انجمن مخدرات وطن

انجمن مخدرات وطن

تاریخچه

انجمن مخدرات وطن در سال ۱۲۸۹ش. با مشارکت عده ای از زنان سرشناس از جمله همسر آقا سید کاظم رشتی، همسر یپرم خان ارمنی، همسر میرزا سلیمان خان میکده، همسر ملک المتکلمین، دختر سپهسالار تنکابنی، آغابیگم دختر شیخ هادی نجم آبادی، صدیقه دولت آبادی و آغا شاهزاده امین برای اولین بار در منزل پدر زینب امین تشکیل شد. در اولین جلسه، هیات مدیره‌ای متشکل از آغا بیگم دختر آقا شیخ هادی نجم آبادی (رئیس انجمن)، آغا شاهزاده امین (خزانه دار انجمن) و صدیقه دولت آبادی (منشی انجمن) انتخاب شدند. برنامه‌های انجمن مخدرات وطن را اعضای هیات مدیره تعیین می‌کردند. چند نفر از اعضای انجمن سخنرانی می‌کردند و موضوع سخنرانی‌ها بر محور مشکلات و مسایل زنان بود. هر چند که به موضوعاتی چون مسائل سیاسی و فرهنگی کشور نیز راه پیدا می‌کرد.

هیات مدیره انجمن مخدرات وطن برای گسترش فعالیت‌ها و پیشبرد اهداف انجمن کارهای مختلفی انجام می دادند که از آن جمله می توان به برگزاری مجالس جشن، نمایشنامه یا برنامه‌های تفریحی و سرگرم کننده اشاره کرد. این برنامه ها با توجه به شرایط حاکم بر جامعه ایران انتخاب می شد و از آنجایی که زنان و دختران در محیط بسته خانواده محدود بودند، ارائه این برنامه‌ها برای آنها جذابیت‌های خاصی داشت و هم اینکه انجمن با این کار عضوگیری کرده و باعث می‌شد که زنان بیشتری به این انجمن بپیوندند.

اهداف و فعالیتها

دیدگاههای این انجمن در قالب استقلال ایران، تقویت مشروطه و جلوگیری از نفوذ بیگانگان مطرح شده و در پی آن خواهان جلوگیری از واردات کالاهای خارجی همچون شکر و کالسکه و وام نگرفتن از کشورهای دیگر شدند. این انجمن استقراض خارجی را مغایر با استقلال کشور می دانست و خواستار حمایت مالی زنان از دولت مشروطه بود. برای رسیدن به این هدف و برای آگاه کردن زنان نسبت به لزوم پرداخت اعانه ملی جلسه های توجیهی برگزار کرده و اعضای انجمن ضرورت پرداخت اعانه ملی را به حاضران توضیح می دادند. مخالفت گسترده مردم با استقراض خارجی موجب شد تا مجلس شورای ملی طرح استقراض خارجی را مسکوت گذارد و علاوه بر جمع آوری کمکهای مالی مردم، با افزودن مالیات مشروبات الکلی و تریاک و توتون پول مورد نیاز دولت را تأمین کند.

از فعالیتهای مهم این انجمن می توان به مقاومت و اعتراض در برابر اولتیماتوم روسیه در پاییز 1289 (29 نوامبر سال 1911) به دولت ایران در مورد مشورت مجلس ایران با دو دولت روس و انگلیس پیش از اتخاذ هر تصمیمی، و تهدید به حمله نظامی به پایتخت در صورت انجام عملی خلاف اولتیماتوم بود که منجر به تجمع و سخنرانی در مقابل مجلس شورای ملی شد. آنها خواستار استقلال کشور و عدالت اجتماعی بودند. از زنان فعال این اعتراض که اشعاری پرسوز و گداز در دفاع از مشروطه در برابر مجلس خواند، بانو زینب امین بود.

این انجمن مدرسه ای برای دختران یتیم و کلاسهای آموزش بزرگسالان و درمانگاه زنان نیز تأسیس کرد. هزینه آن با برگزاری جشنی در باغ عزیز خان خواجه تأمین شد. گفته می شود عده زیادی از بانوان و از جمله چند زن اروپایی برای دیدن این نمایش به باغ عزیزخان رفتند و مبلغ چهارصد تومان نیز جمع آوری شد. در اطلاعیه ای انجمن هدف از تأسیس مدرسه را چنین بیان کرد: «نسوان ایتام را مجاناً تربیت کرده لوازم تحصیلی و لباس مجاناً به آنها داده می شود». مدیریت مدرسه به زنی ارمنی واگذار شد و برای آنکه دختران مسلمان هم بتوانند به آنجا بروند، وی با چادر و نقاب در محل مدرسه حاضر می شد.

منابع

آفاری، ژانت (1377). انجمن های نیمه سری زنان. ترجمة جواد یوسفیان. تهران: بانو.

بامداد، بدرالملوک (1348). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. تهران: ابن سینا.

ساناساریان، الیز (1384). جنبش حقوق زنان در ایران (طغیان، افول و سرکوب از ۱۲۸۰ تا انقلاب ۱۳۵۷). ترجمه نوشین احمدی خراسانی. تهران: اختران.

فتحی، مریم (1383). کانون بانوان: با رویکردی به ریشه های تاریخی حرکتهای زنان در ایران. تهران: موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران.