تفاوت میان نسخه‌های «ویولت امیرجلالی»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{TOClimit}} | [[پرونده:ویولت امیرجلالی.jpg|بندانگشتی|230x230پیکسل|ویولت امیرجلالی]] | ||
ویولت امیرجلالی (زاده 1344) اولین زنی است که مدرک دکترای پزشکی هستهای را دریافت کرده است.{{TOClimit}} | |||
===زندگی‌نامه=== | |||
ویولت امیرجلالی در سال 1344 به دنیا آمد. در سال 1362 در رشته پزشکی پذیرفته شد و در سال 1368 دوره پزشکی عمومی را به پایان رساند. در سال 1369 رشته پزشکی هستهای را برای تخصص انتخاب کرد. با گذراندن امتحانات «بورد» پزشکی از سال 1372 به عنوان اولین متخصص پزشکی هستهای، استادیار دانشگاه شهید بهشتی شد و در بیمارستان لبافی‌نژاد کار خود را آغاز کرد. یک سال بعد نیز ریاست بخش هستهای بیمارستان را بر عهده گرفت.<ref name=":0">دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. صص61-62.</ref> | |||
دکتر امیرجلالی علاوه بر کسب رتبه اول در دانشگاه محل تحصیل، رتبه اول در سطح ایران را در «بورد» تخصصی کسب کرده است. | |||
دکتر | دکتر امیرجلالی در مورد انتخاب رشته پزشکی هستهای برای ادامه تحصیل چنین میگوید:<blockquote>ابتدا شناختی از پزشکی هستهای نداشتم و مایل بودم که در رشته‌های پاراکلینیکی ادامه تحصیل دهم. زمان تحصیل در دانشکده این رشته بسیار تخصصی بود. یعنی جزء رشته‌هایی بود که در دوران پزشکی عمومی هم خیلی با آن برخورد نداشتیم. مثلاً در دانشکده ما تنها یک نفر در سال برای تحصیل در این رشته پذیرفته می‌شد. یکی از جنبه‌هایی که به این رشته علاقه‌مند شدم دقت و بررسی و حساسیت در کار است که می‌توان با تشخیص زودرس از بروز بیماری پیشگیری کرد و یا تشخیص درست داد. این امر پزشک را به کارش علاقه‌مند می‌کند. من اولین زنی بودم که این رشته را انتخاب کردم. گرچه بودند افرادی که مرا از ادامه تحصیل در این رشته به دلیل خطرآفرینی آن منع می‌کردند. بعد از من همه ساله یک یا دو نفر زن در این رشته وارد شده‌اند و موفق هم بودند. جالب این که خانمهایی که در این رشته وارد شدیم رتبه‌های بالایی هم کسب کردیم و همین امر سبب شد که اساتید برای پذیرش زنان در این رشته ترغیب شوند.[https://newspaper.hamshahrionline.ir/id/117974/%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%DB%8C-%D9%85%D8%AA%D8%AE%D8%B5%D8%B5-%D9%BE%D8%B2%D8%B4%DA%A9%DB%8C-%D9%87%D8%B3%D8%AA%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C.html]</blockquote>او در سال 1372 [[ازدواج]] کرد.<ref name=":0" /> | ||
<br /> | |||
===مشاغل و مسئولیتها=== | |||
*مسئول کمیته مدارک پزشکی بیمارستان لبافی‌نژاد | |||
*عضو مشاور کمیته مرگ و میر بیمارستان | |||
*عضو شورای پزشکی بیمارستان | |||
*عضو هیأت ممتحن ارتقاء رشته پزشکی هستهای در وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی | |||
*عضو هیأت مدیره انجمن پزشکی هستهای ایران | |||
*عضو شورای پژوهشی شورای پزشکی هستهای دانشگاه شهید بهشتی | |||
<br /> | |||
===آثار=== | |||
====کتاب==== | |||
''پزشکی هستهای و بیماریهای خوش‌خیم و بدخیم استخوان'' (1374). عیسی نشاندار اصلی، ویولت امیر جلالی. تهران: سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی.[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1049414&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author] | |||
====مقاله==== | |||
گزارش یک مورد فتق انسزیونال در اسکن کلیه بیمار پیوندی. ویولت امیرجلالی، نادره ناصر هلالی. مجله ''پزشکی هستهای ایران''. زمستان1379 و بهار 1380 [https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=16774] | |||
=== | <br /> | ||
<br /> | |||
==منابع== | |||
[[رده:زنان پزشک]] | |||
[[رده:اولین زنان]] | |||
[[رده:پزشکی هسته ای]] | |||
<references /><br /> | |||
==پیوند به بیرون== | |||
=== | |||
#[https://newspaper.hamshahrionline.ir/id/117974/%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%DB%8C-%D9%85%D8%AA%D8%AE%D8%B5%D8%B5-%D9%BE%D8%B2%D8%B4%DA%A9%DB%8C-%D9%87%D8%B3%D8%AA%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C.html روزنامه همشهری] | |||
#[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1049414&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران] | |||
#[https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=16774 پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی] | |||
نویسنده: سمیه سادات هاشمی | |||
[[رده:دانشیاران زن]] | |||
[[رده:دانشگاه شهید بهشتی]] | |||
[[رده: | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۵
ویولت امیرجلالی (زاده 1344) اولین زنی است که مدرک دکترای پزشکی هستهای را دریافت کرده است.
زندگی‌نامه
ویولت امیرجلالی در سال 1344 به دنیا آمد. در سال 1362 در رشته پزشکی پذیرفته شد و در سال 1368 دوره پزشکی عمومی را به پایان رساند. در سال 1369 رشته پزشکی هستهای را برای تخصص انتخاب کرد. با گذراندن امتحانات «بورد» پزشکی از سال 1372 به عنوان اولین متخصص پزشکی هستهای، استادیار دانشگاه شهید بهشتی شد و در بیمارستان لبافی‌نژاد کار خود را آغاز کرد. یک سال بعد نیز ریاست بخش هستهای بیمارستان را بر عهده گرفت.[۱]
دکتر امیرجلالی علاوه بر کسب رتبه اول در دانشگاه محل تحصیل، رتبه اول در سطح ایران را در «بورد» تخصصی کسب کرده است.
دکتر امیرجلالی در مورد انتخاب رشته پزشکی هستهای برای ادامه تحصیل چنین میگوید:
ابتدا شناختی از پزشکی هستهای نداشتم و مایل بودم که در رشته‌های پاراکلینیکی ادامه تحصیل دهم. زمان تحصیل در دانشکده این رشته بسیار تخصصی بود. یعنی جزء رشته‌هایی بود که در دوران پزشکی عمومی هم خیلی با آن برخورد نداشتیم. مثلاً در دانشکده ما تنها یک نفر در سال برای تحصیل در این رشته پذیرفته می‌شد. یکی از جنبه‌هایی که به این رشته علاقه‌مند شدم دقت و بررسی و حساسیت در کار است که می‌توان با تشخیص زودرس از بروز بیماری پیشگیری کرد و یا تشخیص درست داد. این امر پزشک را به کارش علاقه‌مند می‌کند. من اولین زنی بودم که این رشته را انتخاب کردم. گرچه بودند افرادی که مرا از ادامه تحصیل در این رشته به دلیل خطرآفرینی آن منع می‌کردند. بعد از من همه ساله یک یا دو نفر زن در این رشته وارد شده‌اند و موفق هم بودند. جالب این که خانمهایی که در این رشته وارد شدیم رتبه‌های بالایی هم کسب کردیم و همین امر سبب شد که اساتید برای پذیرش زنان در این رشته ترغیب شوند.[۱]
مشاغل و مسئولیتها
- مسئول کمیته مدارک پزشکی بیمارستان لبافی‌نژاد
- عضو مشاور کمیته مرگ و میر بیمارستان
- عضو شورای پزشکی بیمارستان
- عضو هیأت ممتحن ارتقاء رشته پزشکی هستهای در وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی
- عضو هیأت مدیره انجمن پزشکی هستهای ایران
- عضو شورای پژوهشی شورای پزشکی هستهای دانشگاه شهید بهشتی
آثار
کتاب
پزشکی هستهای و بیماریهای خوش‌خیم و بدخیم استخوان (1374). عیسی نشاندار اصلی، ویولت امیر جلالی. تهران: سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی.[۲]
مقاله
گزارش یک مورد فتق انسزیونال در اسکن کلیه بیمار پیوندی. ویولت امیرجلالی، نادره ناصر هلالی. مجله پزشکی هستهای ایران. زمستان1379 و بهار 1380 [۳]
منابع
پیوند به بیرون
نویسنده: سمیه سادات هاشمی