تفاوت میان نسخه‌های «آغابیگی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
===زندگی‌نامه=== | ===زندگی‌نامه=== | ||
آغابیگی یکی از زنان شجاع، سیاستمدار و اهل تدبیر سده نهم هجری قمری و فرزند جلال الدین میرانشاه (فرمانروای آذربایجان و عراق) بود. زمانی که همسرش مورد غضب شاهرخ میرزا قرار گرفت و به ترکمانان قراقویونلو پناه برد، امیر ترکمان قرایوسف به نشانه حمایت از خانواده او که در قم زندگی می‌کردند گروهی از سربازان خود را به آنجا فرستاد. | آغابیگی یکی از زنان شجاع، سیاستمدار و اهل تدبیر سده نهم هجری قمری و فرزند جلال الدین میرانشاه (فرمانروای آذربایجان و عراق) بود. زمانی که همسرش مورد غضب شاهرخ میرزا قرار گرفت و به ترکمانان قراقویونلو پناه برد، امیر ترکمان قرایوسف به نشانه حمایت از خانواده او که در قم زندگی می‌کردند گروهی از سربازان خود را به آنجا فرستاد. آغا[[بیگی]] چون از دشمنی شاهرخ میرزا و ترکمانان آگاه بود نه تنها اجازه ورود سربازان قرایوسف به محل سکونت خود را نداد، بلکه نامه‌ای به شاهرخ میرزا نوشت و برای خود و خانواده‌اش امان خواست. شاهرخ میرزا هم که مجذوب صداقت و دلاوری وی شده بود، به او و خانواده‌اش برای همیشه پناه داد.<ref>فرخ‌زاد، پوران (1381). ''کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز''. تهران: قطره. ص44.</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
==منابع== | |||
[[رده:زنان فعال سیاسی]] | [[رده:زنان فعال سیاسی]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نویسنده: سمیه سادات هاشمی | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۶
زندگی‌نامه
آغابیگی یکی از زنان شجاع، سیاستمدار و اهل تدبیر سده نهم هجری قمری و فرزند جلال الدین میرانشاه (فرمانروای آذربایجان و عراق) بود. زمانی که همسرش مورد غضب شاهرخ میرزا قرار گرفت و به ترکمانان قراقویونلو پناه برد، امیر ترکمان قرایوسف به نشانه حمایت از خانواده او که در قم زندگی می‌کردند گروهی از سربازان خود را به آنجا فرستاد. آغابیگی چون از دشمنی شاهرخ میرزا و ترکمانان آگاه بود نه تنها اجازه ورود سربازان قرایوسف به محل سکونت خود را نداد، بلکه نامه‌ای به شاهرخ میرزا نوشت و برای خود و خانواده‌اش امان خواست. شاهرخ میرزا هم که مجذوب صداقت و دلاوری وی شده بود، به او و خانواده‌اش برای همیشه پناه داد.[۱]
منابع
- ↑ فرخ‌زاد، پوران (1381). کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره. ص44.
نویسنده: سمیه سادات هاشمی