیمولوژیک ترکی ـ فارسی دیل دنیز''. تبریز: اختر. ص233.</ref>.<ref>هادی، اسماعیل (1379). ''فرهنگ ترکی نوین''. تبریز: احرار تبریز. ص229. | این واژه اصالتا از ترکی شرقی به زبان فارسی و هندی وارد شده است.در منابع قدیم ترکی مشاهده نمی شود. از این رو بعید نیست کلمه دخیل باشد<ref>هادی، اسماعیل (1386). ''لغتنامه جامع اتیمولوژیک ترکی ـ فارسی دیل دنیز''. تبریز: اختر. ص233.</ref>.<ref>هادی، اسماعیل (1379). ''فرهنگ ترکی نوین''. تبریز: احرار تبریز. ص229. | ||
نسخهٔ ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۸
بی بی زن نیکو و خاتون خانه را گویند. عنوانی است برای زنان اشراف و سادات.
پیشینه
این واژه اصالتا از ترکی شرقی به زبان فارسی و هندی وارد شده است.در منابع قدیم ترکی مشاهده نمی شود. از این رو بعید نیست کلمه دخیل باشد[۱].[۲]در قبایل ساکالاوای ماداگاسکار زنان رئیس قبیله biby خوانده میشوند. این که این واژه از فارسی یا هندی به این منطقه رسیده باشد ممکن نیست.(دوروفر)
تلفظ
مخفف آن به صورت بیب تلفظ میشود. بیب زینب یعنی بی بی زینب[۳]. در برخی مناطق نیز مخفف آن بی تلفظ میشود. در هند غربی بوبو تلفظ میشود.
معنی
بِی: (بِ ی) به معنای عروس و بِی یُم یعنی عروسم. . بی بی احتمالا نام آوا از واژه «بی» است. در زبان ترکی بیبی به معنای عمه به کار میرود.
کاربرد
بی بی (صورت مخفف آن بی) عنوانی است که پیش از نام زنان مسلمان در هند به کار برده میشد. در زمان اشغال شبه قاره توسط انگلستان عمدتا برای زنان خدمتکار یا زنان طبقه متوسط به پایین به کار میرفت. گاهی برای زنان تن فروش نیز به کار میرفت. در ایران عنوانی برای زنان اشراف و سادات است. به علاوه در برخی نقاط به مادربزرگ گفته میشود.[۴]
درگذشته به معنی خاتون سرای (سن) بوده که امروز در فارسی در همین معنی کاربرد دارد.
منابع
- ↑ هادی، اسماعیل (1386). لغتنامه جامع اتیمولوژیک ترکی ـ فارسی دیل دنیز. تبریز: اختر. ص233.
- ↑ هادی، اسماعیل (1379). فرهنگ ترکی نوین. تبریز: احرار تبریز. ص229. منابع
- ↑ نیرومند، محمدباقر (1355). واژه نامه ای از گویش شوشتری. تهران: فرهنگستان زبان ایران. ص51.
- ↑ دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغتنامه. ج4. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغتنامه دهخدا. ذیل مدخل.